Αυτό που δεν κατάφερε το άριστα οργανωμένο αντι-ΣΥΡΙΖΑ σύστημα με πολυετή και επίπονη προσπάθεια, να ξεγυμνώσει ηθικά το κόμμα που έδωσε τέλος στον αποκλεισμό της Αριστεράς από την εξουσία, το πέτυχε ένας ομογενής από το Μαϊάμι χωρίς κομματικό παρελθόν και πολιτική παιδεία.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι απέδειξε πόσο εύκολο ήταν να εκτεθεί η ελίτ του ΣΥΡΙΖΑ για ανικανότητα, ιδιοτέλεια και μικροπρέπεια. Αλλοι έφυγαν από το κόμμα επειδή ο Στ. Κασσελάκης κέρδισε την ηγεσία με μια διαδικασία την οποία είχαν οι ίδιοι θεσμοθετήσει ερήμην του. Κράτησαν τις έδρες, δηλαδή τον μισθό και τα βουλευτικά προνόμια, δοκιμάστηκαν στις ευρωεκλογές και ηττήθηκαν παταγωδώς παρά την προεκλογική υπερπροβολή τους σε σύγκριση με άλλα μικρά κόμματα. Αλλοι κάνουν αντιπολίτευση στην ηγεσία μένοντας στον ΣΥΡΙΖΑ περιθωριοποιημένοι, υπερβαίνοντας την de facto κατάργηση των οργάνων με τη θορυβώδη παρουσία τους στα ΜΜΕ και επικαλούμενοι ως τοτέμ τον Αλέξη Τσίπρα, που αναλώνει την ενέργειά του στο rebranding το οποίο δεν συνδυάζει με αυτοκριτική, τουλάχιστον όχι για τα «σκληρά», για παράδειγμα τον πολιτικό εναγκαλισμό του με τους Καμμένους. Και όλοι παρατηρούν τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ σε ζωντανή μετάδοση, είτε σχολιάζοντας αιχμηρά είτε πενθώντας μελοδραματικά και, πάντως, χωρίς να την αποτρέπουν.
Ο Στέφανος Κασσελάκης διασύρει πρώην υπουργούς αποκαλύπτοντας τη μισθοδοσία τους από το κόμμα και πετάει το γάντι στον προκάτοχό του, αφήνοντας υπαινιγμούς για «μαύρα» ταμεία. Προαναγγέλλει κυβέρνηση εξωκοινοβουλευτικών υπουργών και επαρκώς κοστολογημένο πρόγραμμα (σε αντίθεση με τα προηγούμενα…), ενώ δρομολογεί αποφάσεις με την ψήφο των μελών χωρίς να ζητήσει έγκριση από τα κομματικά όργανα ή να προκαλέσει, έστω, κάποια συζήτηση.
Αλλοτε από τις Σπέτσες και άλλοτε από τη Νέα Υόρκη, μπορεί να αναστέλλει την έκδοση της καθημερινής «Αυγής» και να ανακοινώνει νέα think tanks αιφνιδιάζοντας ακόμη και όσους έχουν θεσμική ιδιότητα, πόσο μάλλον στελέχη που συνωστίζονται στον σωρό.
Δεν διστάζει γιατί ξέρει ότι δεν κινδυνεύει με βαριά εσωκομματική ήττα, όπως θα ήταν, π.χ., η ανεξαρτητοποίηση όλων των βουλευτών και η παραίτηση όλων των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, ώστε να μείνει μόνο με το όνομα του κόμματος, τα γραφεία και την κρατική χρηματοδότηση. Γιατί, πολύ απλά, τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν ως προσωπικότητες του δημόσιου χώρου εκτός κομματικού πλαισίου, δεν έχουν ένσημα στον ιδιωτικό τομέα, ούτε επιτυχίες στο βιογραφικό τους που δεν συνδέονται με κομματική δραστηριότητα. Πολύ περισσότερο, έχουν ως τίτλο τιμής τις χαμένες μάχες και ματαιώσεις του παρελθόντος, ενώ δεν τόλμησαν ποτέ να παραδεχτούν ούτε ότι το 2015 κέρδισαν τις εκλογές ως αντιμνημονιακό και όχι ως αριστερό κόμμα ούτε ότι το 2023 συνετρίβησαν γιατί έκρυψαν τα αίτια της ήττας του 2019.
