Όποιος έχει πρόσβαση σε ταράτσα ή κεραμίδια μπορεί να εγκαταστήσει ένα φωτοβολταϊκό σύστημα και να παράγει ηλεκτρική ενέργεια που θα χρησιμοποιηθεί για όλες τις ανάγκες του νοικοκυριού, ακόμη και για τη φόρτιση αυτοκινήτου. Λόγω της υψηλής τιμής του ρεύματος στη λιανική, η απόσβεση μπορεί να γίνει σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα, παρά το γεγονός ότι έχουν επέλθει δύο ουσιαστικές αλλαγές –προς το χειρότερο– για τους επίδοξους αυτοπαραγωγούς: Πρώτον, δεν υπάρχει πλέον ενεργό πρόγραμμα επιδότησης (το πρόγραμμα «Φωτοβολταϊκά στη στέγη» επιδοτούσε με ποσοστό 30-40% τα πάνελ και 90-100% τις μπαταρίες αποθήκευσης ενέργειας) και δεύτερον δεν προσφέρεται πλέον η λύση του net metering. Τι ήταν αυτό; Ο παραγωγός μπορούσε να «αποθηκεύσει» την πλεονάζουσα ενέργεια σε έναν ειδικό λογαριασμό που τηρεί ο πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας. Δηλαδή, αν η ετήσια παραγωγή ήταν 10.000 KWh και η ετήσια κατανάλωση 8.000 KWh, η διαφορά των 2.000 κιλοβατωρών έμενε στην άκρη για την κάλυψη πιθανών ελλειμμάτων.
Πλέον έχουμε περάσει στην εποχή του net billing. Η παραγόμενη ενέργεια μπορεί να αξιοποιηθεί με τρεις τρόπους, αλλά δεν μπορεί να «αποθηκευτεί» από τον πάροχο:
1. Να καταναλωθεί για τις ανάγκες του νοικοκυριού.
2. Να αποθηκευτεί σε μπαταρία που εγκαθιστά το νοικοκυριό, για να καταναλωθεί μετά τη δύση του ηλίου.
Η παραγόμενη ενέργεια μπορεί να αποθηκευτεί σε μπαταρία και να καταναλωθεί μετά τη δύση του ηλίου.
3. Να πουληθεί στον πάροχο. Όμως, οι τιμές στις οποίες γίνεται η πώληση είναι πολύ χαμηλότερες από τις τιμές στις οποίες το νοικοκυριό αγοράζει ηλεκτρική ενέργεια από τον πάροχο.
