Είναι θετικό για το σεισμογενές πολιτικό σύστημα της χώρας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε –με όχι και πολύ δημοκρατικό τρόπο είναι αλήθεια– να τελειώσει με την περιπέτεια Κασσελάκη και να εκλέξει δημοκρατικά τον Σωκράτη Φάμελλο, έναν αξιοπρεπή, αν και όχι ιδιαίτερα λαμπερό, νέο αρχηγό. Ο Φάμελλος δεν είναι ο ταλαντούχος Αλέξης Τσίπρας. Είναι όμως ένας καλός επιστάτης του «μαγαζιού» – μέχρι να επιστρέψει ο «εκλεκτός» της Μέρκελ να κάνει παιχνίδι, όπως συχνά υπονοεί ότι θα κάνει. Ο Φάμελλος μπορεί να ανασυγκροτήσει οργανωτικά το κόμμα και να βρει έναν κοινό βηματισμό με τους αποχωρήσαντες της Νέας Αριστεράς. Για να πετύχουν μαζί ένα εκλογικό ποσοστό που θα τους κρατήσει στη Βουλή, χωρίς όμως να έχουν βάσιμη φιλοδοξία εξουσίας.
Είναι πασιφανές ότι οι λόγοι που εκτίναξαν κάποτε τον ΣΥΡΙΖΑ από τα μονοψήφια ποσοστά του στην κορυφή –τα μνημόνια και η παρ’ ολίγον χρεοκοπία της χώρας– έχουν εκλείψει εδώ και καιρό. Το τσουνάμι της οργής στο οποίο σέρφαρε από το 2012 και μετά ο Τσίπρας για να εκλεγεί πρωθυπουργός έχει πλέον ξεθυμάνει. Η Ελλάδα έχει επιστρέψει στην κανονικότητα και στην οικονομική σταθερότητα. Βεβαίως, ο αντισυστημισμός και η συνωμοσιολογία παραμένουν ισχυρά στη χώρα. Εκεί ποντάρουν πλέον οι διάφορες παραφυάδες του κόμματος: Πλεύση Ελευθερίας, ΜέΡΑ25 και Κίνημα Δημοκρατίας. Αλλά και μια πανσπερμία κομμάτων και κομματιδίων της άκρας Δεξιάς: Ελληνική Λύση, Φωνή Λογικής, Νίκη, Σπαρτιάτες κ.λπ., που ονειρεύονται δόξες και μεγαλεία μετά την επανεκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ. Επί της ουσίας, όμως, το πολιτικό σκηνικό φαίνεται να γυρίζει πίσω στις εποχές του ισχυρού δικομματισμού. Οχι στα δύο πανίσχυρα κόμματα εξουσίας του 80% της λαϊκής ψήφου. Αλλά στο κυρίαρχο σήμερα κόμμα της κεντρώας Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη και στην ασθμαίνουσα αξιωματική αντιπολίτευση· το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη που παλεύει να επαναπατρίσει ψηφοφόρους.
Επειτα από πολλά χρόνια αιματηρών θυσιών και γερών αναταράξεων, η χώρα πλέει σε ήρεμα νερά. Οταν παντού γύρω υπάρχουν φουρτούνες. Και έχει πετύχει πολλά που έως πρότινος δεν ήταν καθόλου δεδομένα. Είναι καιρός τα δύο σημαντικότερα κόμματα της χώρας που έχουν την κύρια ευθύνη για την ανάταξη και την πέραν πάσης προσδοκίας εξαιρετική πορεία της μετά τον πόλεμο να βρουν μέσα από τις διαφωνίες τους συναινετικούς δρόμους. Ετσι θα θωρακίσουν το παρόν και θα οδηγήσουν με σταθερότητα τη χώρα στο μέλλον.
