«Λείπουν από την αγορά σήμερα κάπου 250 με 300 χιλιάδες εργάτες, τεχνίτες και ειδικευμένοι υπάλληλοι πάσης φύσεως». * Δεν είναι σημερινή η επισήμανση. * Αλλά είναι εντεινόμενη τελευταία, όλο και πιο επείγουσα και αγωνιώδης, όπως προβάλλεται από τις πληττόμενες επιχειρηματικές και επαγγελματικές οργανώσεις. * Προφανώς η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. * Και προφανέστατα μια από τις κύριες αιτίες αυτής της έλλειψης χεριών είναι η χρόνια, η εγκατεστημένη πλέον, η πιο τρανταχτή αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος: * στον τομέα της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, στη μέση ιδίως και την ανώτερη εκπαιδευτική βαθμίδα. * Οπου δεκαετίες νωρίτερα θα έπρεπε να έχει αρχίσει εργώδης προσπάθεια. * Αλλες όμως ήταν πάντα οι «προτεραιότητες» των κυβερνήσεων. * Στον τομέα αυτόν περιορίζονταν να μετονομάζουν και να «ανωτατοποιούν» τα σχετικά εκπαιδευτήρια * – δηλαδή η «εικόνα» πρώτα, ύστερα το συμφέρον των διδασκόντων και το αποτέλεσμα να παραμένει μίζερο και αλυσιτελές. * Η διοίκηση Μητσοτάκη, ζορισμένη κι από τις αντιδράσεις των θιγόμενων άγρια πλέον οικονομικών και τεχνικών ομίλων, επιχειρήσεων και επαγγελματιών, έχει κάνει κάποια σωστά βήματα. * Οχι αρκετά, όχι ικανά να δώσουν την αναγκαία ώθηση στον τομέα αυτό. * Το πράγμα βοά, 50 χρόνια τώρα: * Στην Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση απαιτείται να γίνει Επανάσταση. * Με σοβαρά μελετημένο κι οργανωμένο πρόγραμμα ενεργειών και με την απαιτούμενη υψηλή χρηματοδότηση. * Σχέδιο ανόρθωσης της οικονομίας, δηλαδή, της κοινωνίας, της υγείας της χώρας. * Ολα τα άλλα που κατά καιρούς γίνονται είναι πασαλείμματα που εξυπηρετούν μικροκομματικές σκοπιμότητες * Μέσες σχολές του τίποτα, ΚΑΤΕΕ που τα είπαν ΤΕΙ και επί τσιπροκατάστασης ΑΕΙ – «ανωτατοποίηση» εν μια νυκτί στα χαρτιά. * Χωρίς να αντιδράσουν τότε ουσιαστικά η Ν.Δ. και το Πασόκ. * Που θα πει συνενοχή. *
«Κοίτα χάλι κοινωνίας· νοήμονες πολίτες σου λέει ο άλλος!» διαμαρτυρόταν ενοχλημένος από τη δημοσκόπηση κάποιας σοβαρής εταιρείας που παρουσίασε πρόσφατα τηλεκανάλι. * «Μα είναι δυνατόν», απάντησε στα απορημένα βλέμματά μας, «να παίρνει μόλις 2,5% ένα κόμμα σοβαρών ανθρώπων όπως η “Νέα Αριστερά” και να τσεπώνει μάνι μάνι ένα 5% το κόμμα του Κασσελάκη, με το που σκάει μύτη για πρώτη φορά στις μετρήσεις;»*
Είναι κι αυτός από εκείνους που βρίσκουν τις πολιτικές μας επιλογές αξιοθρήνητες, ανάλογες της «κατά κεφαλήν καλλιέργειάς μας». * Από εκείνους που δεν λένε να καταλάβουν ότι η απόφαση του ψηφοφόρου δεν διαμορφώνεται μόνο από τις πράξεις και εξαγγελίες κάποιου κόμματος· * χρειάζεται να συντρέχουν κι άλλα πράγματα. * Το πώς παρουσιάζει κάθε κόμμα τις θέσεις του, για παράδειγμα. * Ακόμα και τα πιο πειστικά επιχειρήματα θέλουν τον τρόπο τους στην παρουσίαση. * Οταν έρχεται ο άλλος και σου εμφανίζει ένα μενού από αναχρονιστικές, αποξηραμένες ιδεοληψίες και στο σερβίρει μάλιστα με μοναστηριακή λιτότητα, * πώς περιμένει να το προτιμήσει ο κόσμος· πόσοι αντέχουν αυτό το κόλλημα. * Ο ψηφοφόρος προτιμά μεν σοβαρές και πραγματοποιήσιμες προτάσεις, * αλλά αρέσκεται και σε μια κάπως φανταιζί παρουσίαση – στο τραπέζι λ.χ. ψητή γουρνοπούλα με μήλο στο στόμα. * Και λίγο «παραμύθι» στο σερβίρισμα – πέντ’ έξι νυμφίδια και καναδυό ερωτιδείς, να ’ούμε, να χορεύουν τα πιπίνια ημίγυμνα γύρω από το τραπέζωμα, με σείστρα και κρόταλα στα δάχτυλα, ντρουμ ντρουμ ντρουμ (στον Αστερίξ). *
Τουτέστιν, δεν είναι μόνο το «χάλι της κοινωνίας μας», είναι και η ξεραΐλα των κολλημένων. * Που στόχος τους είναι το 3%. * Και το ατελείωτο μπλα μπλα στα «όργανα». * Και μετά απορούν κι εξίστανται «Για μας τα ντόρτια κι οι διπλές και γι’ άλλους οι εξάρες».
