Το 1987 και προς το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι Γουόρεν Μπένις και Μπάρτον Νάνους επινόησαν το ακρωνύμιο VUCA για λογαριασμό του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας, σε μια προσπάθεια να περιγράψουν τα βασικά χαρακτηριστικά του μέλλοντος. Για τους δύο καθηγητές αυτό ήταν και είναι: μεταβαλλόμενο (volatile), αβέβαιο (uncertain), περίπλοκο (complex) και ασαφές (ambiguous). Μπορεί η πρόβλεψη του μέλλοντος να είναι πρακτικά αδύνατη, είναι όμως φανερό πως η αίσθηση για τα μελλούμενα αλλάζει από εποχή σε εποχή, όπως γράφει και η Τζένιφερ Γκίντλεϊ στο βιβλίο της Το μέλλον, μια πολύ σύντομη εισαγωγή (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης): «Ο εθισμός της σημερινής εποχής στην ταχύτητα είναι εμφανής στα καταστήματα γρήγορης εστίασης, στους τρόπους άμεσης επικοινωνίας και στην κουλτούρα της υπερκατανάλωσης. Η επιτάχυνση του χρόνου σημαίνει ότι το μέλλον τρέχει βιαστικά προς το μέρος μας!». Σε μια προσπάθεια, λοιπόν, να μη μας ξεπεράσουν οι εξελίξεις που προχωρούν με ταχύτατους ρυθμούς, επιχειρούμε να στρέψουμε την προσοχή σε εκείνους τους τομείς της τεχνολογίας που, όπως όλα δείχνουν, θα μας απασχολήσουν το 2025 – όχι για να προβλέψουμε το μέλλον, αλλά για να ξεχωρίσουμε τα «σήματα» από τον «θόρυβο».
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου με την «Καθημερινή».
