Καφενείο Φορλίδα, Λαύκος
Eδώ οι θαμώνες διαβάζουν ακόμη εφημερίδα, παίζουν δηλωτή, πινάκλ, τάβλι ή γυρίζουν τις καρέκλες με την πλάτη στον τοίχο για να τους βλέπουν όλους και συνομιλούν σαν μια μεγάλη παρέα, παρότι κάθονται ανά δύο ή ένας-ένας στα μαρμάρινα τραπεζάκια, γύρω από την σόμπα. «Καφενείο ετών 240! Από το 1785 δεν έχουμε κλείσει ούτε μία ημέρα, παρά μόνο για μια μικρή ανακαίνιση και την περίοδο της πανδημίας», μου λέει ο Μανώλης Φορλίδας, ο ιδιοκτήτης του παλαιότερου σε λειτουργία καφενείου της Ελλάδας, στον Λαύκο, στο νότιο Πήλιο.
Επτά γενιές στην ίδια οικογένεια, το καφενείο στεγάζεται σε ένα ιστορικό αρχοντικό στον επάνω όροφο του οποίου λειτουργούσε χάνι. Ήταν η εποχή που ο Λαύκος (των 300 κατοίκων σήμερα) αποτελούσε πέρασμα και στάση για όσους ταξίδευαν από και προς τις Σποράδες και τον Βόλο. Τότε έμενε στα δωμάτιά του και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο οποίος είχε μάλιστα την αγαπημένη θέση του στο μαγαζί. Σε αυτή κάθομαι τώρα και ακούω τον κύριο Μανώλη να μου μιλά για τον Βάρναλη και τον Σεφέρη, οι οποίοι επίσης περνούσαν εδώ, και να εκδηλώνει την αγωνία του για το μέλλον όχι μόνο του δικού του καφενείου αλλά και αυτών της υπόλοιπης Ελλάδας, αφού τα θεωρεί βασικούς χώρους επικοινωνίας και μοιράσματος. Μου εξηγεί πως παλαιότερα τα καφενεία είχαν και άλλες χρήσεις: το συγκεκριμένο υπήρξε συγχρόνως ταβέρνα, κουρείο, χασάπικο (τα παλιά τσιγκέλια κρέμονται ακόμη από το ταβάνι). Έπειτα αρχίζει τις ιστορίες δείχνοντας τις παλιές φωτογραφίες και τα αφιερώματα του Τύπου που κοσμούν τους τοίχους. Ελληνικός καφές στο πετρογκάζ, αυστηρό ωράριο λειτουργίας (από τις 7 το πρωί έως τις 12 το μεσημέρι και από τις 5 το απόγευμα έως τις 9 το βράδυ) και ταξίδι στον χρόνο, από τα λίγα.
Φορλίδας, Λαύκος, τηλ. 24230-65029
Πολύδροσο, Πουρί
«Αν δεν ήταν ο πλάτανος, δεν θα ήμασταν ούτε εμείς εδώ», μου λέει η Άννα Γεωργίου, που διατηρεί μαζί με τον σύντροφό της Δημήτρη Ντάγκαλο το καφενείο-ταβέρνα «Πολύδροσο» στο χωριό Πουρί του βόρειου Πηλίου. Και πράγματι, αν καθίσεις κάτω από τον τεράστιο πλάτανο που σκεπάζει την πλατεία έξω από το μαγαζί, δίπλα στον ναό του Αγίου Δημητρίου, με απεριόριστη θέα στη θάλασσα και τις καταπράσινες πλαγιές του βουνού, δεν θέλεις να σηκωθείς. Το ίδιο όμως θα αισθανθείς και στο ταπεινό εσωτερικό με τη σόμπα, τις στολισμένες δαντελίτσες και τα λίγα τραπεζάκια, όπου όλοι γίνονται μια παρέα.
Τριακόσιοι κάτοικοι ζουν στο Πουρί, το πιο απομακρυσμένο χωριό του Πηλίου, που χτισμένο καθ’ ύψος στην πλαγιά, αγναντεύει τη θάλασσα από παντού. Η Άννα μεγάλωσε εκεί, ο Δημήτρης πηγαινοερχόταν για διακοπές και κάποια στιγμή ένωσαν τις ζωές τους στον Βόλο. Το 2015 αποφάσισαν να εγκατασταθούν στο χωριό για μια ποιοτικότερη ζωή, την οποία βάσισαν στις αρχές της περμακουλτούρας, όχι επειδή ήταν μόδα, αλλά επειδή έτσι είχαν μάθει από παιδιά. Άνοιξαν το «Πολύδροσο», άρχισαν να καλλιεργούν μηλιές και ελιές, έφτιαξαν το μποστάνι τους τόσο για το σπίτι, όσο και για το μαγαζί. Εκεί μαγειρεύουν καταπληκτικά στη σόμπα —ανάλογα με την εποχή και τους καρπούς που συλλέγουν από τη φύση— γίδα κοκκινιστή, λαχανοντολμάδες με γίδινο κιμά, αγριογούρουνο στιφάδο με κάστανα, μπουμπάρι χειροποίητο, τσιτσίραβλα, πίτες, παστό μπακαλιάρο με άγρια χόρτα. Σερβίρεται επίσης τσίπουρο με μεζέ αλλά και καφές και σπιτικά γλυκά, ενώ δεν είναι διόλου απίθανο να πετύχετε και κάποιο αυθόρμητο γλέντι —η Άννα παίζει ακορντεόν και τραγουδά.
Πολύδροσο, τηλ. 6938-882207, τον χειμώνα ανοιχτά μόνο Σαββατοκύριακα.
Ήρθαμε και δέσαμε, Άγιος Λαυρέντιος
Ακριβώς όπως το λέει το όνομα του καφενείου τους, η Κατερίνα Γκόλια και ο Γιάννης Κουτρουλής, ήρθαν και έδεσαν στον Άγιο Λαυρέντιο, στο κεντρικό Πήλιο, πριν από οκτώ χρόνια. Μεγαλωμένοι και οι δύο στη Θήβα, η Κατερίνα ζούσε στην Αθήνα και εργαζόταν σε πολυεθνικές εταιρείες. Το πρώτο βήμα αποκέντρωσης το έκανε επιστρέφοντας στη Θήβα —στο Πήλιο οι δυο τους βρέθηκαν απλώς για διακοπές το 2015. Παρότι ήταν σε φάση αλλαγής της ζωής τους, η ιδέα της μετεγκατάστασης δεν υπήρχε ακόμη στο τραπέζι.
Μετά από δύο χρόνια και κατόπιν αρκετών επισκέψεων του Γιάννη για επαγγελματικούς λόγους στο χωριό, η απόφαση ήρθε κάπως φυσικά. «Γι’ αυτό και μας αρέσει να λέμε ότι το χωριό μάς βρήκε. Μας ταίριαξε πολύ, και με τα πέρα δώθε είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε». Ο Γιάννης δεν είχε ιδέα από κτήματα κι όμως βρέθηκε να δουλεύει σε αυτά, η Κατερίνα δεν ήξερε να βράζει ούτε νερό, που λέει ο λόγος, κι όμως ασχολήθηκε με τη ζαχαροπλαστική, πρώτα από όλα για να αποσυμφορηθεί από την πόλη και τις έγνοιες της. Άνοιξαν το μαγαζί τους 2019 και έκτοτε «δεν έχει υπάρξει ούτε ένα λεπτό που να σκεφτούμε ότι κάναμε λάθος. Αυτός είναι ο φυσιολογικός τρόπος ζωής. Εδώ κοιμόμαστε ακόμη με το κλειδί πάνω στην πόρτα», λένε.
Αυτές και άλλες ιστορίες κουβεντιάζουμε στο ζεστό εσωτερικό, το γεμάτο ξύλο και χρώμα, που μοιάζει με το σαλόνι-τραπεζαρία ενός σπιτιού φίλων. Σε μια γωνιά, ράφια με τοπικά προϊόντα προς πώληση: γλυκά, μαρμελάδες, λικέρ της Κατερίνας, ζυμαρικά από την Πορταριά, βότανα από τη Δράκεια. Κλασική μουσική και τζαζ στα ηχεία, βότανα του Πήλιου σε ευεργετικές μείξεις στην κούπα, σπιτικά γλυκά (πορτοκαλόπιτα, μωσαϊκό, καρυδόπιτα ή κερασόπιτα, ανάλογα τους καρπούς της εποχής), ντόπια αυγά με ζυμωτό ψωμί για πρωινό, κρέπες, τορτίγιες για σνακ ή για το κρασί που έρχεται από μικρό οινοποιείο της Θήβας. Και όλα αυτά με φόντο την ωραία πλατεία του χωριού με τον τεράστιο πλάτανο και τα πέτρινα αρχοντικά τριγύρω.
Ήρθαμε και Δέσαμε, Άγιος Λαυρέντιος, τηλ. 24280-96334
