Τους σκηνοθέτησαν ο Μάρτιν Σκορσέζε και ο Τζιμ Τζάρμους, τους έπαιξαν από τη Γουινόνα Ράιντερ μέχρι τον Χάρρυ Κλυνν. Οι οδηγοί ταξί εμπνέουν τη μυθοπλασία ακριβώς γιατί είναι από εκείνους τους επαγγελματίες που όσα ζουν καθημερινά μπορεί να είναι ακραία, συγκινητικά, αστεία, ακόμα και επικίνδυνα.
Μια κούρσα μπορεί να είναι ένα ρόλερ κόστερ της ίδιας της ζωής, κάτι που από μόνο του υπόσχεται καλές ιστορίες. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στο σινεμά για να τις μάθουμε. Κάθε οδηγός ταξί έχει να ανασύρει διάφορα ευτράπελα από τις ώρες που έχει περάσει στον δρόμο αναζητώντας την επόμενη διαδρομή.
Αεροδρόμιο στη «Sparta»
«Κάνουμε και λίγο τον ψυχολόγο, ακούμε διάφορα: οικογενειακά, περιουσιακά, με χώρισε, τη χώρισα, με απάτησε», λέει αστειευόμενος ο Μάρκος, που πέρασε μερικά χρόνια ως οδηγός ταξί και πλέον δραστηριοποιείται στον ευρύτερο χώρο των μετακινήσεων.
Ο Κωνσταντίνος, που δουλεύει συχνά με το ταξί του διαδρομές από και προς το αεροδρόμιο, έχει παρατηρήσει και συγκεκριμένα μοτίβα στους τουρίστες: «Οποτε περνάμε από το Μαρκόπουλο, λένε “Α, Μάρκο Πόλο;” και τους εξηγώ ότι δεν λέγεται έτσι. Οταν φτάνουμε στα Σπάτα η ατάκα είναι “This is Sparta”».
Σε μια άλλη κούρσα του, δε, οι γνωστές σε όλους τους Αθηναίους νεραντζιές προξένησαν το έντονο ενδιαφέρον των μεταφερομένων, νομίζοντας πως πρόκειται για πορτοκάλια, με τον Κωνσταντίνο να διαψεύδει την εντύπωσή τους. «“Γιατί δεν είναι πορτοκάλια;”, επέμεναν. Ωσπου σε κάποια φάση της διαδρομής κατεβήκαν, έκοψαν ένα νεράντζι και δοκίμασαν. Και άρχισαν να το φτύνουν».
Αλλες φορές, οι πελάτες θέλουν να αναλάβουν… τον ρόλο του GPS: «Είχα πάρει μια φορά μια κυρία που πήγαινε στο Ψυχικό. Την πήγαινα από τη Βασιλίσσης Σοφίας. Και εκείνη εκνευρίστηκε τρομερά και άρχισε να φωνάζει “Γιατί με πηγαίνεις από τη Βασιλίσσης Σοφίας; Από την Αλεξάνδρας θέλω να με πας”, έχοντας προφανώς μπερδέψει τους δρόμους», θυμάται ο Κωνσταντίνος.
Στριπτίζ στο ταξί, τριαντάφυλλο στο φανάρι
Δεν είναι βέβαια όλες οι κούρσες ευχάριστες ή διασκεδαστικές, υπάρχουν πελάτες που ξεπερνάνε τα όρια. Στο ταξί του Κωνσταντίνου είχε επιβιβαστεί Αγγλος επισκέπτης ο οποίος σταδιακά γδύθηκε μέσα στο αμάξι.
Η Πελαγία, ως γυναίκα οδηγός ταξί, έχει ζήσει και περιστατικό «επίμονου φλερτ» όταν πρωτοξεκίνησε το επάγγελμα και ήταν γύρω στα 22: «Ηταν καλοκαίρι και ήμουν στο Αιγάλεω. Με είδε ένας νεαρός και όπως φαίνεται του άρεσα. Εκτοτε, κάθε μέρα όταν περνούσα από εκείνο το σημείο με περίμενε στο φανάρι με ένα λευκό τριαντάφυλλο για να μου το δώσει. Σταμάτησε ύστερα από τέσσερις ημέρες».
Και έπειτα είναι και η νύχτα, που είναι ακόμα πιο «ζόρικη» για τους επαγγελματίες οδηγούς. Οσο δούλεψε ως οδηγός ταξί, ο Μάρκος απέφευγε τις βραδινές βάρδιες και, όποτε τις έκανε, δεν έβαζε στο ταξί του μεθυσμένους πελάτες. «Εχουμε έτσι κι αλλιώς το δικαίωμα να αρνηθούμε τη μίσθωση αν ο πελάτης είναι μεθυσμένος και δεν συνοδεύεται. Αν λόγου χάρη μπει κάποιος και κάνει εμετό μέσα στο ταξί, μετά πρέπει αμέσως να πάμε το όχημα για καθαρισμό, να χάσουμε τη βάρδια και να μην αποζημιωθούμε», εξηγεί.
Ενα βράδυ πάντως «ξεγελάστηκε» από μια πελάτισσα που πήρε και κατέληξε να δέχεται… ανήθικη πρόταση: «Μπήκε μια κοπέλα στο ταξί και ήθελε να την πάω σε ένα συγκεκριμένο μπαρ. Στην πορεία κατάλαβα πως ήταν μεθυσμένη. Οταν φτάσαμε στον προορισμό της, μου είπε: “Ελα για ποτό και ό,τι προκύψει”». Ηταν μια πρόταση που αρνήθηκε.
Νέα Σμύρνη – «Ιασώ» σε 12 λεπτά
Οταν μπαίνει στην εξίσωση ο παράγοντας υγεία, τότε ένας οδηγός ταξί πρέπει να διαχειριστεί πολύ λεπτά περιστατικά. Ο Μάρκος έχει πολλές τέτοιες ιστορίες να αφηγηθεί. Ενας από τους σταθερούς του πελάτες, καρκινοπαθής, είχε παράλυση από τη μέση και κάτω. «Είχε τύχει σε μία διαδρομή να του συμβεί του ανθρώπου ένα περιστατικό. Εκεί πρέπει να το διαχειριστείς με πολλή ευγένεια», παραδέχεται.
Εχει χρειαστεί μέχρι και να κάνει εκτάκτως το Αθήνα – Θεσσαλονίκη, όταν δέχτηκε τηλεφώνημα από πελάτη του στις 7.20 το πρωί, που ο πατέρας του είχε πεθάνει και η μητέρα του έπρεπε να πάει αμέσως στην πόλη. Αλλά τίποτα δεν σημάδεψε τον Μάρκο σε αυτό το επάγγελμα όσο μια κούρσα από τη Νέα Σμύρνη στο Μαρούσι, την περίοδο της πανδημίας: «Εχω αποβιβάσει στο λιμάνι του Πειραιά και πηγαίνω προς Σύνταγμα. Λίγο μετά το ΣΕΦ, μου έρχεται ειδοποίηση από τη Νέα Σμύρνη για μια διαδρομή στο “Ιασώ”». Ο Μάρκος ήταν ο έκτος οδηγός σε διεκδίκηση, πέντε άλλοι οδηγοί ήταν πιο κοντά. «Δεν δίνω σημασία την πρώτη φορά. Ξαναβγαίνει ειδοποίηση και δεύτερη φορά με σχόλιο ότι είναι επείγον. Και πάλι πιστεύω πως θα πάει κάποιος πιο κοντινός». Την τρίτη φορά που ήρθε ειδοποίηση, ο Μάρκος πήρε τη διαδρομή.
«Πάω και βρίσκω ένα ζευγάρι γύρω στα 30 με ένα πορτ μπεμπέ στα χέρια, είχαν τρομερή ένταση. Μαθαίνω ότι το βρέφος είναι δύο ημερών και έχει πολύ υψηλό πυρετό και πρέπει να διακομιστεί άμεσα στο “Ιασώ”», αφηγείται ο οδηγός, που την ίδια στιγμή ειδοποιήθηκε από τον ασύρματο των ραδιοταξί ότι μάλλον θα χρειαστεί τη βοήθεια της αστυνομίας. Καλεί, λοιπόν, το 100 εξηγώντας την κατάσταση και ανεβαίνει τη Φραντζή με κόκκινο, ενημερώνοντας παράλληλα. «Οταν φτάνω στο ύψος του Ωδείου Αθηνών, έρχεται η πρώτη μοτοσικλέτα και μου λέει: “Με ακολουθείς”. Και τότε έρχονται άλλες 5-6 μηχανές και ανεβαίνουμε μέχρι το Μαρούσι, με πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα. Κάναμε τελικά το Νέα Σμύρνη – “Ιασώ” σε 12 λεπτά». Ο Μάρκος χρειάστηκε περίπου μιάμιση ώρα για να συνέλθει από την ένταση.
Η φωνή του ασυρμάτου
Δεν είναι υπερβολή πως μέσα στα ταξί χωράει ολόκληρη η ζωή, και η δεύτερη ιστορία που έχει να μοιραστεί η Πελαγία είναι το καλύτερο «happy end». Ως γνωστόν, πολλοί οδηγοί ταξί συνεννοούνται μεταξύ τους μέσω ασυρμάτου για έκτακτες διαδρομές που προκύπτουν ή και για να αλλάξουν προκαθορισμένες διαδρομές με άλλους συναδέλφους που δεν προλαβαίνουν. «Είχα εξυπηρετήσει έτσι κάνα δυο φορές έναν συγκεκριμένο οδηγό, τον οποίο είχα ακουστά ως όνομα, πετύχαινα συχνά στον ασύρματο και κάθε φορά που άκουγα τη φωνή του κάτι μου έκανε», λέει γελώντας σήμερα η οδηγός για τον συνάδελφο «φάντασμα» που δεν είχε ποτέ γνωρίσει από κοντά.
Ενα καλοκαίρι η Πελαγία περιμένει στη θύρα Ε8 στο λιμάνι του Πειραιά για έναν πελάτη. «Εκανα μαθήματα ισπανικών τότε και κατά την αναμονή έγραφα μία έκθεση. Ερχεται και παρκάρει τότε από πίσω ένα ταξί και αναγνωρίζω την πινακίδα». Ηταν το ταξί της άγνωστης-γνωστής «φωνής». «Βγαίνει ο οδηγός, μου χτυπάει το παράθυρο και μου λέει: “Καλησπέρα, να κάνω μια ερώτηση;”. Και του λέω “επιτέλους, να γνωριστούμε κιόλας”. “Τι εννοείς, ποια είσαι;”, μου λέει. “Η Πελαγία”, του απαντάω».
Κάπως έτσι, η Πελαγία γνώρισε τον Μάρκο και σήμερα είναι παντρεμένοι.
Οπως θα πει και ο Κωνσταντίνος, «είναι μεγάλο πανεπιστήμιο το ταξί. Και αν σου αρέσει η οδήγηση, έχει την πλάκα του».
Κεντρική εικονογράφηση: Michael Kirki
