Σε ένα ασήμαντο γραφείο στο κέντρο του Σάρλοτσβιλ στη Βιρτζίνια, ένα μικρό δερμάτινο σεντούκι βρίσκεται πάνω σε μια αρχειοθήκη. Μέσα του υπάρχει μια κλειδαριά με συνδυασμό, που παραμένει ανοιχτή για περισσότερα από 50 χρόνια. Ο άνθρωπος που τη ρύθμισε έχει πεθάνει. Βέβαια, το λουκέτο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο· είναι το ίδιο που θα χρησιμοποιούσε κάποιος στο γυμναστήριο. Ο κωδικός, μια λέξη αποτελούμενη από έξι γράμματα που κωδικοποιήθηκαν σε αριθμούς, ήταν γνωστός μόνο στον ψυχίατρο δρα Ίαν Στίβενσον, ο οποίος τον ρύθμισε πολύ πριν από τον θάνατό του και χρόνια πριν συνταξιοδοτηθεί ως διευθυντής του Τμήματος Μελετών Αντίληψης (Division of Perceptual Studies ή DOPS), μιας μονάδας έρευνας παραψυχολογίας που ίδρυσε το 1967 στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια. Ο Στίβενσον ονόμασε αυτό το πείραμα «Δοκιμή Συνδυαστικής Κλειδαριάς για την Επιβίωση». Υπέθεσε ότι, αν κατάφερνε να μεταδώσει τον κωδικό σε κάποιον από τον τάφο, θα μπορούσε να βοηθήσει στην απάντηση των ερωτημάτων που τον απασχολούσαν στη ζωή του: Είναι δυνατή η επικοινωνία από το «επέκεινα»; Μπορεί η προσωπικότητα να επιβιώσει μετά τον θάνατο του σώματος; Ή απλούστερα: Είναι η μετενσάρκωση πραγματική;
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 12 Ιανουαρίου με την «Καθημερινή».
