Λίγες μέρες πριν από το τζάμπολ του φετινού Final Four της Euroleague στο Άμπου Ντάμπι ανατρέξαμε σε παλιές (και όχι και πολύ παλιές) επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ σε έναν θεσμό που οι ομάδες μας παραδοσιακά πρωταγωνιστούν. Θυμηθήκαμε κατακτήσεις, ατυχίες, συγκινητικές στιγμές, αλλά και ιστορίας από τα παρασκήνια από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέχρι σήμερα.
Μένοντας στον μπασκετικό ρυθμό των ημερών, επικοινωνήσαμε με τον Αμερικάνο καθηγητή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Ντέιβιντ Χολάντερ, και συγγραφέα του βιβλίου «Πώς το μπάσκετ μπορεί να σώσει τον κόσμο» (εκδόσεις MV Publications) και συζητήσαμε μαζί του για το πώς μπορούμε παίζοντας να θεραπεύσουμε τα τραύματά μας και να ζήσουμε καλύτερα. «Το μπάσκετ δεν σχεδιάστηκε ποτέ για να είναι αποκλειστικά ένα εμπορικό προϊόν ή ένα μέσο διάκρισης για μια αθλητική ελίτ», λέει ο κ. Χολάντερ. «Όταν μελετά κανείς την ιστορία του, βλέπει ξεκάθαρα ότι ο αρχικός του σκοπός ήταν κοινωνικός. Δημιουργήθηκε για να προσφέρει κάτι στους ανθρώπους που δεν είχαν τίποτα: στους φτωχούς, στους μετανάστες, σε όσους ζούσαν σε μικρά διαμερίσματα, μακριά από πάρκα ή αθλητικές λέσχες. Ήταν μια πρόταση για έναν νέο τρόπο συμβίωσης μέσα στην αστική πραγματικότητα που γεννούσε η εκβιομηχάνιση. Φυσικά παρακολουθώ το ΝΒΑ και το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά αυτό είναι κάτι άλλο. Το μπάσκετ έχει να προσφέρει πολύ περισσότερα πέρα από το θέαμα. Και αυτό το “περισσότερο” είναι που με ενθουσιάζει».
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 18 Μαΐου με την «Καθημερινή».
