Το κυνήγι επίπλων που κάποιος έχει παρατήσει στον δρόμο είναι, για τους λάτρεις του, ένα χόμπι ανώτερο από την εύρεση μιας καλής ευκαιρίας στο marketplace ή σε παλιατζίδικο. Αφενός είναι, φυσικά, οικονομικότερο. Όσο καλή και αν είναι μια προσφορά σε κάποιο φόρουμ για μεταχειρισμένα έπιπλα, τίποτα δεν συγκρίνεται με κάτι που σου προσφέρεται εντελώς, μα εντελώς δωρεάν. Κατά δεύτερον, εμπεριέχει κάποιο στοιχείο αιφνιδιασμού και τύχης. Δεν ξέρεις τι θα βρεις και, κυρίως, δεν ξέρεις πότε θα το βρεις. Θα είναι ένα μικρό κομοδίνο την ώρα που, ανέμελη, γυρνάς με το αυτοκίνητο στο σπίτι και με άπλετο χρόνο στη διάθεσή σου να σταματήσεις, να το φορτώσεις και να φύγεις; Ή θα είναι κάποια βιβλιοθήκη ή συρταριέρα που ήθελες πολύ, αλλά την πετυχαίνεις στην άλλη άκρη της πόλης την ώρα που βγαίνεις από το μετρό και χωρίς κανένας από τους γνωστούς και φίλους σου να διαθέτει φορτηγάκι, και μάλιστα διαθέσιμο εκείνη την ώρα, για να σε βοηθήσει να τη φορτώσεις; Με λίγα λόγια, πρέπει να βρεθείς στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή.
Υπάρχουν έπιπλα, βιτρίνες, μπουφέδες, τραπέζια, που μαζεύτηκαν δίπλα από κάποιον κάδο, καθαρίστηκαν επιμελώς και ήρθαν και βρήκαν τη θέση τους κοντά σε αυθεντικές καρέκλες Breuer, πολυθρόνες Eames ή τραπεζαρίες πολλών χιλιάδων ευρώ. Συχνά, οι ιδιοκτήτες τους θα τα ξεχωρίσουν από τα υπόλοιπα, τα οποία έχουν πληρώσει, και θα τα υποδείξουν με καμάρι στον καλεσμένο που επισκέπτεται το σπίτι για πρώτη φορά. Σε ποιον δεν αρέσει μια καλή ευκαιρία; Υπάρχουν και άλλα, που ήρθαν να ανακουφίσουν την ανάγκη ενός νοικοκυριού που δυσκολεύεται να βγάλει τον μήνα. Συνηθέστερα, αλλά όχι αποκλειστικά, αυτά συνδέονται με τα παιδιά: ένα παιδικό καρεκλάκι, ένα παλιό καρότσι εξαφανίζονται αυτόματα αν ο παλιός τους ιδιοκτήτης αποφασίσει να τα βγάλει στον δρόμο όταν δεν τα χρειάζεται πια – εξάλλου, με περιορισμένο κύκλο ζωής εξ ορισμού, τα παιδικά αξεσουάρ είναι από τα αντικείμενα που αλλάζουν χέρια συχνότερα.
Το μοτίβο αυτό μπορεί να παρατηρήσει κανείς αν χαζέψει για λίγο στη διαδικτυακή κοινότητα «κυνηγών θησαυρών» Treasure Hunters Athens: 100 χιλιάδες μέλη ενημερώνουν όταν πετύχουν στον δρόμο κάποιο έπιπλο που οι ίδιοι δεν χρειάζονται και έτσι το ανεβάζουν «για να μην πάει χαμένο». Συνήθως ποστάρουν μια φωτογραφία του επίπλου, τη διασταύρωση των οδών και την περιοχή, καθώς και την ώρα που το πέτυχαν. Αν τύχει και ξαναπεράσουν αργότερα, μπορεί να σχολιάσουν «είναι ακόμη εκεί» ή «το πήραν».
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 10 Νοεμβρίου με την «Καθημερινή».
