Το ονειροπόλο αγόρι που έγινε ο Γιώργος Νταλάρας – Στο περιοδικό «Κ» σήμερα με την «Καθημερινή της Κυριακής»

Το ονειροπόλο αγόρι που έγινε ο Γιώργος Νταλάρας – Στο περιοδικό «Κ» σήμερα με την «Καθημερινή της Κυριακής»

1' 42" χρόνος ανάγνωσης

Στα χέρια του κρατά μια νέα δισκογραφική δουλειά με τίτλο Κάτι Ελλάδες. Κάθε Πέμπτη και Παρασκευή, σαρώνει τη σκηνή του Vox, παρέα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον Οδυσσέα Ιωάννου. Την ίδια στιγμή, ετοιμάζεται να παρουσιάσει ένα αφιέρωμα στον Σταύρο Κουγιουμτζή παρέα με τον Γιάννη Κότσιρα, αλλά και μια αναδρομή στα διαμάντια του ρεμπέτικου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η φωνή του αναλλοίωτη. Το πάθος του αμετάβλητο. Ο Γιώργος Νταλάρας είναι αεικίνητος. Τον συναντώ στο στούντιο, έτοιμο για δράση. Η ενέργειά του γαλήνια και στοχαστική. Σαν να έχει αγγίξει εκείνη τη στιγμή όπου ο χρόνος, με τη δύναμή του, χαρίζει επίγνωση και αποστασιοποίηση από τις αναταράξεις του παρελθόντος.

Βλέποντάς σας φέτος στη σκηνή του Vox, διέκρινα κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες φορές που σας έχω δει ζωντανά. Μια ανεπιτήδευτη ζωντάνια, μια σχεδόν παιδική ελευθερία στην ερμηνεία σας. Ήταν μια συνειδητή έκφραση ή απλώς μια στιγμή αυθορμητισμού που σας παρέσυρε;

Δεν έχετε άδικο. Βαθιά μέσα μου είμαι ένα χαζό πιτσιρίκι. Λέτε να φταίνε τα εγγόνια μου; Περνάω πολύ χρόνο μαζί τους. Γελάμε, παίζουμε, λέμε χαζομάρες. Δεν έχω καμία αυστηρότητα πια. Είμαι, ίσως, λίγο περισσότερο αυθόρμητος απ’ ό,τι στο παρελθόν. Τώρα στα 75 νιώθω λίγο περισσότερο παιδί, κερδίζω ξανά τα παιδικά μου χρόνια, γιατί στα 20, ας πούμε, ένιωθα ήδη «γέρος.

Γιατί το λέτε αυτό;

Μεγάλωσα με πολλές δυσκολίες. Από μικρό παιδί έπρεπε να κάνω ένα σωρό δουλειές για να επιβιώσουμε. Τον αδερφό μου τον έστειλαν σε ένα σχολείο στο εξωτερικό, στο Πεσταλότσι στην Ελβετία, για άπορα και ορφανά παιδιά, κι εγώ έμεινα πίσω με τη μητέρα μου. Ο πατέρας μου, λαϊκός τραγουδιστής, ήταν πάντα απών. Αυτό είναι ένα τραύμα που με συνοδεύει ακόμη. Ανέλαβα πολλές ευθύνες σε πολύ νεαρή ηλικία. Σαν να έπρεπε να μεγαλώσω απότομα. Παράλληλα, ξεκινώντας νεαρός το τραγούδι, έπρεπε να υποστώ την κακή ατμόσφαιρα της δουλειάς, τα κακά αφεντικά, τις παγίδες της νύχτας. Οπότε, πράγματι, ίσως τώρα να γίνομαι ξανά αυτό το μικρό ονειροπόλο αγόρι, κάπου στα Εξάρχεια, έτοιμο να δημιουργήσει ξανά προβλήματα στον εαυτό του.

Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί σήμερα με την «Καθημερινή της Κυριακής».

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή

Editor’s Pick

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ

MHT