Η μεγάλη διαφορά της μηχανικής δημιουργικότητας είναι ότι προσπαθεί διαρκώς να προβλέψει ποιο θα είναι το επόμενο κατάλληλο στοιχείο μέσα σε μια σύνθεση. Αν ζητήσεις από ένα Μεγάλο Γλωσσικό Μοντέλο να σου μιλήσει για τον Κωνσταντίνο Καβάφη, είναι βέβαιο ότι δίπλα από το όνομά του θα εντοπιστεί η λέξη «ποίηση». Πρόκειται για στατιστικά μοντέλα, για μαθηματικές απεικονίσεις της πραγματικότητας, που λειτουργούν βάσει λογικών κανόνων. Τα μοντέλα αυτά δεν μπορούν να κάνουν πραγματικά την έκπληξη, ακόμα κι αν τους το ζητήσεις, γιατί το αποτέλεσμά τους εξαρτάται από τα δεδομένα στα οποία έχουν εκπαιδευτεί. Τα δεδομένα αυτά είναι πολλά και διαρκώς ανανεώνονται, γι’ αυτό και βελτιώνεται η απόδοση των μοντέλων, η αληθοφάνεια και η ακρίβεια των έργων τους. Αλλά και πάλι, η Παραγωγική ΤΝ έχει περιορισμούς. «Αυτό που δημιουργείς εξαρτάται απ’ αυτά που βλέπεις», γράφει ο Ματ Ρίχτελ. Για την ΤΝ, αυτό σημαίνει ότι τα αισθητηριακά της όργανα θα υπολείπονται πάντοτε των ανθρώπινων. Είναι καταδικασμένη να λαμβάνει περιγραφές για το «πικρό», το «μαλακό», το «ευωδιαστό». Η απουσία σώματος καθιστά εξ ορισμού αυτό το είδος νοημοσύνης διαφορετικό. Μπορεί να μην είναι υποδεέστερο ούτε ανώτερο της ανθρώπινης κατάστασης, αλλά είναι σίγουρα αξιοπρόσεκτο.
Πώς αντιλαμβάνεται, λοιπόν, η τεχνητή νοημοσύνη το πνεύμα των Χριστουγέννων; Έχοντας στα χέρια μας τα κατάλληλα εργαλεία, προχωρήσαμε σε μια σειρά μίνι πειραμάτων: πώς φαντάζεται η ΤΝ το χριστουγεννιάτικο τραπέζι; Τι οδηγίες θα μπορούσε να μας δώσει; Πώς θα έγραφε ο Ντίκενς σήμερα τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία; Πώς θα ήταν μια συνέντευξη με τον Άγιο Βασίλη; Μπορούν να υπάρξουν πετυχημένα χριστουγεννιάτικα αστεία;
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου με την «Καθημερινή».
