Νομίζω ότι τα γεγονότα τείνουν να λάβουν μια ανησυχητική πορεία για την πολιτική σταθερότητα. Στο πολιτικό τοπίο ανιχνεύονται ενδείξεις αστάθειας, πρόσφορες για κάθε μορφής πολιτική αποσταθεροποίηση. Η κυβέρνηση δείχνει μια αυτοπεποίθηση και μια σιγουριά, κάποιες αντιδράσεις της όμως μαρτυρούν το αντίθετο. Φαίνεται πως εξαρτά πολλά από τη δραστηριότητα πολιτικών παραγόντων που βρίσκονται έξω από το πεδίο ελέγχου και επιρροής της. Ετσι, διαβάζω πως αν ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής στο προσεχές διάστημα κινηθεί με ήπιους τόνους κριτικής ή απλώς επιμένει στη διατύπωση ανησυχιών που θεωρούνται εύλογες και αντιπολιτευτικά ανώδυνες, αυτή τη συμπεριφορά η κυβέρνηση θα τη δεχθεί με ανακούφιση. Απέναντι σε αυτή την όντως πρωτότυπη λογική υπάρχει ένα ερώτημα: Και τι θα γίνει αν ο Κώστας Καραμανλής ανεβάσει τους τόνους, όπως έχει κάθε δικαίωμα να κάνει; Τι θα συμβεί αν η κριτική του ξεφύγει από ένα αποδεκτό όριο;
Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως αν μια κυβέρνηση ανακουφίζεται επειδή ο πρώην αρχηγός του δικού της κόμματος άσκησε την κριτική του με χαμηλούς τόνους, τότε έχει ήδη καταστεί όμηρός του. Μονίμως θα εξαρτάται από τη διάθεση ή τους σχεδιασμούς του. Και αυτό είναι λάθος. Και ακόμα χειρότερο λάθος είναι αν αυτή η κυβέρνηση καταφύγει στην πολιτική των ισορροπιών και των διευθετήσεων.
Σήμερα το πολιτικό τοπίο βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση, ενώ θεωρητικά μας χωρίζουν από τις επόμενες εκλογές δυόμισι χρόνια.
Ο πιο σίγουρος δρόμος για να απεμπλακεί από αυτό το κλίμα της εσωστρέφειας, που καλλιεργεί αβεβαιότητες σε πολλά επίπεδα, είναι η φυγή προς τα εμπρός με όχημα το κυβερνητικό έργο. Διότι αν υπάρχει έργο άμεσα αντιληπτό από τους πολίτες, πολύ δύσκολα ο οποιοσδήποτε πρώην θα τολμήσει να αμφισβητήσει την κυβέρνησή του και τον πρωθυπουργό της. Τα κτυπήματα έρχονται όταν μια κυβέρνηση βρίσκεται σε πορεία αμετάκλητης απαξίωσης και φθοράς, για να την αποτελειώσουν. Μια κυβέρνηση που παράγει έργο δεν υπονομεύεται, δεν ανατρέπεται.
Είναι δεδομένο ότι η διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά άφησε περιθώρια για εξελίξεις που θα αναδιαμορφώσουν το παιχνίδι στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Δεν είναι δεδομένο ότι θα συμβούν παρόμοιες εξελίξεις, απλώς άνοιξε μια πόρτα που προηγουμένως ήταν κλειστή. Προσώρας, μόνον αυτό μπορούμε να πούμε. Ενα καλό ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση θα ακολουθήσει απαρέγκλιτα την πολιτική της ωσάν η συγκεκριμένη διαγραφή να μην είχε γίνει ποτέ ή σε κάθε σημαντική κίνησή της θα μετρά και το τι θα πει ο Αντ. Σαμαράς; Ή, να το αναδιαμορφώσω: Ο πρώην πρωθυπουργός θα κινηθεί, αν κινηθεί, σε έναν πολιτικό χώρο κορεσμένο, με περιορισμένες προοπτικές ή με την παρουσία του θα του προσδώσει μια άλλη δυναμική;
Πολλές φορές νομίζω ότι σε ένα άρθρο είναι προτιμότερο να τίθενται ερωτήματα στον αναγνώστη παρά να δίνονται απαντήσεις σε καταστάσεις που είναι υπό διαμόρφωση. Διότι σήμερα το πολιτικό τοπίο βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση, ενώ θεωρητικά μας χωρίζουν από τις επόμενες εκλογές δυόμισι χρόνια.
