Σε κάνει να χορεύεις, δεν παίρνει σοβαρά τον εαυτό του, εκπέμπει ζωντάνια. Ένα τραγούδι των Franz Ferdinand έχει συνήθως αυτά τα χαρακτηριστικά. Στις 10 Ιανουαρίου, η μπάντα επιστρέφει δυνατά με το The Human Fear, ένα ζωηρό, οικείο, απενοχοποιημένα ποπ άλμπουμ, το καλύτερό της εδώ και χρόνια. Με αυτή την αφορμή, το «Κ» συνομίλησε μέσω Zoom με τον Άλεξ Καπράνο, τον ελληνικής καταγωγής τραγουδιστή τους. Παρότι βρισκόταν σε δωμάτιο ξενοδοχείου, εμφανίστηκε με κομψό, γυαλιστερό μαύρο πουκάμισο, πράγμα αναμενόμενο για κάποιον που στο Ίνσταγκραμ αυτοσυστήνεται ως «ποτέ συνειδητά προχειροντυμένος».
Η συζήτηση ξεκινάει κατευθείαν με την αναζήτηση της ελληνικότητας μέσα από τη μουσική, όπως φανερώνεται μέσα από το ροκ/ρεμπέτικο τραγούδι «Black Eyelashes», μια ευθεία αναφορά στον Μάρκο Βαμβακάρη. «Περπατούσα στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά, εκεί που ζούσε η οικογένειά μου, στην Καστέλα… Προσπαθούσα να καταλάβω ποιος είμαι. Ένιωθα Έλληνας, αλλά ο κόσμος μού έλεγε “δεν σου φαίνεται” ή “γιατί δεν μιλάς ελληνικά;”. Όλη μου τη ζωή τα ακούω αυτά. Ίσως γι’ αυτό με γοήτευαν από μικρό τα ρεμπέτικα».
Στο νέο τους άλμπουμ, οι Franz Ferdinand έχουν ως κονσεπτ τον ανθρώπινο φόβο. Ο Άλεξ Καπράνος ξετυλίγει το σκεπτικό πίσω από τα τραγούδια του δίσκου, ενώ γυρίζει πίσω στην εποχή που η βρετανική μπάντα καθιέρωσε το χορευτικό στοιχείο στην αναβίωση του indie, με τους δημοσιογράφους της εποχής να τους αποθεώνουν. «Ο κόσμος της δημοσιογραφίας, βέβαια, έχει αλλάξει πολύ(…). Νομίζω μου λείπει αυτή η εποχή, αυτός ο ενθουσιασμός. Σήμερα, στην εποχή της παροχής περιεχομένου, όλα έχουν γίνει λίγο αλοιφή. Προτιμώ να έχω έναν υπερβολικό δημοσιογράφο να μου προτείνει τι να ακούσω, από τις playlist που μου προτείνει ένας αλγόριθμος. I don’t trust the robots!», λέει και γελάει.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου με την «Καθημερινή».
