Από τη στιγμή που η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας έχει αποδεσμευτεί από την προσφυγή στις κάλπες, κατά τρόπο παράδοξο έχει αποκτήσει σημαντικότερη πολιτική διάσταση. Εξηγούμαι: από το 1995 και εντεύθεν όλοι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας ανήκαν σε πολιτικό χώρο διαφορετικό από αυτόν του κόμματος που κυβερνούσε. Κωστής Στεφανόπουλος, Κάρολος Παπούλιας, Προκόπης Παυλόπουλος και η σημερινή Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η συνταγματική ανάγκη για την εξεύρεση των 180 ψήφων καθιστούσε υποχρεωτική την αναζήτηση μιας διακομματικής συναίνεσης. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές δεν ήταν θέμα αρχών αυτή η διακομματική συναίνεση, όμως ήταν μια καλοδεχούμενη συνέπεια μιας συνταγματικής απαίτησης, που εκτόνωνε τις πολιτικές εντάσεις.
Σήμερα, μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος, αυτή η ανάγκη των 180 ψήφων δεν υπάρχει. Ως εκ τούτου, όλες οι προτάσεις έχουν αμιγώς πολιτική σήμανση. Στέλνουν ένα πολιτικό μήνυμα και το κυριότερο αποβλέπουν στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού τοπίου μέσω της σύναψης συμμαχιών. Μέσα σε αυτό το κλίμα θα εντάξουμε και την πρόταση του κόμματος της Νέας Αριστεράς. Με την υποψηφιότητα του κ. Χρήστου Ράμμου, ενός νομικού εγνωσμένου κύρους, ουσιαστικά επιδιώκει να προκαλέσει το ΠΑΣΟΚ να τοποθετηθεί. Διότι στο όλο σημερινό πολιτικό σκηνικό το ζητούμενο είναι τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ, καθώς είναι αυταπόδεικτο ότι χωρίς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπόρευση των αποκαλούμενων «δημοκρατικών δυνάμεων» είναι άνευ νοήματος. Και εξίσου αυταπόδεικτο είναι ότι ορθώς ο Νίκος Ανδρουλάκης περιμένει να ακούσει το όνομα που θα προτείνει ο πρωθυπουργός. Διότι τυχόν βεβιασμένη δική του απόφαση μπορεί να τον εκθέσει στη συνέχεια αν η πρωθυπουργική πρόταση θα κινείται στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Συνεπώς, ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση της σύγκλισης των «προοδευτικών» δυνάμεων είναι η αποδοχή μιας κοινής υποψηφιότητας από τον χώρο της αριστερής και κεντροαριστερής αντιπολίτευσης. Αυτή είναι η στόχευση του κ. Χαρίτση και από την πλευρά του άριστα έπραξε. Το παράδοξο είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας, σε ομιλία του προχθές σε φόρουμ, πρότεινε την επανεκλογή της κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, αφήνοντας αιχμές για το ότι ο πρωθυπουργός, με δήλωσή του, δεν έχει ήδη ανακοινώσει την πρόταση για ανανέωση της θητείας της. Να υποθέσω πως αυτή η διαφοροποίηση του Αλ. Τσίπρα από την πρόταση της Νέας Αριστεράς έχει να κάνει και με τα προηγούμενα που υπάρχουν στις μεταξύ τους σχέσεις και κυρίως σχετίζεται με την προσπάθεια του πρώην πρωθυπουργού για το rebranding.
Και ο πρωθυπουργός; Είναι εκ του Συντάγματος και εκ των πραγμάτων ο απόλυτος άρχοντας του παιχνιδιού. Υποθέτω ότι θα μετρήσει τις δυνάμεις του και αναλόγως θα αποφασίσει. Οι τακτικές του επιλογές είναι γνωστές και εκείνο που απομένει είναι να δούμε σε ποια πολιτική στόχευση θα εντάξει την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, είτε είναι γυναίκα είτε είναι άνδρας.
