Η ιδέα για το πρώτο τεύχος της χρονιάς ήταν η εξής: Να φύγουμε από την Αθήνα. Να ακολουθήσουμε επαρχιακούς δρόμους, να κοιτάξουμε τις χιονισμένες πλαγιές και τη χειμωνιάτικη θάλασσα, τους σταθμούς των τρένων και τα λουλούδια στις αυλές των σπιτιών στα χωριά, να ρίξουμε μια ματιά στη ζωή ενός βοσκού στην Πίνδο, μιας γυναίκας σε ένα μπακάλικο-καφενείο στην Αχαΐα, ενός άντρα που πετάει μια πέτρα στα νερά του Έβρου. Στις επόμενες σελίδες, λοιπόν, ξετυλίγεται μια συλλογή φωτογραφικών και εικαστικών έργων, συνοδεία αποσπασμάτων από μυθιστορήματα και διηγήματα που διαβάσαμε τα τελευταία χρόνια, με στόχο να αποτυπώσουμε το ανανεωμένο (καλλιτεχνικό) ενδιαφέρον που παρατηρούμε γι’ αυτή την άλλη Ελλάδα, που ζει σε έναν διαφορετικό ρυθμό, με τις δικές της ομορφιές και τα δικά της προβλήματα, με τις παραδόσεις της και τις παραδοξότητές της, χωρίς τον τουριστικό μανδύα του καλοκαιριού. Μια ιδέα αυθεντικότητας της χώρας μας, που κάπως είχαμε ξεχάσει.
Μη χάσετε το νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί σήμερα με την «Καθημερινή».
