«Κώστα, θέλω να κάνω το τελευταίο μου σαφάρι στο Σααντάνι». Τάδε έφη στις αρχές του τρέχοντος έτους η Τζέιν Γκούντολ στον επιστήθιο φίλο της Κώστα Κουκούλη, Έλληνα στην Τανζανία. «Πράγματι, τον Ιούλιο οργανώσαμε ένα σαφάρι τεσσάρων ημερών στο Σααντάνι, μαζί με τα τρία της εγγόνια, Μέρλιν, Έιντζελ και Νικ», περιγράφει συντετριμμένος ακόμα ο κ. Κουκούλης, που έχει γεννηθεί στο Μπουρούντι, αλλά έχει εγκατασταθεί τα τελευταία 25 χρόνια στην όμορη χώρα. «Ήταν πολύ ευδιάθετη και γεμάτη ζωή, όπως την ξέραμε, προσπαθούσα να είμαι μαζί της, να τη συνοδεύω μέσα στη σαβάνα, δεδομένης της ηλικίας της, αλλά εκείνη θύμωνε και μου αποκρινόταν: “Βλέπω, δεν είμαι τυφλή, Κώστα”». Καθώς διήνυε τα 91 της και κατά δήλωσή της δεν θα βρισκόταν ξανά σε ζούγκλα, εξέφρασε την επιθυμία της να δει ελέφαντες. «Δέχτηκα το αίτημά της, αλλά ανησυχούσα, διότι οι εκτάσεις είναι αχανείς και είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις ελέφαντες· λίγα λεπτά αργότερα όμως, εμφανίστηκαν μπροστά μας ως διά μαγείας ελέφαντες», διηγείται. «Είναι αυτό ακριβώς που ονομάζουμε στα μέρη μας “Jane’s Magic”, αυτή η γυναίκα είχε τη δύναμη να προσελκύει τα άγρια ζώα».
Οι άνθρωποι που γνώρισαν και δούλεψαν μαζί με την Τζέιν Γκούντολ αποχαιρετούν τη σπουδαία Βρετανίδα μέσα από ιστορίες που θυμούνται από αυτήν.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 12 Οκτωβρίου με την «Καθημερινή».
