Η επίσκεψη του κ. Μαρκ Ρούτε αρχικώς στην Τουρκία και στη συνέχεια στην Ελλάδα είχε τον χαρακτήρα μιας πρώτης επαφής με τους ηγέτες δύο κρατών-μελών της Συμμαχίας, μετά την πρόσφατη ανάδειξή του στο αξίωμα του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ. Τίποτε περισσότερο δεν ήταν δυνατόν κανείς να αναμένει. Εξ ου και τα θερμότατα σχόλια που διατύπωσε περί της συμβολής των δύο χωρών.
Με δεδομένο, άλλωστε, ότι η ηγεμονική θέση των ΗΠΑ στον στρατιωτικό συνασπισμό της Δύσεως είναι αδιαμφισβήτητη, όπως επίσης ότι ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής της Συμμαχίας είναι πάντα Αμερικανός, ο ρόλος του Γ.Γ. κυρίως αφορά σε μια διαρκή προσπάθεια εξασφαλίσεως ομοφωνίας των μελών της Συμμαχίας, επί γενικοτέρων στόχων που θέτει η Ουάσιγκτον.
Εξ ου και ότι το σημαντικότερο σημείο των δηλώσεών του μετά τις συνομιλίες του με τον Ελληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη αφορούσε στη «διμερή συμφωνία ασφαλείας με την Ουκρανία», καλωσορίζοντας το γεγονός ότι «η Ελλάδα θα βοηθήσει στην επιτάχυνση της εκπαιδεύσεως Ουκρανών πιλότων και τεχνικών στα F-16», όπως ανέφερε το χθεσινό δημοσίευμα της «Κ».
Με την Τουρκία τα θέματα είναι πιο περίπλοκα. Αυτό που ανησυχεί κυριότατα την Αγκυρα είναι το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ανακηρύξει σε «συμμάχους» τους Κούρδους που εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν στον πόλεμο εναντίον του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ. Το ενδεχόμενο, ωστόσο, δημιουργίας κουρδικού «διαδρόμου» στη βόρεια επικράτεια της Συρίας, που θα απολήγει στη Μεσόγειο, ξυπνάει στην Τουρκία τον εφιάλτη της διαλύσεως της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τις νικήτριες δυνάμεις του Μεγάλου Πολέμου.
Αλλά αυτό δεν είναι θέμα που εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι πριν από τη συνάντηση με τον κ. Ρούτε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν απλώς επιβεβαίωσε τον ρόλο της Αγκυρας ως χρήσιμου διαύλου επικοινωνίας της Δύσεως με τη Μόσχα. Ευπρόσδεκτη και χρήσιμη η επίσκεψη του κ. Ρούτε και η πρώτη επαφή του με τις ιδιορρυθμίες της περιοχής μας. Ωστόσο, είναι η στάση του προέδρου Τραμπ, όταν θα αναλάβει την εξουσία στις ΗΠΑ, την 20ή Ιανουαρίου, που αναμένουν εναγωνίως οι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον.
