Η χρήση αναλγητικών είναι ένας βασικός τρόπος ανακούφισης από ένα διάστρεμμα σε έναν μυ (όπως ο οπίσθιος μηριαίος) ή από μια διάταση σε έναν σύνδεσμο (όπως αυτοί που σταθεροποιούν την ποδοκνημική άρθρωση). Τα τοπικά παυσίπονα –αλοιφές, κρέμες, σπρέι και επιθέματα που εφαρμόζονται στο δέρμα– είναι μια καλή επιλογή.
«Γενικά, αν ένα τοπικό σκεύασμα λειτουργεί σε κάποιον, προτιμώ και συνιστώ να χρησιμοποιεί αυτό, γιατί οι δράσεις παραμένουν περισσότερο εντοπισμένες, στοχεύοντας μόνο το σημείο του σώματος που έχει πληγεί», σχολιάζει η δρ Sarah Eby, φυσίατρος στο Mass General Brigham Sports Medicine. «Με τον τρόπο αυτόν τα άλλα μέρη του σώματος εκτίθενται σε χαμηλότερο επίπεδο του φαρμάκου».
Λιγότεροι κίνδυνοι
Η μείωση του επιπέδου ενός φαρμάκου στο αίμα είναι σημαντικό θέμα, δεδομένου ότι ορισμένα αναλγητικά ενέχουν σοβαρούς κινδύνους. Για παράδειγμα, η μακροχρόνια χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) σε μορφή δισκίου, όπως η ιβουπροφαίνη, οδηγεί σε επίπεδο φαρμάκου που μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση, να ερεθίσει την εσωτερική επικάλυψη (τον βλεννογόνο) του στομάχου προκαλώντας έλκη ή γαστρορραγία (αιμορραγία του στομάχου) και να βλάψει τους νεφρούς. Ακόμη και η βραχυχρόνια χρήση δισκίων ΜΣΑΦ αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου.
Αντιθέτως, αν χρησιμοποιήσετε τοπικό ΜΣΑΦ, το φάρμακο φτάνει κυρίως στο μέρος του σώματος που πονάει: το επίπεδό του στο αίμα είναι πολύ χαμηλότερο από ό,τι όταν λαμβάνεται σε μορφή δισκίου. «Για παράδειγμα, μελέτη του 2013 που ανέλυσε την ποσότητα των ΜΣΑΦ στο αίμα μετά από χορήγηση από το στόμα έναντι της τοπικής χορήγησης σε ένα σημείο του σώματος (στο γόνατο), βρήκε ότι η λήψη από το στόμα οδήγησε σε 17 φορές υψηλότερο επίπεδο φαρμάκου στο αίμα σε σύγκριση με την τοπική χρήση», δηλώνει η δρ Eby. Τα τοπικά ΜΣΑΦ μπορεί επίσης να μειώνουν τον κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών στο γαστρεντερικό σύστημα, δεδομένου ότι το φάρμακο απορροφάται στην κυκλοφορία του αίματος μέσω του δέρματος, παρακάμπτοντας το μεγαλύτερο μέρος του πεπτικού συστήματος.
Κορυφαία τοπικά σκευάσματα
Υπάρχουν πολλοί τύποι τοπικών αναλγητικών. Ζητήσαμε από τη δρα Eby να τους κατατάξει, ξεκινώντας από αυτούς που είναι πιο πιθανό να πρότεινε η ίδια στους ασθενείς της.
Η χρήση αναλγητικών είναι ένας βασικός τρόπος ανακούφισης από ένα διάστρεμμα σε έναν μυ (όπως ο οπίσθιος μηριαίος) ή από μια διάταση σε έναν σύνδεσμο (όπως αυτοί που σταθεροποιούν την ποδοκνημική άρθρωση).
ΜΣΑΦ. Η τοπική γέλη (τζελ) δικλοφενάκης ή τα τοπικά φάρμακα με σαλικυλικό (τη δραστική ουσία της ασπιρίνης) βοηθούν στη μείωση του πόνου και της φλεγμονής.
Λιδοκαΐνη. Η λιδοκαΐνη, η οποία διατίθεται σε μορφή επιθεμάτων, είναι ένα αναισθητικό το οποίο απαλύνει τον πόνο, μουδιάζοντας τα νεύρα και ορισμένους ιστούς.
Μενθόλη ή καμφορά. Οι ουσίες αυτές δημιουργούν στο δέρμα την αίσθηση της θερμότητας ή της ψυχρότητας. Όταν εφαρμόζονται σε ένα σημείο του σώματος που πονά, η ζέστη ή το κρύο αποσπούν την προσοχή του εγκεφάλου, έτσι ώστε να εστιάζει λιγότερο στα σήματα πόνου.
Καψαϊκίνη. Πρόκειται για ένα εκχύλισμα καυτερής πιπεριάς. «Μειώνει ορισμένα μόρια που στέλνουν μηνύματα πόνου στον εγκέφαλο», αναφέρει η δρ Eby. «Ωστόσο η καψαϊκίνη μπορεί να είναι ιδιαίτερη θερμή και επώδυνη όταν τη χρησιμοποιείτε για πρώτη φορά – φοράτε γάντια κατά την εφαρμογή της. Οι δράσεις της μειώνονται όταν δεν χρησιμοποιείται τακτικά».
Φυτικά σκευάσματα. Η γέλη από άρνικα θεωρείται ότι έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. «Έχω πολλούς ασθενείς που τους αρέσει. Δεν υπόκειται σε ρύθμιση από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ και δεν διαθέτουμε πολλά δεδομένα για τον τρόπο που λειτουργεί. Αν όμως έχεις ένα προϊόν που δεν είναι ακριβό και παρασκευάζεται από μια αξιόπιστη εταιρεία, είναι λογικό να το δοκιμάσεις», σχολιάζει η δρ Eby.
Άλλα ζητήματα
Τα τοπικά παυσίπονα διατίθενται χωρίς συνταγογράφηση και είναι γενικά ασφαλή για τους περισσότερους ανθρώπους. «Ακολουθήστε τις οδηγίες της συσκευασίας για να αποφύγετε τυχόν ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως ερεθισμό του δέρματος – ιδίως με τα επιθέματα λιδοκαΐνης, τα οποία τοποθετούνται συνήθως για 12 ώρες και αφαιρούνται για άλλες 12», επισημαίνει η δρ Eby. (Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποιον άλλο τύπο τοπικού φαρμάκου όταν δεν χρησιμοποιείτε το επίθεμα.)
Αν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε τοπικά φάρμακα για περισσότερες από λίγες ημέρες (για έναν νέο πόνο) ή για μεγάλα χρονικά διαστήματα (για έναν πόνο που εμφανίζεται συχνά) ή αν τα τοπικά φάρμακα δεν έχουν καλό αποτέλεσμα σε εσάς, μιλήστε με τον γιατρό σας. «Μπορεί αυτό που πιστεύατε ότι είναι ένα μικρό διάστρεμμα να είναι κάτι πιο σοβαρό», επισημαίνει η δρ Eby.
Άλλοι τρόποι ανάρρωσης από ένα διάστρεμμα ή μια θλάση
Εκτός από τα τοπικά παυσίπονα, υπάρχουν και κάποιες στρατηγικές που μπορούν να σας βοηθήσουν να αναρρώσετε από ένα διάστρεμμα ή μια θλάση, ανάλογα με τη θέση του προβλήματος. ∆είτε τις συμβουλές της δρος Sarah Eby, φυσιάτρου στο Mass General Brigham Sports Medicine:
• Αποφύγετε δραστηριότητες που είναι απαιτητικές για την προβληματική περιοχή.
• Ξεκουράστε και τοποθετήστε ψηλά το τραυματισμένο μέλος του σώματος.
• Χρησιμοποιήστε θερμοθεραπεία ή κρυοθεραπεία για 15 έως 20 λεπτά κάθε φορά.
• Χρησιμοποιήστε βοηθήματα βάδισης, όπως πατερίτσες.
• Φορέστε νάρθηκα για να προστατεύσετε το τραυματισμένο σημείο.
• ∆οκιμάστε ένα μασάζ με πάγο. «Όταν η περιοχή που πονά είναι μικρή, κάντε μασάζ με ένα μικρό κομμάτι πάγο για τρία έως πέντε λεπτά. Μπορεί να είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, σε σύγκριση με μια παγοκύστη», παρατηρεί η δρ Eby.
