«Αν το μάθει ο πατέρας σου, θα τις φας για τα καλά!», «Άσε τον πατέρα σου, δεν ξέρει από αυτά», «Κάνε ησυχία, ο μπαμπάς ξεκουράζεται»: Αυτές είναι μερικές ατάκες που ηχούν ακόμα στα αυτιά μας από τις μακρινές δεκαετίες, ατάκες που επιβίωσαν μέχρι τις δεκαετίες του ’80, του ’90, ακόμα και του ’00. Υπάρχουν ακόμα αυτοί οι στερεοτυπικοί τύποι πατέρα, που ήταν φόβητρο και δυνάστης, κουβαλητής και ήρωας εκτός σπιτιού, αλλά εντός του μια σιωπηλή φιγούρα μπροστά από την τηλεόραση; Μια βόλτα σήμερα σε όλα τα σημεία όπου συχνάζουν μικρά παιδιά, σε παιδικές χαρές, πισίνες baby swimming, αναμονές παιδιάτρων, αναδεικνύει ότι οι πατεράδες τείνουν να δίνουν περισσότερο το «παρών». Είναι, όμως, αυτό αρκετό για να μιλήσουμε για ανατροπή των παλαιών προτύπων; Είναι εξίσου δραστήριοι και στο σπίτι; Συζητήσαμε με πέντε άντρες, που έχουν γίνει πρόσφατα γονείς, για το πώς βιώνουν τον ρόλο τους και πόσο συμμετέχουν στη φροντίδα και την ανατροφή των παιδιών τους.
Στη συνέχεια μιλήσαμε με τον Έλιοτ Ρέι, Βρετανό συγγραφέα και ακτιβιστή, ο οποίος χρησιμοποιεί τη δική του ιστορία ως γέφυρα για συζητήσεις που ακόμα θεωρούνται ταμπού. Η ζωή του άλλαξε ριζικά με τη γέννηση της κόρης του, όταν η σύντροφος και το μωρό τους κινδύνευσαν κατά τη διάρκεια του τοκετού και ο ίδιος αντιμετώπισε μετατραυματικό στρες (PTSD). Mετέτρεψε την εμπειρία του σε κίνητρο για να ανοίξει διάλογο γύρω από την ψυχική υγεία των μπαμπάδων και τις αμφιθυμίες της σύγχρονης πατρότητας. Η ιστορία του αποτυπώθηκε στο ντοκιμαντέρ Becoming Dad του BBC1, ενώ το 2021 επιμελήθηκε το βιβλίο DAD: Untold Stories of Fatherhood, Love, Mental Health & Masculinity, μια συλλογή 20 προσωπικών μαρτυριών που απογυμνώνουν τη μυθοπλασία της «τέλειας πατρότητας», προσφέροντας μια ανθρώπινη εικόνα πίσω από τα στερεότυπα. Σε μια εποχή όπου οι ρόλοι των γονέων επαναπροσδιορίζονται, ο Έλιοτ Ρέι εισάγει τον όρο «θετική αρρενωπότητα» στη δημόσια συζήτηση.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 8 Ιουνίου με την «Καθημερινή».
