«Ενα αντιδημοκρατικό αραχνοειδές σχήμα προπαγάνδας, προσβολής και δολοφονίας χαρακτήρων πλανάται πάνω από τη χώρα». l «Το αυριανικό δίκτυο του Μεγάρου Μαξίμου τείνει να επικρατήσει στην πολιτική ζωή της χώρας». l Ωπα! Τι μας έχει βρει και δεν το πήραμε χαμπάρι; l Το πάει για «αυταρχικός ηγέτης» ο Μητσοτάκης; l Ερντογάν και Ορμπαν θέλει να γενεί; l Βεβαίως. Αυτά, κι ακόμη χειρότερα, διακήρυξε και διά μακρών διεκτραγώδησε σε βαρυσήμαντο άρθρο του ηγετικό στέλεχος ομίλου ΜΜΕ. l Ο Μητσοτάκης λοιπόν έχει απλώσει σε όλη τη χώρα «αραχνοειδές» δίκτυο κεκρακτών, συκοφαντών, ασύδοτων υβριστών και «δολοφόνων χαρακτήρων» το οποίο όχι μόνο τον στηρίζει –με το αζημίωτο βεβαίως–, αλλά και διαβάλλει ή και τρομοκρατεί τους αντιπάλους του. l Κι εμείς, μυρωδιά, οι κοιμισμένοι πολίτες. l Τέτοια δίκτυα, λέει ο αποκαλύψας το σκοτεινό «αραχνοειδές» πέπλο, είχαμε να δούμε από τον καιρό του Αυριανισμού, l αν και ο πατήρ Μητσοτάκης είχε επίσης απλώσει αργότερα, στον καιρό της σύντομης πρωθυπουργίας του, παρόμοια προπαγανδιστικά και «δολοφονικά χαρακτήρων» δίχτυα. l Από τότε όμως, ομολογεί, δεν βιώσαμε παρόμοιες καταστάσεις ώσπου, λέει l «Από το 2010 και εντεύθεν, με την ανοχή είναι αλήθεια της ανερχόμενης Αριστεράς, αλλά και της ενισχυόμενης σε εκείνες τις συνθήκες Ακροδεξιάς, άνθισε ξανά το πνεύμα του Αυριανισμού, αναγεννήθηκαν οι δολοφονίες χαρακτήρων, ο άκρατος λαϊκισμός ενίσχυσε τις εκδοχές βίας στους δρόμους και η πολιτική ζωή διολίσθησε επί μακρόν στην εχθροπάθεια και στην κακοποίηση προσώπων και δυνάμεων». l Μιλάει, προσοχή, για την εποχή της Κρίσης και επισημαίνει ότι τότε αυτή η «άνθιση ξανά του Αυριανισμού» έγινε «με την ανοχή της ανερχόμενης Αριστεράς», δηλαδή του Σύριζα. l Με την Ανοχή του, απλώς! l Απλώς τα ανέχτηκε, το τσαμένο μας το συριζαίικο, δεν ήταν καθόλου πρωταίτιο για τη νεκρανάσταση του Αυριανισμού l (τον οποίο μάλιστα και υπερκέρασε σε όλα τα πεδία, και ως κυβέρνηση, και ως αντιπολίτευση). l Αλλά όταν ήρθε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξαναστήθηκε τέτοιο «αραχνοειδές σχήμα προπαγάνδας» και σκιάχτηκε όλη η χώρα. l Αυτή και μόνο η απόφανση για την απλώς «ανοχή» της Αριστεράς αρκεί για να φανερώσει τον στόχο και το ποιόν αυτού του Αποκαλυπτικού από την Ανάποδη άρθρου. l Και μόνον αυτή, δήλον σε ποιεί. l
Παρακολούθησα στην τηλεόραση του Σκάι τα τέσσερα πρώτα επεισόδια από τα έξι συνολικά που έχει το ντοκιμαντέρ «Η σκοτεινή δεκαετία 1964-1974» του Αλέξη Παπαχελά. l Αδημονώ τώρα για το 5ο, που θα προβληθεί αύριο βράδυ. l Τα έζησα πολύ νέος εκείνα τα χρόνια, τα «ξεψάχνισα» και κατόπιν, αλλά αυτό το ντοκιμαντέρ μου έμαθε ή μου ξεκαθάρισε πολλά. l Είναι δε και εξαιρετικά καλοφτιαγμένο – τα παρακολούθησα απνευστί μαζεμένα και τα 4 επεισόδια. l Εχει και κάτι φοβερές σκηνές-ατάκες, όπως αυτή του ηλικιωμένου πια Στυλιανού Παττακού που λέει κάποια στιγμή στον Παπαχελά: «Τι, θα έκανε επανάσταση ο υιός Παπανδρέου και δεν θα έκανα εγώ;». l
Οσμή Ευωδίας Μικροπολιτικής εκπέμπει η ιστορία για την ανάδειξη νέου Συνήγορου του Πολίτη – όσο και αν προσπαθεί να την παρφουμάρει η αντιπολίτευση. l Θέλουμε, λένε η Ζωή και άπασα η ακροδεξιαριστερά, να ολοκληρώσει ο νυν Συνήγορος Α. Ποτάκης το πόρισμά του για το Ναυάγιο της Πύλου και μετά ας αντικατασταθεί l – αφού δεν λέει ο ίδιος να παραιτηθεί αν κι έχει λήξει η θητεία του εδώ και δυόμισι χρόνια. l «Συμφωνώ κι εγώ!» ανακράζει και το «αναβαπτισθέν» Πασόκ. l Οζει όμως η φήμη ότι η αντιπολίτευση κόπτεται, ομονοούσα, να διατηρηθεί ο Ποτάκης, επειδή έχει πληροφορηθεί πως το πόρισμά του για την «Πύλο» της δίνει λαβές για «σκληρό ροκ» κατά της κυβέρνησης. l «Οζει» είπα; l Μπόχα σκέτη.
