Ήταν αρχές Ιουνίου όταν βρεθήκαμε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (ΣΝΔ) στον Πειραιά με σκοπό να παρακολουθήσουμε μια μέρα στη ζωή των νέων που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν καριέρα στο Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ). Η αρχική σιγή πέρα από τις πύλες της Σχολής λειτουργεί ελαφρώς παραπλανητικά, καθώς οι εγκαταστάσεις είναι διαρρυθμισμένες με τέτοιο τρόπο που δίνουν την ψευδαίσθηση ότι ο τόπος δεν σφύζει από ζωή. Η εντύπωση αυτή είναι λανθασμένη. Λίγο παρακάτω δύο δόκιμοι τρέχουν με κοντά σορτσάκια τους και κρύβονται πίσω από ένα κτίριο. Τους ακολουθούμε και ξαφνικά βρισκόμαστε μπροστά σε μια ομάδα από δεκάδες 19χρονους και 19χρονες πρωτοετείς που γελούν και αφήνουν να βγει προς τα έξω μια παιδιάστικη ανεμελιά μπροστά στο φακό του φωτογράφου μας Δημήτρη Βλάικου. Ήταν το διάλειμμά τους. Ένα περιορισμένο παράθυρο ανάμεσα στο τρέξιμο, τα μαθήματα, την αθλητική δραστηριότητα και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της ημέρας που ακολουθούν όλες ένα χρονοδιάγραμμα το οποίο τηρείται ευλαβικά.
Η ΣΝΔ παρέχει τα τελευταία 180 χρόνια στο ΠΝ τους αξιωματικούς που στελεχώνουν τα πολεμικά πλοία. Όλοι οι αξιωματικοί που διακρίθηκαν τον 20ο αιώνα πολεμώντας για την πατρίδα, κάποια στιγμή πέρασαν από το «Βασσάνειο Ίδρυμα». Παλιότερα, όπως και τώρα, η προφανής παρήχηση ανάμεσα στο «Βασσάνειο» (από το όνομα του ευεργέτη που χρηματοδότησε την ίδρυσή του) και τα «βάσανα» των δόκιμων πίσω από τις κλειστές πόρτες, έχει γεννήσει διάφορα ρητά για την «ταλαιπωρία» που ενυπάρχει αφετηριακά στη Σχολή. Αυτό το αίσθημα συνέχειας αποτελεί σημαντικό στοιχείο του κοινού σκοπού και μιας κοινής ταυτότητας που νοιώθουν ότι έχουν όλοι οι απόφοιτοι της ΣΝΔ, είτε υπηρετούν στο πρώτο πόστο τους ως σημαιοφόροι σε κάποια φρεγάτα, είτε χρόνια συνταξιούχοι επισκέπτονται το ιστορικό κτίριο στην Πειραϊκή για να τιμήσουν την περασμένη νιότη τους, κυρίως όμως την παράδοση που τους ενώνει όλους.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 29 Ιουνίου με την «Καθημερινή».
