«Η κομψότητα όπως έλεγε ο Αρμάνι, είναι κάτι που το κάνεις όχι για να προσέξουν οι άλλοι, το κάνεις για να σε θυμούνται» λέει στην «Κ» ο κύριος Γιώργος Βαρδαλάκης, Κρητικός που ζει στον Πειραιά, και πρώην ναυτικός. Ο ίδιος ράβεται στη Θεσσαλονίκη, και ξέρει τον ράφτη του με τον μικρό του όνομα.
«Το καλό στιλ θέλει και θάρρος. Αυτό προκύπτει μέσα και από την προσωπικότητα του καθενός. Το σημαντικό δεν είναι μόνον η ποιότητα, πρέπει να μπορείς να πεις και ένα παραμύθι. Να ταξιδέψεις τον άλλον σε μια ταινία, σε μια σκηνή, σε μια εικόνα. Εγώ εμπνέομαι από τον πατέρα μου, που ήταν από τους πιο καλοντυμένους στην εποχή του, αλλά και από τα ταξίδια που έχω κάνει» συνεχίζει λίγο πριν κάνει τη βόλτα του στην ClassiCon, μια «γιορτή για τους λάτρεις του κλασικού ανδρικού στιλ» όπως τη βαφτίζει ο εμπνευστής της Γιώργος Αθανασόπουλος.
Οπως εξηγεί ο κύριος Αθανασόπουλος, πρόκειται για τη φυσική συνέχεια του monopeto.gr, του πρώτου ψηφιακού περιοδικού στην Ελλάδα για την ιστορία της κλασικής ανδρικής ένδυσης και τους δημιουργούς της. H έκθεση προτάσσει το μεράκι του τεχνίτη, τη μοναδικότητα του bespoke, τη διαχρονικότητα, τα φυσικά υλικά, την οικολογική διάσταση του χειροποίητου και του vintage. Εδώ μπορεί να βρει κανείς κοστούμια, χειροποίητα και made to measure, πουκάμισα, γραβάτες, ζώνες, κοσμήματα ακόμη και παλιά ρολόγια.
«Υπάρχουν ακόμη ράφτες και τεχνίτες που κατασκευάζουν χειροποίητα υποδήματα, γραβάτες κι αξεσουάρ στη χώρα μας» λέει στην «Κ» ο διοργανωτής της. «Είναι επίσης μια αφορμή να συναντηθούν εδώ όλοι αυτοί οι δημιουργοί και να ανταλλάξουν ιδέες, ενώ οι λάτρεις του είδους βρίσκονται απλά σπίτι τους» μοιράζεται ο κύριος Αθανασόπουλος.
Μια βόλτα αρκεί για να ανακαλύψει κανείς τέχνες που όπως μας λέει ο κύριος Παναγιώτης Σκάντζαρης θέλει κόπο για να διατηρηθούν ζωντανές. Ο πιλοποιός που άφησε μια καριέρα στον τραπεζικό τομέα για να ακολουθήσει μια πιο δημιουργική εργασία, σήμερα κατασκευάζει χειροποίητα καπέλα στη Νίκαια, ενώ μετράει όπως λέει 30.000 πελάτες.
«Εξάγουμε το 95% της παραγωγής μας» λέει στην «Κ». «Οι πελάτες με έκαναν πιλοποιό, εκείνοι με έμαθαν με το να μου λένε τι θέλουν και πώς το θέλουν. Με ενδιέφερε από μικρό το πώς να φτιάχνω κάτι, όμως με τις σπουδές στο μάρκετινγκ σκέφτομαι και το επιχειρηματικό κομμάτι».
Μερικά μέτρα πιο κάτω, ο Παναγιώτης Τσίκλης, φτιάχνει κοσμήματα αλλά και γλυπτά σε ένα στούντιο στην πλατεία Καρίτση. «Κάνουμε μια προσπάθεια να κρατήσουμε την τέχνη της χρυσοχοΐας ζωντανή. Σκαλίζουμε πέτρες αλλά έχουμε και πιο μοντέρνες προτάσεις, όπως αυτό το δαχτυλίδια με μια νεκροκεφαλή». Γεννημένος στον Καναδά, ο κύριος Τσίκλης ασχολείται με την τέχνη του κοσμήματος από μικρός και η πελατεία του είναι σταθερή, όπως δηλώνει.
Για τον υποδηματοποιό Γιώργο Παπαδόπουλο, τρίτη γενιά στην τέχνη του χειροποίητου υποδήματος, αυτό που έχει σημασία είναι πως νέοι άνθρωποι αρχίζουν και αναζητούν κάτι διαφορετικό. Στο κατάστημά του στο Περιστέρι, εκεί που ο παππούς του και ο πατέρας του τού δίδαξαν την τέχνη, ο τεχνίτης φτιάχνει λογιών παπούτσια από δέρμα σε διαφορετικά χρώματα. «Εχουμε κάθετη παραγωγή, όλα γίνονται μέσα στο μαγαζί μας» εξηγεί. «Είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε ένα τεράστιο πελατολόγιο πίσω μας. Πάει από γενιά σε γενιά. Και εμείς καλούμαστε να το συνεχίσουμε» καταλήγει.
Εκτός από ενδύματα, στην ClassiCon μπορεί να βρει κανείς και ρολόγια vintage. Για τον Αλέξανδρο Κασεμάι, ο οποίος δίνει νέα ζωή σε παλιά ρολόγια, η ενασχόληση ξεκίνησε σαν απλό χόμπι. «Ξεκίνησα συλλέγοντας ρολόγια, και στη συνέχεια άνθρωποι που είχαν τα παλιά ρολόγια τους θαμμένα σε ντουλάπια, αφόρετα, ξεκίνησαν να μου τα φέρνουν. Τα έφτιαξα και τα ξαναέβγαλα στην αγορά. Οι άνθρωποι εκείνοι που αγαπούν το κλασσικό χειροποίητο ρούχο, συνήθως αγαπούν και τα παλιά ρολόγια» υποστηρίζει ο νεαρός συλλέκτης.
«Είναι μια τέχνη που εξαφανίζεται. Προσπαθούμε να βάλουμε και νέα παιδιά μέσα, αυτή είναι η έγνοια μου, να μη χαθεί» εξομολογείται ο κύριος Νίκος Δάλλας, o ράφτης της Αριστοτέλους, όπως τον αποκαλούν. Στο ραφείο του επί της οδού Μητροπόλεως στο κέντρο της Θεσσαλονίκης φτιάχνει κατά παραγγελία κοστούμια και γνωρίζει πολύ καλά πως το συστατικό της επιτυχίας είναι η ουσιαστική επαφή με τον κάθε πελάτη. «Είναι δυστυχώς μια τέχνη προς εξαφάνιση» θα πει για να μοιραστεί μια ανησυχία. «Παρατηρούμε όμως μια στροφή. Οι νέοι θέλουν κάτι καλύτερο, ψάχνουν κάτι πιο ειδικό, να δημιουργήσουν ένα στυλ. Εχει αρχίσει να έχει σημασία και η πρώτη ύλη, τα μάλλινα, τα κασμίρ. Φτιάχνουμε τα πάντα πέρα από τα ρούχα, μαντήλια, γραβάτες, θήκες για κάρτες. Είναι και πολύ φιλικό για το περιβάλλον όλο αυτό, όπως όλοι γνωρίζουμε».
«Θέλει μεράκι το χειροποίητο» μας λέει και ο Γιώργος Αγγελος Μακρής, γραβατοποιός με ατελιέ στη Λάρισα, ο μοναδικός που φτιάχνει χειροποίητες γραβάτες στην Ελλάδα. «Είμαι φυσικός» δηλώνει. «Αλλά ταυτόχρονα με τις σπουδές μου δούλευα σε ένα κατάστημα ρούχων στη Θεσσαλονίκη και εκεί συνειδητοποίησα πως υπήρχε μια ανάγκη για γραβάτα κατά παραγγελία. Ετσι ξεκίνησα. Τα υφάσματα που χρησιμοποιώ είναι τα καλύτερα στον κόσμο» τονίζει. «Είμαι πολύ σχολαστικός με τη συμμετρία λόγω και των σπουδών μου. Δεν με δίδαξε κάποιος. Πήρε χρόνο, κόπο και εκπαίδευση» εξηγεί.
Είναι πλέον απόγευμα και ο κόσμος πυκνώνει. Είναι όλοι καλοντυμένοι, ενώ ανάμεσα στους άντρες βλέπει κανείς και γυναίκες που ψάχνουν ανδρικές καμπαρντίνες και κοστούμια. Η Χαρά που μόλις αγόρασε μια ανδρική μεταξωτή ρόμπα, μας λέει πως η έκθεση έχει μέσα «μικρά διαμάντια».
«Ηρθαν ξένοι επισκέπτες και μας είπαν πως αυτό που είδαν δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη, μάς ζήτησαν να κάνουμε το ClassiCon και στη Φιλανδία. Είχαμε μεγάλη προσέλευση κόσμου, 2500 άτομα. Ανάμεσά τους και δύο γυναίκες ράφτες από τη Λέσβο, νέα παιδιά. Ηταν μια μεγάλη γιορτή» λέει στην «Κ» ο κύριος Γιώργος Αθανασόπουλος για να κλείσει η αυλαία.
