Ο Γιώργος, η Κριστίν και ο Αίσωπος

Ο τίτλος σε αρπάζει από τα μισά: «Αυτιάς σε Λαγκάρντ…». Παύση. Σφηνάκι. Κατάποση. Βαθιά ανάσα. Ποιος σε ποιαν, είπαμε; «Αυτιάς σε Λαγκάρντ: Στηρίξτε τα νοικοκυριά…». Ξανά παύση. Το βίντεο! Δεν μπορεί να μην υπάρχει βίντεο! Και, βεβαίως, υπάρχει. «Ερχομαι από τη χώρα του Αισώπου, κυρία Λαγκάρντ… Την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε θα σας δώσω το βιβλίο του», της λέει με σοροπιαστή αβρότητα. «Σας θυμάμαι από τότε που ήμουν δημοσιογράφος στην Ελλάδα, στο οικονομικό ρεπορτάζ». Σ’ έχω δει κάπου, κάπου σε ξέρω. «Θέλω πολύ να λάβω το βιβλίο του Αισώπου που μου υποσχεθήκατε, κύριε Αυτιά». Ωπα, τσιμπάει. «Ξέρετε, όταν ήμουν μικρή, είχα μεταφράσει τον Αίσωπο από τα αρχαία ελληνικά στα γαλλικά…». Πάει να τον θαμπώσει με τις γλώσσες. Δεν ξέρει ότι ο συμπατριώτης του Αισώπου μιλάει τα δικά του, προσωπικά ελληνικά, με πρωινάδικο λυγμό. Και γαλλοπρεπή περιπάθεια.