– Το παζάρι της Συρίας φοβίζει την Αθήνα: Το νέο σκηνικό στην Ανατολική Μεσόγειο, η νεοοθωμανική διείσδυση στη Μέση Ανατολή και το «ανάχωμα» του Ισραήλ. Τα σενάρια που μελετά η ελληνική πλευρά με αβέβαιη τη στάση του αμερικανικού παράγοντα έναντι των εξελίξεων. «Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για το καλώδιο» τονίζει σε συνέντευξή του στην «Κ» ο υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ Ελι Κοέν.
– Ποιοι μπορούν να εξαγοράσουν ένσημα και πώς: Οι ευνοϊκότερες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης από τον ΕΦΚΑ και η δυνατότητα εξαγοράς πλασματικής ασφάλισης έως και επτά ετών.
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ του 2024 – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ «Κ»
– Τα ερωτήματα που αφήνει ανοιχτά η χρονιά που φεύγει στο πολιτικό πεδίο και στα κόμματα, στην εξωτερική πολιτική και στα «μέτωπα» της κοινωνίας.
– Τάσεις, ιδέες και αντιπαραθέσεις που σφράγισαν τη ζωή στην Ελλάδα. Από τα πατίνια στην αστική ζούγκλα και τα slots στα εστιατόρια έως την «ξενοδοχοποίηση» της Αθήνας και το φαρμακευτικό αδυνάτισμα χωρίς συνταγή. Από τα νέα συναυλιακά ήθη έως την «ατζέντα» του «μπλε» Διονύσου και άλλα πολλά…
– Τι μας έμαθε το 2024 για το 1974; Τρεις ιστορικοί και ένας πολιτικός επιστήμονας σκιαγραφούν όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης και κατά πόσον (και αν) βοήθησαν στην εθνική μας αυτογνωσία.
– Οι 10 γυναίκες της χρονιάς: Γράφουν και εξηγούν την επιλογή τους οι Πέγκυ Ζουμπουλάκη, Λένα Διβάνη, Σία Κοσιώνη, Βίκυ Βολιώτη, Δόμνα Μιχαηλίδου, Εφη Αχτσιόγλου, Αμάντα Μιχαλοπούλου, Δάφνη Ματζιαράκη, Βασιλική Πέτσα, Βίβιαν Στεργίου.
– Τι αλλάζει στο κράτος με την τεχνητή νοημοσύνη: Ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρης Παπαστεργίου εξηγεί στην «Κ» τη συνεργασία (και) με την Εκκλησία για ταχεία έκδοση πιστοποιητικών (γάμου,βάφτισης, διαζυγίου) αλλά και τις νέες χρήσεις δεδομένων που συγκεντρώνει η κεντρική διοίκηση.
– Οταν η Μαρία Κάλλας έγινε «πολιτικό ζήτημα»: Η συναυλία της στο Ηρώδειο το 1957 και γιατί ο Κωνσταντίνος Τσάτσος συγκέντρωσε βέλη της αντιπολίτευσης και μερίδας του Τύπου.
– «Ακόμα και από κουτάκι αναψυκτικού μπορούσε να σχεδιάσει ένα κόσμημα»: Η Λίλα Λαλαούνη μιλάει για τα 60 χρόνια ζωής στο πλάι του Ηλία Λαλαούνη που ήταν «καλλιτέχνης και businessman», αλλά πάντα ταπεινός. Από πού εμπνεόταν και γιατί σε μουσεία τον υποψιάζονταν για… επίδοξο κλέφτη.
– Αφού υπάρχουν Αψβούργοι, γιατί δεν μπορούν να υπάρχουν Γλυξβούργοι; Ο Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος αναρωτιέται και γράφει για τα «πριν και μετά της ιθαγένειας».
«Το έγκλημα θα υπάρχει πάντα»: Ο πιο προκλητικός δημιουργός αστυνομικών ιστοριών μιλάει στην «Κ» για τη συγγραφή, το σεξ, τον Αϊζενχάουερ και ομολογεί ότι δεν διάβασε ποτέ του Ντοστογιέφσκι.
