Η πτώση και η άνοδος του βασιλιά του ροκ εν ρολ
Το 1968 ο Ελβις Πρίσλεϊ είχε χάσει κατά πολύ την αίγλη του. Τα χρόνια που πέρασαν ύστερα από την επιστροφή του από τη Γερμανία αλλά και τα δύο χρόνια που πέρασε εκεί στον αμερικανικό στρατό, δημιουργούσαν την εντύπωση ότι ο Ελβις ζούσε «σε άλλο πλανήτη».
Αφού γύρισε πίσω από τη Γερμανία, με την ώθηση και την ιδιοτελή επιμονή του ταγματάρχη Πάρκερ, στρέφεται στο Χόλιγουντ και στην κινηματογραφική καριέρα του ηθοποιού. Βλέποντας το χρυσωρυχείο που έχει στα χέρια του ο Πάρκερ φροντίζει να τον έχει δεμένο και τον βάζει να υπογράφει τέτοια συμβόλαια, ώστε να μην μπορεί να κάνει πίσω, ακόμα και όταν ύστερα από λίγα χρόνια αντιλαμβάνεται το λάθος του και συνειδητοποιεί ότι οι ταινίες που γυρίζει και τα τραγούδια που ηχογραφεί για αυτές δεν είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που είναι ο Ελβις.
Ο Ελβις Πρίσλεϊ των πρώτων χρόνων, πριν από την κατάταξή του στον αμερικανικό στρατό, είναι ο φορέας των αλλαγών που έρχονται στην κοινωνία. Είναι η προσωπικότητα που φοβάται το κατεστημένο της εποχής γιατί έχει τον τρόπο να ταρακουνήσει τους νέους, να γίνει η φωνή τους και έχει τον τρόπο να φτάσει στους πολλούς. Ηταν τέτοια η ορμή της παρουσίας του που κανείς δεν μπορούσε να τη σταματήσει. Ο ταγματάρχης Πάρκερ και όσοι βρίσκονταν γύρω του φρόντισαν να κόψουν τη σύνδεση του Ελβις με το κοινό του, που ήταν αυτό που τον τροφοδοτούσε. Ο ίδιος ξεκόβει από την εποχή του και οι αλλαγές που συμβαίνουν τόσο στην κοινωνία όσο και στη μουσική τον ξεπερνούν.
Η υπόσχεση της νεολαίας του ’60 για την αλλαγή που έρχεται είναι πλέον ορατή αλλά ο Ελβις δεν είναι εκεί. Κάτι αρχίζει όμως να καταλαβαίνει γύρω στο ’66 με ’67.
Στη μουσική, οι σύνθετες και οι στιχουργοί που έγραφαν τα τραγούδια για τους τραγουδιστές ξεπερνιούνται και πλέον είναι τα συγκροτήματα και οι τραγουδιστές/τραγουδοποιοί που είναι υπεύθυνοι για το υλικό τους. Οι Beatles άλλαζαν τον κόσμο με τα τραγούδια τους, οι Rolling Stones είναι πλέον τα ατίθασα παιδιά και ο Μπομπ Ντίλαν έκανε την ποίηση κουλ για τους νέους και τη φολκ μουσική. Ο κόσμος, και κυρίως η νεολαία, ψάχνει για νόημα στη μουσική που θα τον βοηθήσει στη ζωή του. Αυτοί που έγραφαν τα τραγούδια έγιναν η αντανάκλαση αυτού που συνέβαινε στην κοινωνία και στους δρόμους. Ο Ελβις που ήταν ο πρώτος επαναστάτης, αυτός που διέδωσε το ροκ εν ρολ στους νέους, υποβιβάστηκε σε μόλις 10 χρόνια στον καλύτερο οικογενειακό διασκεδαστή της εποχής.
Τα ροκ συγκροτήματα που ακολούθησαν μίλησαν για πράγματα που ήταν πολύ βαθύτερα και αφορούσαν τη ζωή του καθενός. Ενα ντοκιμαντέρ με τον σαφέστατο τίτλο “Return Of The King: The Fall and Rise of Elvis Presley” που προβάλλεται αυτές τις μέρες στο Netflix έρχεται να μας τα θυμίσει όλα αυτά. Το καινούργιο που φέρνει σε σχέση με παλιότερα ντοκιμαντέρ είναι ότι μιλούν για τον Ελβις άνθρωποι που τον γνώρισαν εκείνη την εποχή, καλλιτέχνες που επηρεάστηκαν και τον θαυμάζουν. Γενικά, άνθρωποι που μπορούν να καταλάβουν την ψυχοσύνθεσή του, μπορούν να μπουν στο πετσί του και να ερμηνεύσουν το γιατί και το πώς συνέβη ό,τι συνέβη στην περίφημη δεκαετία που στέρησε τόσα πολλά στον Ελβις.
Ως άνθρωποι που τον γνώριζαν αλλά και ως άνθρωποι της μουσικής και της τέχνης μπορούν να καταλάβουν ακριβώς τι συνέβαινε μέσα του. Ο Μπαζ Λούρμαν, ο Ρόμπι Ρόμπερτσον των Band, ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ο Μπίλι Κόργκαν, η Νταρλίν Λαβ, ο Κόναν Ομπράιαν και φυσικά η σύζυγός του Πρισίλα προσεγγίζουν τα χρόνια εκείνα και τη μεγάλη και θρυλική επιστροφή του 1968 που καταγράφηκε και τηλεοπτικά από το NBC. Εγινε σπουδαίο τηλεοπτικό γεγονός με έναν τρόπο που γίνεται εύληπτο και κατανοητό ακόμα και σε αυτόν που δεν γνωρίζει τίποτα για την ιστορία του Ελβις. Βέβαια η ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει και όχι τι θα γινόταν αν είχες πάρει μια διαφορετική απόφαση. Ομως η ζωή του Ελβις, εκτός από μια από τις πιο συνταρακτικές στον χώρο του ροκ εν ρολ, αποτέλεσε για εκατοντάδες χιλιάδες καλλιτέχνες που ακολούθησαν οδηγό για το τι έπρεπε να αποφύγουν. Και τα κατάφεραν πολύ καλά.
Στο μυαλό του Μπομπ Ντίλαν
Πάρα πολλοί άνθρωποι είχαν εκφράσει παλιότερα την άποψη ότι το πιο δύσκολο πράγμα στην ιστορία της ροκ μουσικής είναι να καταφέρει κάποιος να μπει στο μυαλό του Μπομπ Ντίλαν. Και είχαν δίκιο. Ο αιώνιος νεανίας του ροκ μας κρατάει πάνω από 50 χρόνια σε μια διελκυστίνδα ανάμεσα σε όσους προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τη ζωή του, τα τραγούδια του και τις επιλογές του και σε αυτόν τον ίδιο που θέλει, πάση θυσία, να το αποφύγει.
Ακόμη και σήμερα που έχει φτάσει τα 84 χρόνια του, ο τρόπος που χτίζει τη σχέση με το κοινό του και τον μύθο του είναι μοναδικός. Δεν είναι τυχαίο ότι και στην καινούργια ταινία “A Complete Unknown: the Ballad of A True Original” που την περιμένουμε να κυκλοφορήσει στις 25 Δεκεμβρίου σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Μάνγκολντ και με τον Τιμοτέ Σαλαμέ να ερμηνεύει τον Μπομπ Ντίλαν των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του ’60, ο Ντίλαν απαίτησε και κατάφερε να επιβάλει ένα κομμάτι της ταινίας να είναι πέρα για πέρα αναληθές. Υποθέτω ότι κανείς μας δεν θα μάθει ποτέ ποιο είναι το ψέμα.
Ο Ντίλαν συνεχίζει να μας ξαφνιάζει και πρόσφατα απέκτησε λογαριασμό στο X και ποστάρει θέματα, γινόμενος κι αυτός κομμάτι της σύγχρονης κοινωνίας, σαν να το έχει ανάγκη. Σαν να είναι ένας της γενιάς αυτής, της γενιάς των κοινωνικών μέσων. Είναι ακόμη πιο παράξενο, για αυτό και ως κίνηση είναι πιο Ντίλαν, επειδή αυτή είναι η περίοδος που εκατοντάδες χιλιάδες αποχωρούν από το συγκεκριμένο μέσο λόγω του Ελον Μασκ και του Ντόναλντ Τραμπ.
Πρόσφατα μάθαμε ότι ο Μπομπ Ντίλαν βρέθηκε και σε μία συναυλία ενός νεότερου καλλιτέχνη, του Νικ Κέιβ και των Bad Seeds, στο Παρίσι. Επίσης δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες κινήσεις επαγγελματικής αβροφροσύνης. Αρκετοί λένε ότι ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι πριν από λίγο καιρό ο Κέιβ είχε γράψει ένα κείμενο στο blog του, όπου απαντούσε στο ερώτημα ενός ακροατή «για ποιον λόγο έχει κάνει τέτοια μεγάλη στροφή προς τη θρησκεία». O Κέιβ ανέφερε πολλά ονόματα με καλλιτέχνες που θαυμάζει: ο Μπομπ Ντίλαν, η Πάτι Σμιθ, ο Λέοναρντ Κοέν, ο Βαν Μόρισον, ο Μπράιαν Ινο, ο Μόρισεϊ, ο Νιλ Γιανγκ και η Νίνα Σιμόν που κάποια στιγμή στην καριέρα τους τον απογοήτευσαν. Ο Ντίλαν με τη σειρά του, πόσταρε κάτι που αφορούσε τον Κέιβ αλλά και τον ίδιο και τη ζωή του. «Είδα τον Νικ Κέιβ πρόσφατα στην Accor αρένα στο Παρίσι και εντυπωσιάστηκα από ένα τραγούδι, το “Joy” και το σημείο όπου τραγουδάει “We’ve all had toο much sorrow, now it’s the time for Joy”. “Ο,τι πιο αληθινό έχω ακούσει”, σκέφτηκα».
Blender List
Ο Ρίτσαρντ Ασκροφτ των Verve τραγουδάει για τη χριστουγεννιάτικη καμπάνια των πολυκαταστημάτων Τζον Λιούις στο Λονδίνο το υπέροχο τραγούδι του με τίτλο “Sonnet” και προσθέτει μια νότα γιορτής και συμπάθειας στο χριστουγεννιάτικο Λονδίνο. Η Σαντέ ηχογραφεί το πρώτο της τραγούδι ύστερα από έξι χρόνια με τίτλο “Young Lion” και το αφιερώνει στον γιο της, για τη δύναμη και το θάρρος του, που σε ηλικία 21 ετών προχώρησε σε μετάβαση φύλου. Η Κιμ Ντιλ, μπασίστρια των Pixies και των Breeders, κυκλοφορεί σε ηλικία 63 ετών τον πρώτο της προσωπικό δίσκο ύστερα από τέσσερις δεκαετίες στη μουσική. Ο αιδεσιμότατος Αλ Γκριν διασκευάζει το “Everybody Hurts” του Μάικλ Στάιπ των R.E.M. και το μεταμορφώνει από μια έκκληση προς όλους τους μοναχικούς ανθρώπους σε μια υπερβατική γκόσπελ προσευχή. Καινούργια τραγούδια και για τους εντυπωσιακούς Phantogram και τη Γιόλα. Αυτή είναι η λίστα με τα καινούργια τραγούδια της εβδομάδας.
|
