Την εμπειρία κλωνοποίησης ενός αγαπημένου σκύλου, από τη σκοπιά μιας κηδεμόνα κατοικίδιων, καταγράφει η εφημερίδα Guardian.
«Το να υιοθετήσουμε κουτάβι ήταν ιδέα του συζύγου μου, του Τζάστιν. Αλλά τη στιγμή που είδα αυτό το όμορφο Boston terrier, που είχε πετάξει από τον εκτροφέα του στο Αρκανσο στο σπίτι μας στο Μαϊάμι, τον Μάρτιο του 2017, “ερωτεύτηκα”. Εξυπνος, τρυφερός και πεισματάρης, ο Λούκας ήταν κάτι πολύ περισσότερο από σκύλος. Εγινε η αδελφή ψυχή μου, και δεν άντεχα να τον αποχωριστώ», γράφει η Λουίζ Χόινκινς.
«Οταν νοσηλεύτηκα με ηπατίτιδα λίγους μήνες μετά την άφιξή του, μου έλειψε τόσο πολύ που έπεισα το νοσηλευτικό προσωπικό να τον αφήσει να μείνει δίπλα μου. Είχε μια μοναδική ικανότητα να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματά μου και ήταν αδιάκοπη πηγή παρηγοριάς. Με τα χρόνια, οι δυο μας ταξιδέψαμε σε πάνω από 30 χώρες μαζί. Δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή χωρίς εκείνον. Ομως μια εβδομάδα μετά τα έβδομα γενέθλιά του, μάθαμε ότι είχε λέμφωμα. Ηταν καταστροφικό· πανικοβλήθηκα, αποφασισμένη να βρω λύση. Εξετάσαμε τη μεταμόσχευση μυελού των οστών, αλλά αυτό απαιτούσε συμβατό δότη.
»Ελπίζαμε ότι ο αδελφός του Λούκας από την ίδια γέννα θα ταίριαζε. Οταν αυτό δεν κατέστη δυνατό, σκεφτήκαμε κάτι άλλο: την κλωνοποίηση. Αρχικά, δεν σκοπεύαμε να το κάνουμε για να “αντικαταστήσουμε” τον Λούκας, αλλά για να δημιουργήσουμε έναν γενετικά πανομοιότυπο αδελφό που θα λειτουργούσε ως συμβατός δότης.
»Ομως δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για να δημιουργηθεί ο κλώνος. Ο Λούκας πέθανε 27 μέρες μετά τη διάγνωση. Ημουν συντετριμμένη, κάθισα δίπλα του για ώρες χωρίς να ξέρω πώς θα συνεχίσω. Η κλωνοποίηση έμοιαζε με σωσίβιο: το σώμα του Λούκας μπορεί να είχε πεθάνει, αλλά ίσως το πνεύμα του δεν είχε χαθεί.
»Το γεγονός ότι θα κόστιζε 50.000 δολάρια ήταν αδιάφορο. Πέρασα την πιστωτική κάρτα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ευτυχώς, έχω τη δική μου επιτυχημένη επιχείρηση, οπότε μπόρεσα να εξοφλήσω αμέσως το ποσό. Αλλά ακόμα κι αν κόστιζε ένα εκατομμύριο δολάρια, θα έβρισκα με κάποιον τρόπο τα χρήματα.
»Μια κλινική παίρνει δείγμα ιστού, αναπαράγει νέα κύτταρα από αυτό, τοποθετεί ένα από αυτά τα κύτταρα στον πυρήνα ωαρίου θηλυκού σκύλου και στη συνέχεια δημιουργεί ένα έμβρυο. Μια παρένθετη σκυλίτσα κυοφορεί το έμβρυο, και γεννιέται ένα γενετικά πανομοιότυπο κουτάβι. Η κλωνοποίηση ζώων για εμπορικούς σκοπούς επιτρέπεται στις ΗΠΑ από το 2004.
Στην αρχή, ο Τζάστιν ήταν υποστηρικτικός, αλλά καθώς προχωρούσε η διαδικασία, άρχισε να έχει δεύτερες σκέψεις. Μέχρι τη στιγμή της μεταφοράς του εμβρύου, είπε πως ήταν παράλογο να ξοδέψουμε τόσα χρήματα. Απάντησα απλώς: “Θα το κάνω έτσι κι αλλιώς”.
»Συνήθως χρειάζονται τέσσερις εβδομάδες για να καλλιεργηθούν ένα εκατομμύριο κύτταρα (τόσα απαιτούνται), αλλά σε μόλις 10 μέρες η κλινική είχε ήδη 2,9 εκατομμύρια (…) Οταν το μοιράστηκα με την οικογένεια και τους φίλους μου, πολλοί ήταν υποστηρικτικοί. Αλλά οι γονείς μου θεωρούσαν πως ήταν “τρέλα” να ξοδέψω τόσα λεφτά, και ένας στενός φίλος με κατηγόρησε ότι “το παίζω Θεός”.
»Αν και κατανοούσα τις ανησυχίες των ανθρώπων για την ηθική πλευρά της κλωνοποίησης, ήταν δύσκολο να δεχτώ την κριτική. Ενιωθα πως ο πόνος μου για τον θάνατο του Λούκας είχε υποτιμηθεί. Για ένα διάστημα, πάλεψα με κατάθλιψη. Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι για μέρες. Αλλά όταν η κλινική μου είπε ότι η παρένθετη σκύλα ήταν έγκυος, κατενθουσιάστηκα.
»Πέντε μήνες μετά τον θάνατο του Λούκας, η κλινική τηλεφώνησε για να πει πως είχαν γεννηθεί δύο κουτάβια. Αν και ήξερα ότι υπήρχε η πιθανότητα να γεννηθούν πολλοί κλώνοι, ταράχτηκα (…) Εξι εβδομάδες αργότερα, ενώ περίμενα οι άνθρωποι της κλινικής να φέρουν τα κουτάβια στο διαμέρισμά μας, ταλαντευόμουν ανάμεσα στην ελπίδα, την απάθεια και την ανησυχία. Ηθελα απεγνωσμένα να νιώσω ότι ο Λούκας είχε ξαναγεννηθεί στα κουτάβια που έβλεπα σε φωτογραφίες για εβδομάδες.
»Και τότε, ξαφνικά, ήρθαν στην αγκαλιά μου, και ένιωσα την παρουσία του Λούκας πιο έντονα από ποτέ. Η ομοιότητα ήταν εκπληκτική, όχι μόνο στην εμφάνιση αλλά και στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν, έκλαιγα βλέποντάς τα να κάθονται στα αγαπημένα σημεία του Λούκας στο διαμέρισμα, να δείχνουν τον ίδιο συνδυασμό από θρασύτατη αυτοπεποίθηση, αφοσίωση και χαρά.
»Μέσα σε μία εβδομάδα ήξερα πως το ένα κουτάβι ήταν απολύτως “μετενσάρκωση” του Λούκας (…) Ξέρω πως δεν συμφωνούν όλοι με την κλωνοποίηση. Αλλά για μένα ήταν ένα θαύμα που θεράπευσε την καρδιά μου. Και σε αυτό δεν μπορείς να βάλεις τιμή».
Πηγή Guardian
