Στο Καδακές, στην Καταλονία, όπου βρίσκεται σήμερα η οικία-μουσείο του Νταλί, οι γονείς του Πίτερ Ντάναμ, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, αγόρασαν ένα όμορφο σπίτι. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για την περιοχή, που είναι άνυδρη και έχει πολλούς αέρηδες, γιατί είχε καταρρεύσει η γεωργία έπειτα από μια ασθένεια που έπληξε τις καλλιέργειες, την οποία ακολούθησε ένας παγετός που κατέστρεψε τις ελιές. «Είχε όμως πολλές συκιές και, όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου μάζευε σε έναν κουβά τον καρπό και τα φύλλα τους», μου αφηγείται μέσω Zoom από το γραφείο του σπιτιού του στο Λος Άντζελες, για να μου εξηγήσει το πώς εμπνεύστηκε το μοτίβο με τα φύλλα συκιάς που καλύπτει το υφασμάτινο εξώφυλλο του βιβλίου του «The world of Peter Dunham» (εκδ. Vendome).
Το συγκεκριμένο μοτίβο αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σχέδιά του και η μυρωδιά των δέντρων της συκιάς την πιο έντονη ανάμνησή του από το Καδακές. Κι όμως, δεν το εμπνεύστηκε ακριβώς από αυτή. «Ο μόνος τρόπος για να προσεγγίσουμε το σπίτι μας ήταν μέσω θαλάσσης και τη βάρκα μας τη δέναμε μπροστά από το σπίτι του Νταλί», συνεχίζει. Για κάποιο λόγο, η μαγείρισσα του μεγάλου σουρεαλιστή τον είχε συμπαθήσει και τον οδηγούσε σε εκείνον κάθε φορά που της ζητούσε ένα αυτόγραφό του. «Τον θυμάμαι να κάθεται σε έναν θρόνο στην άκρη της πισίνας του, ντυμένος με ένα καφτάνι. Του έδινα κάτι κάρτες κι εκείνος μου τις υπέγραφε».
Κατά τη διάρκεια αυτών των σύντομων επισκέψεων, του είχε κάνει εντύπωση ένας καναπές και μια καρέκλα που ήταν καλυμμένα με ένα ύφασμα που απεικόνιζε φύλλα συκιάς. Είχε ξεχάσει την ύπαρξή τους μέχρι που, μετά από χρόνια, αφού το σπίτι του Νταλί έγινε μουσείο και άνοιξε για το κοινό, με το που το επισκέφτηκε, θυμήθηκε αμέσως το συγκεκριμένο σχέδιο. Έψαχνε παντού να το βρει, αλλά μετά από κάποια ανακαίνιση τα καλύμματα είχαν αλλαχθεί. «Έτσι, αποφάσισα να σχεδιάσω τη δική μου εκδοχή του, η οποία υπάρχει στις συλλογές μου εδώ και, περίπου, είκοσι χρόνια».
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 9 Νοεμβρίου με την «Καθημερινή».
