Τους τελευταίους μήνες, έχουν αυξηθεί οι ομοφοβικές επιθέσεις. Στο Ζάππειο, στο Πεδίον του Αρεως, στον Κεραμεικό. Συνήθως η αρχή γίνεται με βρισιές από μακριά και στη συνέχεια επιλέγεται ένα σκοτεινό σημείο για να πέσει το ξύλο – ποτέ από έναν μόνο του.
Πριν από λίγες ημέρες, συνελήφθη ένας 65χρονος και αναζητείται ο πολύ νεότερος συνεργός του. Στο φως του ήλιου έδειραν έναν 27χρονο και του έσπασαν τον ώμο. Ευτυχώς το θύμα βρήκε το θάρρος να τους καταγγείλει.
Ενας άνδρας που ολοκλήρωσε πρόσφατα τη φυλομετάβαση έδωσε μάχη σε δημόσιο νοσοκομείο της περιφέρειας για να μη νοσηλευτεί σε θάλαμο για γυναίκες, επειδή η ταυτότητά του αναφέρει το όνομα Μαρία. Οταν του πήραν το ιστορικό δεν υπήρχε ιδιωτικότητα και γι’ αυτό δεν τα είπε όλα σε σχέση με τις ορμόνες που είχε πάρει. Τον κοίταζαν, δε, παράξενα από τα διπλανά κρεβάτια. Αυτό επηρέασε αρνητικά τη θεραπεία του, γιατί οι γιατροί δεν είχαν όλες τις πληροφορίες που χρειάζονταν, αλλά και για τον ίδιο ήταν αδύνατο να αγνοήσει τα βλέμματα πάνω του.
Ούτε μία τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια δεν έχει γίνει ακόμη εδώ. Η διαδικασία είναι βασανιστικά αργή.
Την περασμένη Παρασκευή αναβλήθηκε η συζήτηση στο ΣτΕ της προσφυγής τριών σωματείων που ζητούν να κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος για την ισότητα στον γάμο. Δύσκολο να εκδοθεί τέτοια απόφαση, αλλά η προσπάθεια θα συνεχιστεί. Τι είναι αυτό που τους αφιονίζει; Οτι κλονίζεται ο θεσμός της παραδοσιακής οικογένειας. Ούτε μία τεκνοθεσία δεν έχει γίνει ακόμη. Μόνο γονείς που έχουν πιστοποιητικά γέννησης στο εξωτερικό έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία της αναγνώρισης εδώ. Υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά η διαδικασία είναι βασανιστικά αργή λόγω των υποστελεχωμένων κοινωνικών υπηρεσιών και της καθυστέρησης στον ορισμό δικασίμου.
Θα αντιτείνει κανείς ότι και η υιοθεσία παιδιού από ετεροφυλόφιλα ζευγάρια είναι δύσκολη. Μόνο που στην περίπτωση των ομόφυλων ζευγαριών, τα παιδιά ζουν ήδη μαζί τους, δηλαδή υπάρχει οικογένεια που απλώς δεν έχει ίδια δικαιώματα με τις άλλες.
«Κάθε Τρίτη στο σούπερ μάρκετ» είναι ο τίτλος ενός συγκλονιστικού μονολόγου (Εμ. Νταρλέ), που περιγράφει τις δυσκολίες της Μαρί Πιερ, που γεννήθηκε Ζαν Πιερ, όταν πηγαίνει να φροντίσει τον πατέρα της μία φορά την εβδομάδα. Οι γείτονες ψιθυρίζουν διάφορα πίσω από την πλάτη τους όταν βγαίνουν για ψώνια και ο πατέρας της στέκεται μακριά της για να δείξει ότι δεν την αποδέχεται.
Ο Φαίδων Καστρής, που την υποδύεται, έχει διαρκώς υγρά μάτια και οι περισσότεροι θεατές επίσης. Ειδικά όταν στο τέλος της παράστασης, σε έναν πολύ μικρό χώρο στο Παγκράτι, η Μαρί Πιερ, «αυτή καθαυτή» όπως λέει, βγαίνει στον δρόμο σαν να την κυνηγάνε ή επειδή την κυνηγάνε η επιθετική περιέργεια και ο μοχθηρός οίκτος των γύρω.
