Πριν από περίπου 76 εκατομμύρια χρόνια, ένα από τα μεγαλύτερα ιπτάμενα πλάσματα στην ιστορία της Γης, το Cryodrakon boreas, περπατώντας κατά μήκος μιας όχθης ποταμού, ετοιμαζόταν να πιει νερό. Χαμήλωσε το ράμφος του, ανυποψίαστο για τα μάτια που το κοίταζαν και τον σαγόνια που παραμόνευαν.
Ξαφνικά, ένας μεγάλος κροκόδειλος εμφανίστηκε από το νερό, αιφνιδιάζοντας τον πτερόσαυρο και βυθίζοντας τα δόντια του στο λαιμό του.
Κάπως έτσι ήταν η ζωή – και ο θάνατος – κατά την Κρητιδική περίοδο στην καναδική επαρχία της Αλμπέρτα.
Προσφάτως, σε μία κακοτράχαλη γωνιά του εθνικού πάρκου δεινοσαύρων της Αλμπέρτα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν το απολιθωμένο οστό λαιμού ενός νεαρού Cryodrakon, είδους ιπτάμενου ερπετού, το οποίο είναι πιθανό να πέθανε σε ένα τέτοιο σενάριο.
Το απολίθωμα, που εξετάστηκε μικροσκοπικά και μέσω μικρο-τομογραφικών σαρώσεων, φέρει μια κωνική διάτρηση πλάτους 4 χιλιοστών, που φέρεται να αποτελεί το σημάδι δαγκώματος ενός κροκοδείλου – που είτε κυνήγησε το ιπτάμενο πλάσμα όσο ζούσε, είτε κατασπάραξε το πτώμα του.
Τα ενήλικα τού συγκεκριμένου είδους πτερόσαυρου -του οποίου η επιστημονική ονομασία σημαίνει «ψυχρός δράκος του βοριά», μία αναφορά στο ψυχρό κλίμα της σύγχρονης Αλμπέρτα- είχαν άνοιγμα φτερών 10 μέτρων και ύψος όσο μία καμηλοπάρδαλη. Το άνοιγμα φτερών του μικρού αυτού «δράκου» ήταν περί τα δύο μέτρα.
«Οι περισσότεροι κροκοδειλίδες τρέφονται στην επιφάνεια του νερού και είναι θηρευτές που στήνουν ενέδρες. Από την άλλη, πολλά είδη πτερόσαυρων πιστεύεται ότι συνδέονται επίσης με το νερό. Δεδομένου αυτού, αν επρόκειτο για θήραμα, αυτό πιθανότατα συνέβη ως ενέδρα στην επιφάνεια του νερού», εκτιμά ο παλαιοντολόγος Καλέμπ Μπράουν του Βασιλικού Μουσείου Παλαιοντολογίας Tyrrell στην Αλμπέρτα, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο Journal of Paleontology.
«Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για την παρουσία ενός πτερόσαυρου κοντά στο νερό, και κάποιοι από αυτούς είναι να πιει νερό ή να κυνηγήσει και ο ίδιος την τροφή του» εξηγεί ο Μπράουν.
«Δεν υπήρχε κανένα σημάδι επούλωσης, οπότε το τραύμα αυτό προκλήθηκε είτε την ώρα του θανάτου κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης είτε αφού το ζώο ήταν ήδη νεκρό», δήλωσε ο περιβαλλοντολόγος και συν-συγγραφέας της μελέτης Μπράιαν Πικλς του Πανεπιστημίου του Reading στην Αγγλία.
Ο Cryodrakon συναγωνιζόταν σε μέγεθος τον Quetzalcoatlus, τον μεγαλύτερο από τους πτερόσαυρους που ενδημούσε επίσης στη Βόρεια Αμερική εκείνης της εποχής. Αμφότεροι είχαν μεγάλα κεφάλια με μεγάλα ράμφη χωρίς δόντια, μακρύ λαιμό και κοντή ουρά.
«Ηταν σαρκοβόροι, αλλά οι ερευνητές διαφωνούν ως προς τη στρατηγική κυνηγιού του καθενός» λέει ο Μπράουν.
Οπως παρατήρησαν οι ερευνητές, το τραύμα δεν φέρει τα χαρακτηριστικά και το σχήμα δοντιών των θηρευτών δεινοσαύρων της εποχής, όπως των συγγενών του Τυραννόσαυρου, Γοργόσαυρο και Δασπλητόσαυρο. Αντιθέτως, ταιριάζει με το οδοντικό αποτύπωμα ενός κροκόδειλου.
Παρά το γιγαντιαίο μέγεθός τους, οι πτερόσαυροι είναι λιγότερο μελετημένοι από τους δεινόσαυρους, επειδή τα οστά τους ήταν λεπτά και εύθρυπτα – και άρα επιρρεπή στην καταστροφή.
«Αμεσα στοιχεία για οικολογικές αλληλεπιδράσεις όπως αυτό το απολίθωμα, θα συμβάλλουν στην κατανόηση του ρόλου αυτών των πραγματικά μυστηριωδών ζώων», καταλήγει ο Μπράουν.
Πηγή: Reuters
