Η Βασιλική Μιχαλοπούλου είναι μια νέα τραγουδίστρια, που σου θυμίζει γιατί το ελληνικό τραγούδι έχει ακόμη ψυχή. Μου έδωσε ραντεβού σε ένα μαγαζί με αφίσες. Τις συλλέγει, λέει, σαν παλιές ιστορίες. Και σκέφτομαι πως, αν τη δεις στη σκηνή, μοιάζει και η ίδια βγαλμένη από αφίσα άλλης εποχής∙ με φως, ευαισθησία και μια ζεστασιά που δεν προσποιείται.
«Την αποζητώ τη ζεστασιά», μου λέει. «Το σπίτι μου είναι γεμάτο αφίσες, ίσως γιατί δίνουν αυτή τη θαλπωρή που χρειάζομαι. Σκέφτομαι τώρα κάτι μικρές αφίσες του Τουλούζ Λωτρέκ που αγόρασα στη Μονμάρτρη. Ήταν από τα πρώτα μου ταξίδια στο εξωτερικό, παιδί ακόμη, με τον μπαμπά και τα αδέλφια μου. Όταν τις κοιτάζω, νιώθω μια οικειότητα. Την ίδια που θέλω να υπάρχει και στα τραγούδια μου. Θέλω τα συναισθήματα να είναι έντονα, να σε κάνουν να αφεθείς, να νιώσεις και να δώσεις λίγο παραπάνω από τον εαυτό σου».
Μόλις έκλεισε τα τριάντα. Ανήκει σε εκείνη τη γενιά που ενηλικιώθηκε μέσα σε κρίσεις και αβεβαιότητα. Και ίσως γι’ αυτό ξέρει να χτίζει τα όνειρά της με περισσότερο θάρρος και λιγότερο φόβο. «Όταν αποφάσισα να εγκαταλείψω οριστικά τη δικηγορία για να ασχοληθώ αποκλειστικά και μόνο με το τραγούδι, ήταν σαν να διεκδίκησα τη ζωή μου από την αρχή», μου λέει η Βασιλική. «Ακολούθησα το όνειρό μου, αν και σίγουρα με φοβίζει η αβεβαιότητα που έχει το επάγγελμα. Μια μέρα είναι όλα φως, έχεις το live σου, ο κόσμος είναι εκεί για σένα, περνάτε υπέροχα. Και την επομένη, είσαι σπίτι με την πιτζάμα σου και δεν συμβαίνει τίποτα. Είναι ένα roller coaster, πραγματικά. Αυτό που με ενδιαφέρει, περισσότερο, είναι το πώς θα μπορέσω να παραμένω σύγχρονη και επίκαιρη χωρίς να γίνω γραφική. Επειδή ο ρόλος μας είναι να είμαστε “έξω”, να εκφράζουμε αυτό που συμβαίνει γύρω μας, αν σταματήσεις να το αντιλαμβάνεσαι, αν αποκοπείς από την πραγματικότητα, τότε κινδυνεύεις να χάσεις την ουσία. Θέλω να μπορώ να μεγαλώνω χωρίς να αλλοιώνομαι. Να κρατάω αυτή την ισορροπία, να είμαι μέσα στην εποχή, αλλά με τον δικό μου τρόπο».
Στις 14 Νοεμβρίου θα την απολαύσουμε ζωντανά με την ανανεωμένη μπάντα της στον Σταυρό του Νότου, σε μια βραδιά με τραγούδια από το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ με τίτλο Ενδεχόμενα, και όχι μόνο. «Ακριβώς επειδή είναι το πρώτο μου άλμπουμ, είπα να συστήσω στον κόσμο όλα τα διαφορετικά μουσικά μου “ενδεχόμενα”. Μπαλάντες, ρούμπες, ποπ, ροκ, μέχρι παραδοσιακά και λαϊκά. Είναι όλες οι μουσικές αποσκευές μου, όσα με διαμόρφωσαν από παιδί. Μεγάλωσα ακούγοντας Χαρούλα Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Τάνια Τσανακλίδου, Δημήτρη Μητροπάνο, Αλκίνοο Ιωαννίδη, αλλά και Amy Winehouse, Placebo, Radiohead, Muse. Όλα αυτά μπλέκουν στη μουσική μου», λέει για τα τραγούδια της, που αγαπιούνται πολύ στα ραδιόφωνα, αλλά και στο διαδίκτυο.
Άραγε, στην εποχή των σόσιαλ μίντια, είναι πιο εύκολο να ξεχωρίσεις; «Δεν ξέρω αν υπάρχει σαφής απάντηση», πιστεύει. «Από τη μία, έχεις την ελευθερία να δείξεις ακριβώς αυτό που είσαι. Από την άλλη, ο όγκος του υλικού είναι τεράστιος. Μπορεί να αρέσεις σε κάποιον και απλώς να σε προσπεράσει, μέσα στην υπερπληθώρα των επιλογών. Θέλει επιμονή, αντοχή και πίστη η δουλειά μας. Ξέρεις τι σκέφτομαι; Μπορεί σήμερα όλα να είναι πιο χαοτικά, αλλά είναι και πιο αληθινά. Και το καλό υλικό, στο τέλος, βρίσκει πάντα το κοινό του. Είμαι σίγουρη γι’ αυτό», μου λέει πριν πούμε αντίο, με τη σιγουριά της δικηγόρου που υπάρχει ακόμη μέσα της και την πίστη της νέας τραγουδίστριας που ξέρει πως βρίσκεται ακριβώς εκεί που πρέπει.
H Βασιλική Μιχαλοπούλου ζωντανά στον Σταυρό του Νότου-Club (Φραντζή & Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος) την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου στις 22.00. Προπώληση: more.com
Το άλμπουμ της, Ενδεχόμενα, κυκλοφορεί απότη Minos EMI.
Ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία το Little Miss Grumpy (Ιπποκράτους 40).
