«Οποιοδήποτε πρόσχημα κι αν δίνουμε στις στενοχώριες μας, συχνά δεν είναι παρά το προσωπικό συμφέρον και η ματαιοδοξία που τις προκαλούν». Μ’ αυτό το απόφθεγμα του Γάλλου συγγραφέα Λα Ροσφουκό (17ος αι.) σχολιάζει ο αναγνώστης Γιώργος Χ. τη στάση του κ. Σαμαρά, που οδήγησε στη διαγραφή του. Ο Χάρης Ε. είναι πιο αυστηρός: «Μακάρι να έμοιαζε στην προγιαγιά του ο Σαμαράς. Ο εθνικισμός της Δέλτα ήταν εγγεγραμμένος στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής, της εποχής του ιδεολογικού οράματος της Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων, όπως το αποτύπωσε λεκτικά ο Βενιζέλος, του οποίου υπήρξε φανατική υποστηρίκτρια, υπηρετώντας ένα είδος στρατευμένης λογοτεχνίας, η οποία, ωστόσο, δεν υφίστατο εκπτώσεις στην ποιότητά της, γιατί ήταν ειλικρινής και απόρροια μεγάλου συγγραφικού ταλέντου. Ο πατριωτισμός του Αντωνάκη είναι εθνοκαπηλικός, ευτελής, δύσοσμος και επί της ουσίας αντεθνικός. Ο ίδιος, μια θλιβερή, μνησίκακη φιγούρα, που η κατρακύλα της δεν έχει σταματημό…». O Panagis K. είναι ακόμη πιο σκληρός: «Επιτρέψτε μου μόνο να παραθέσω από τους “Βασικούς νόμους της ανθρώπινης ηλιθιότητας” του Carlo Cipolla τον τρίτο βασικό νόμο: “Ηλίθιος ονομάζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημίες σ’ ένα άλλο άτομο ή σε μία ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανά υφίσταται ακόμη και ζημίες”». Ο Carlo Cipolla υπήρξε Ιταλός ακαδημαϊκός, ιστορικός της οικονομίας.
Υπάρχουν και αντίβαρα. Οπως ο Sokratis Ε.: «Η αποχώρηση του Σαμαρά αναδεικνύει μια αλήθεια: ανεξαρτήτως του προσώπου, το σύστημα παραμένει το ίδιο. Ολοι μοιάζουν να υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα, με διαφορετική ΜΑΣΚΑ κάθε φορά». Και τώρα στο επίμαχο. Ο Δημήτριος Δ. γράφει ότι αυτά περί ΑΟΖ και υποχωρητικότητας δεν τα λέει μόνον ο κ. Σαμαράς. Τα λέει και ο κ. Βαληνάκης. Για να του απαντήσει ο Κώστας Χ.: «Με απλά λόγια, αν δεν συμφωνήσουν όλα τα μέρη ΑΟΖ δεν υπάρχει. Η Unclos σε αυτή την περίπτωση δεν δίνει δικαίωμα μονομερούς κήρυξης ΑΟΖ. Αυτή δεν θα είναι διεθνώς κατοχυρωμένη στον ΟΗΕ. Δεν θα ισχύει. Αν δεν συμφωνούν πάνε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ Χάγη. Στις 30 περιπτώσεις που έχουν εκδικαστεί στη Χάγη, ΚΑΜΙΑ δεν δικαιώθηκε εξ ολοκλήρου μονομερώς. Σε όλες υπήρξε μοιρασιά. Η Χάγη λοιπόν, βάσει δεδικασμένων, θα δώσει πολλά παραπάνω δικαιώματα στην Τουρκία σε σχέση με αυτά που εμείς έχουμε στο μυαλό μας. Κυρίως στο Καστελλόριζο, όπου το δεδικασμένο που μάλλον θα δώσει η Χάγη, είναι 12 μίλια ΑΟΖ περιμετρικά του συμπλέγματος Μεγίστης. Η σκληρή αλήθεια…». Αυτά για σήμερα. Τα συμπεράσματα δικά σας.
