Κάθε φορά που εμφανίζεται ένα καινούργιο γκάτζετ, ο πειρασμός να το δοκιμάσεις είναι μεγάλος. Το ανθρώπινο είδος πάσχει από μια γενετική προδιάθεση που ονομάζεται «μεροληψία υπέρ των νεωτερισμών». Μπροστά στο καινούργιο, πέφτουν αυτόματα οι γνωστικές μας άμυνες, γι’ αυτό και τόσα προϊόντα ανακυκλώνονται με ένα γερό rebranding. Το ρίσκο που συνοδεύει το καινούργιο γκάτζετ σπάνια βρίσκεται στις προτεραιότητες της σκέψης μας.
Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί έσπευσαν να αγοράσουν έξυπνα δαχτυλίδια. Το Galaxy Ring, το Oura, το Ring Air, το Gen 2 Air έχουν εισβάλει στην παγκόσμια αγορά με την υπόσχεση ότι θα βελτιώσουν δραστικά την υγεία και τη φυσική κατάσταση των χρηστών τους. Επειδή είναι διαρκώς σε επαφή με το δέρμα, συλλέγουν άφθονα δεδομένα: για τον ύπνο, τη σωματική δραστηριότητα, τους παλμούς, την οξυγόνωση. Είναι η πιο μινιμαλιστική wearable συσκευή και ταυτόχρονα ένα κομψό μπιζού της ψηφιακής εποχής.
Η τιμή τους κυμαίνεται γύρω στα 500 ευρώ, και αν συνυπολογίσει κανείς τη συνδρομή που απαιτείται κατά περίπτωση για την πρόσβαση στα ίδια του τα δεδομένα, το κόστος ανεβαίνει σημαντικά. Αν ήδη χρησιμοποιείς smartphone ή έξυπνο ρολόι, το δαχτυλίδι είναι μάλλον πολυτέλεια. Ωστόσο, παρά την ακρίβεια και την άνεσή του, κρύβει δύο σοβαρά, αλληλένδετα μειονεκτήματα: η μικροσκοπική μπαταρία χάνει γρήγορα την ισχύ της, ενώ, εξαιτίας των θερμοκρασιακών μεταβολών και της καθημερινής καταπόνησης, φθείρεται πολύ πιο εύκολα απ’ όσο θα περίμενε κανείς.
Πριν από μερικές εβδομάδες, ένας χρήστης ανέβασε στο Χ μια ανησυχητική εικόνα. Το δάχτυλο όπου φορούσε το έξυπνο δαχτυλίδι είχε πρηστεί και χρειάστηκε να πάει στο νοσοκομείο για να του το αφαιρέσουν. Το περιστατικό δεν ήταν μεμονωμένο. Καθώς η μπαταρία είναι τοποθετημένη στο εσωτερικό του δαχτυλιδιού, η όποια δυσλειτουργία ή αστοχία επιδρά αμέσως στο δάχτυλο. Σε άλλες περιπτώσεις, χρήστες είδαν το δαχτυλίδι τους να διογκώνεται και, με τον φόβο κλιμάκωσης, δεν το φόρεσαν ποτέ ξανά. Πιθανότατα, η τεχνολογία τα επόμενα χρόνια θα βελτιωθεί. Θα χρησιμοποιηθούν υλικά πιο ασφαλή, που, όταν ανιχνεύουν τον παραμικρό κίνδυνο, θα σπάνε το δαχτυλίδι ή κάτι τέτοιο. Αυτό που δεν χωνεύεται είναι η επιπολαιότητα, το θράσος και η βιασύνη με την οποία κυκλοφορούν στην αγορά «καινοτόμα» προϊόντα, τα οποία είτε δεν έχουν ελεγχθεί επαρκώς είτε απλώς εκμεταλλεύονται ρυθμιστικές γκρίζες ζώνες. Μοιάζει λες και η πιο μόνιμη ιδιότητά μας στην ψηφιακή εποχή είναι εκείνη του πειραματόζωου.
