Από τον DEEPAK L. BHATT, MD, MPH, αρχισυντάκτη
ΕΡΩΤΗΣΗ
«Πρόσφατα τοποθέτησαν καρδιακό στεντ σε έναν φίλο μέσα από τον καρπό του και όχι από το πάνω τμήμα του ποδιού. Ποια είναι τα υπέρ και τα κατά αυτών των δύο τεχνικών;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Προκειμένου να τοποθετηθεί στεντ στη στεφανιαία, ώστε να ανοίξει η αρτηρία, ο γιατρός πρέπει να καθοδηγήσει έναν λεπτό σωλήνα (καθετήρα) και άλλα εργαλεία, διαμέσου κάποιου μεγάλου αιμοφόρου αγγείου, ώστε να προσεγγίσει την καρδιά. Η τεχνική είναι γνωστή ως αγγειοπλαστική και τοποθέτηση στεντ. Παραδοσιακά, οι καρδιοχειρουργοί επέλεγαν τη μηριαία αρτηρία, ένα μεγάλο αγγείο στο ανώτερο τμήμα του μηρού. Ένα πλεονέκτημα που έχει η χρησιμοποίηση αυτής της αρτηρίας είναι ότι αποτελεί μεγάλο αγγείο, που επιτρέπει τους ελιγμούς του καθετήρα. Επίσης, οδηγεί απευθείας στην καρδιά. Οι περισσότεροι ειδικοί στις ΗΠΑ έχουν εκπαιδευτεί σε αυτή την προσέγγιση.
Η χρησιμοποίηση της μηριαίας αρτηρίας, ωστόσο, έχει και ορισμένα μειονεκτήματα. Σε υπέρβαρους ασθενείς μπορεί να καλύπτεται από πολλά στρώματα λίπους, γεγονός που δυσχεραίνει την πρόσβαση σε αυτήν. Επίσης, το εσωτερικό του αγγείου μπορεί να είναι φραγμένο από εναποθέσεις λίπους, που δημιουργούν εμπόδια στην προώθηση του καθετήρα και των άλλων εργαλείων. Προκειμένου να σταματήσει η αιμορραγία μετά την επέμβαση, τοποθετούμε στους ασθενείς μια ειδική συσκευή που βοηθά να κλείσει το άνοιγμα της αρτηρίας ή ασκούμε στο αγγείο μεγάλη πίεση επί 20 λεπτά. Οι ασθενείς πρέπει να παραμείνουν κλινήρεις επί αρκετές ώρες.
Με την εναλλακτική προσέγγιση, η οποία χρησιμοποιεί μια αρτηρία του καρπού, μπορεί να υπερβούμε πολλά από αυτά τα προβλήματα. H κερκιδική αρτηρία, που φτάνει κοντά στη βάση του αντίχειρα και βρίσκεται αρκετά κοντά στο δέρμα, είναι ευκολότερα προσβάσιμη, ακόμα και στους υπέρβαρους ασθενείς. Επιπλέον, οι αρτηρίες των άνω άκρων είναι λιγότερο πιθανό να έχουν εναποθέσεις λίπους συγκριτικά με εκείνες των κάτω άκρων.
Επίσης, οι επεμβάσεις αγγειοπλαστικής που γίνονται στο χέρι έχουν μικρότερο κίνδυνο αιμορραγίας· αλλά ακόμα και αν αυτό συμβεί, ανιχνεύεται και αντιμετωπίζεται ευκολότερα. Μετά την επέμβαση, ο ασθενής σηκώνεται από το κρεβάτι του γρήγορα. Γενικά, αυτή η προσέγγιση είναι πολύ λιγότερο δαπανηρή για το σύστημα υγείας.
Ωστόσο, η κερκιδική αρτηρία είναι μικρότερη και δημιουργεί περισσότερες δυσκολίες. Οι ελιγμοί του καθετήρα μπορεί να είναι πιο δύσκολοι και η διαδικασία ενδέχεται να διαρκέσει περισσότερο. Κάποιες φορές ο γιατρός μπορεί να αλλάξει επιλογή και, αντί για την κερκιδική, να χρησιμοποιήσει τη μηριαία αρτηρία για να ολοκληρώσει την επέμβαση.
Στην Ευρώπη και την Ιαπωνία, οι περισσότερες αγγειοπλαστικές γίνονται από την κερκιδική αρτηρία. Στις ΗΠΑ, η προσέγγιση αυτή δεν είναι τόσο δημοφιλής, παρότι προσφέρεται στα μεγάλα νοσοκομεία και τα πανεπιστημιακά κέντρα. Το καλύτερο είναι να επιλέξει ο καρδιολόγος την καταλληλότερη αρτηρία.
