Υπάρχει μια φωτογραφία της Φρίντα Κάλο από το 1946 στην αυλή της Casa Azul. Καθισμένη σε μια πολυθρόνα, σε χαλαρή στάση, καπνίζει χωρίς να κοιτάζει τον φακό. Τη φωτογραφία έχει τραβήξει ο ανιψιός της, Αντόνιο, γιος της μικρής της αδελφής, Κριστίνα, μάλλον σε στιγμή που η ίδια δεν πρόσεχε ότι κάποιος έχει σηκώσει την κάμερα. Τα μαλλιά της είναι λυτά και φοράει παντελόνι, πουθενά δεν διακρίνεις τον «ρόλο», την κατασκευασμένη εικόνα για την οποία η ίδια εργάστηκε με μεγάλη επιμέλεια και συνέπεια. Κοιτάζοντάς την, υποθέτεις πως είναι μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση, με επίγνωση του σεξαπίλ της, όμως τίποτα δεν μαρτυρά ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή διανύει μία από τις χειρότερες περιόδους της ζωής της. Έχει μόλις υποβληθεί σε μία ακόμα εγχείρηση, οι πόνοι στο σώμα της είναι πιο έντονοι από ποτέ και η κατάρρευση που θα έρθει οκτώ χρόνια αργότερα έχει ήδη δρομολογηθεί.
«Ξέρεις, ακόμα και τα “σκηνοθετημένα” πορτρέτα της δεν είναι όπως οι selfies που τραβάνε οι άνθρωποι σήμερα. Είναι ειλικρινής, δεν ποζάρει όπως τα μοντέλα στα περιοδικά. Προσπαθεί να μεταφέρει τα συναισθήματά της, την πολυπλοκότητα της ζωής της», εξηγεί στο «Κ» ο φωτογράφος, συγγραφέας και επιμελητής Πάμπλο Ορτίθ Μοναστέριο, με αφορμή την έκθεση Frida Kahlo-Her Photos, που θα παρουσιαστεί τον Οκτώβριο στο ΜΟΜus – Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.
Τι πληροφορίες αντλούμε, λοιπόν, παρατηρώντας τις φωτογραφίες ενός μύθου; Ήταν νάρκισσος, ευάλωτη, δυναμική; Τι όνειρα είχε; Ποιες εμμονές; Ένιωθε μόνη; Πόσο αφοσιωμένη υπήρξε στην τέχνη της; Πόσο τολμηρή; «Ήταν αυστηρή, πιστή στις ιδέες της αλλά και αστεία, είχε χιούμορ, υπέφερε πολύ, αλλά διψούσε και για ζωή», σημειώνει ο επιμελητής. «Το πρώτο που μαθαίνουμε για εκείνη είναι ότι δεν περιόρισε το ταλέντο της στη ζωγραφική, έκανε κάποια λίγα γλυπτά, υφασμάτινες κούκλες και βέβαια φωτογράφιζε».
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 3 Αυγούστου με την «Καθημερινή».
