To πρώτο μετάλλιο για την ελληνική κωπηλασία ήρθε το 2004 στην Αθήνα, όταν ο Βασίλης Πολύμερος και ο Νίκος Σκιαθίτης κατέκτησαν το χάλκινο, ανοίγοντας έτσι έναν δρόμο που ακολούθησαν η Αλεξάνδρα Τσιάβου και η Χριστίνα Γιαζιτζίδου στο Λονδίνο και, φυσικά, ο Στέφανος Ντούσκος στο Τόκιο. Δεν συνιστά ακριβώς έκπληξη, αλλά σίγουρα είναι πρόοδος το ότι την περασμένη εβδομάδα οι Έλληνες αθλητές συμμετείχαν σε τέσσερις τελικούς στους Αγώνες του Παρισιού. Ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου με τον Πέτρο Γκαϊδατζή και η Μηλένα Κοντού με τη Ζωή Φίτσιου, όλοι τους στο αγώνισμα του διπλού σκιφ ελαφρών βαρών, έστειλαν ξανά την Ελλάδα στο βάθρο. Επιβεβαίωσαν έτσι ότι γύρω από ένα άθλημα, το οποίο μέχρι πριν από είκοσι χρόνια ήταν βυθισμένο στην αφάνεια, χτίζεται πια σταθερά μια νέα αγωνιστική κουλτούρα.
«Βλέπουμε τα αποτελέσματα της δουλειάς που γίνεται από την κωπηλατική ομοσπονδία από το 2004», λέει άλλοτε Ολυμπιονίκης και νυν έφορος της εθνικής ομάδας Βασίλης Πολύμερος. «Από τότε, ο κόσμος της κωπηλασίας πίστεψε ότι μπορεί και η μικρή Ελλάδα να πάρει ολυμπιακά μετάλλια». Οι αθλητές και οι αθλήτριες που απαρτίζουν το κλιμάκιο της Εθνικής Ελλάδας προπονούνται στο κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά, που κατασκευάστηκε για τους Αγώνες της Αθήνας, ζουν εκεί, τρώνε, κοιμούνται, συνυπάρχουν. Πρόκειται κυριολεκτικά για το δεύτερο σπίτι τους.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 11 Αυγούστου με την «Καθημερινή».
