Δεν είναι μυστικό πως η ψηφιακή αποτοξίνωση παραμένει μία από τις πιο δημοφιλείς τάσεις στα ταξίδια. Στη διάρκεια των διακοπών, ολοένα και περισσότεροι ταξιδιώτες επιθυμούν να βρουν τρόπους να αποσυνδεθούν από τους λογαριασμούς τους. Τι συμβαίνει όμως όταν κάποιος αποφασίζει να ταξιδέψει σε ένα μέρος, χωρίς ίχνος ψηφιακής διάδρασης και αναζήτησης;
Ένα βράδυ στο TikTok, το μάτι μου έπεσε σε ένα βίντεο του λογαριασμού @MulletMax, ο οποίος αναρωτιόταν αν σήμερα είναι εφικτό να ταξιδέψει κανείς χωρίς smartphone, με τον τρόπο που ταξίδευαν οι άνθρωποι πριν από δεκαετίες. Πριν από τέσσερις εβδομάδες, πέταξε αεροπορικώς από το Λονδίνο μέχρι τη Βαυαρία μαζί με τα ξαδέρφια του, όπου έμειναν για πέντε μέρες στην επαρχιακή πόλη Μίζμπαχ. Για αρχή, αντικατέστησε το κινητό του με ένα dumbphone (τηλέφωνo με κουμπιά). Για μουσική είχε ένα MP3, του οποίου η μπαταρία «πέθανε» λίγες ώρες μετά την προσγείωση, ενώ κρατούσε ένα λεξικό γερμανικών ανά χείρας για τις συνεννοήσεις του με τους Βαυαρούς. Αποθήκευσα το βίντεο και τις επόμενες μέρες έστειλα ένα μήνυμα στον 26χρονο δημιουργό περιεχομένου Μαξ Γιένσεν, για να τον ρωτήσω περισσότερα για την εμπειρία του.
@mulletmax_ Flip phone travel vibes 😎 #fyp #travel #vlog ♬ original sound – MulletMax
Ταξιδεύοντας όπως παλιά
«Νιώθω ότι τα τηλέφωνα μάς επιτρέπουν να νιώθουμε πολύ ασφαλείς. Και ειδικά με τις εφαρμογές, αυτό γίνεται όλο και πιο εύκολο. Δηλαδή, μπορείς να μπεις στο Google Maps αντί να ζητήσεις από κάποιον να σου δώσει οδηγίες για να φτάσεις στον προορισμό σου. Ή να εντοπίσεις με τον ίδιο τρόπο εστιατόρια, χωρίς να τα δοκιμάσεις ποτέ», λέει. «Έτσι σκέφτηκα ότι θα ήταν ένα χρήσιμο πείραμα το να πιεστώ να μη χρησιμοποιήσω καθόλου τη συσκευή που μου επιτρέπει να βολευτώ στην άνετη ζωή μου». Το γεγονός πως οι γονείς του ταξίδευαν χωρίς έξυπνα τηλέφωνα του φάνηκε ενδιαφέρον κίνητρο για να τολμήσει αυτό το ταξίδι.
Εκτός από το κινητό με τα κουμπιά, το MP3 και το λεξικό, στις αποσκευές του είχε και έναν οδηγό του Lonely Planet, αν και δεν έτυχε να τον χρησιμοποιήσει, ένα λογοτεχνικό βιβλίο και δύο κάμερες — μία μεγαλύτερη και μια μικρότερη, πιο εύχρηστη στην μεταφορά. «Φυσικά, έπρεπε να εκτυπώσω και την κάρτα επιβίβασής μου. Το καλό με τη Γερμανία είναι ότι παραμένει αναλογική χώρα, επομένως και τις φορές που χρειάστηκα τρένο, τα χάρτινα εισιτήρια δεν με δυσκόλεψαν», αναφέρει.
Περιπέτειες στη Βαυαρία
Στη Βαυαρία ταξίδεψε με τα ξαδέρφια του, τα οποία μιλούν γερμανικά. Ο ίδιος δεν γνώριζε λέξη. Είχε μαζί του το λεξικό κάθε φορά που χρειαζόταν να μιλήσει την γλώσσα, γυρίζοντας τις σελίδες και ψάχνοντας τις κατάλληλες λέξεις, για να συνεννοηθεί με τους Βαυαρούς, είτε σε μια απλή συναλλαγή στην αγορά είτε σε ένα σπιτικό πάρτι με ογδόντα άτομα. «Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να συνεννοηθώ στα γερμανικά και νομίζω ότι οι ντόπιοι πάντοτε το εκτιμούν».
Δεν ανάγκασε τα ξαδέρφια του να κάνουν το ίδιο πείραμα, αλλά όταν κάθονταν σε ένα εστιατόριο και εκείνοι σκρόλαραν στο κινητό, τους υπενθύμιζε την παρουσία του και ξεκινούσαν μια διασκεδαστική κουβέντα. Πολλές φορές χρειάστηκε να βασιστεί πάνω τους για διάφορα ζητήματα, όπως τα μετρητά. «Είχα τις κάρτες μου, αλλά το PIN ήταν σημειωμένο στο κινητό μου. Θα έπρεπε να τηλεφωνήσω στον πατέρα μου στην Αγγλία, να ξεκλειδώσει το τηλέφωνο, να το τσεκάρει και να μου τον πει. Ένας εφιάλτης. Επομένως, βασίστηκα σε εκείνους. Ένιωσα κάπως καλύτερα, επειδή ξεπέρασα ένα εμπόδιο. Πιστεύω ότι αυτά χτίζουν μια ωραία ιστορία. Και το ταξίδι είχε πολλά τέτοια».
Αδιαμφισβήτητα, το μεγαλύτερο από αυτά ήταν η αντιμετώπιση της πλήξης. «Είναι πολύ εύκολο να γεμίσεις τη μέρα σου απλά με το να κοιτάς το κινητό σου. Χωρίς αυτό, συνειδητοποιείς πόσο χρόνο σπαταλάς πραγματικά στην οθόνη και πόσο χρόνο διαθέτεις πραγματικά. Παρακινούσα τους φίλους και τα ξαδέρφια μου να κάνουμε πεζοπορίες στην περιοχή, ενώ μετά από μια μέρα γεμάτη μπίρα στο Oktoberfest, αντί την επομένη να χαζεύω με τις ώρες στο Instagram και στο YouTube, κατέληξα να παίζω βόλεϊ. Ήταν σίγουρα πολύ πιο διασκεδαστικό από το να κάθομαι σπίτι».
Μία από τις «κακές» συνήθειες που είχε αναπτύξει στα ταξίδια του ήταν να κοιτάζει τις αξιολογήσεις των χρηστών στα εστιατόρια που τον ενδιέφεραν. «Έψαχνα συνήθως όσα είχαν βαθμολογία 4,8/5 ή 4,9/5, γιατί ήθελα να φάω στο “τέλειο”. Οι περισσότεροι το κάνουν αυτό και είναι ενοχλητικό. Γι’ αυτό πρέπει να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου. Δεν είναι ότι οι γονείς μας απολάμβαναν το καλύτερο γεύμα στον κόσμο όταν πήγαιναν διακοπές». Χωρίς το smartphone, οι επιλογές του ήταν πιο αυθόρμητες.
Επιστρέφοντας στην Αγγλία, έκανε τον δικό του μικρό απολογισμό. «Λύσεις βρίσκονται πάντα, σε όποια συνθήκη κι αν βρεθείς. Όταν ταξιδεύεις αναλογικά, αναγκάζεσαι να μιλάς με τους ανθρώπους και κάπως συνειδητοποιείς ότι οι περισσότεροι θέλουν να σε βοηθήσουν. Για παράδειγμα, βρίσκεσαι σε έναν σταθμό τρένων και χρειάζεσαι κάτι. Απλώς πήγαινε και μίλησε σε κάποιον και θα σε βοηθήσει. Παρομοίως, για ένα ξενοδοχείο. Κάποιος θα σου προτείνει ένα. Μπορεί να είναι ακριβό, μπορεί να είναι φθηνό, μπορεί να πάρει και λίγη ώρα. Νομίζω ότι όλα αυτά τα πράγματα διαμορφώνουν τελικά την εμπειρία του ταξιδιού».
Αναζητήστε τα βίντεο του στους λογαριασμούς του στο Instagram και στο TikTok – @mulletmax_
