Στο σπίτι μου μου αρέσει: Η ανοιχτωσιά, ο ήλιος που το λούζει όλη μέρα, η θέα από τα Τουρκοβούνια και τον Λυκαβηττό μέχρι τη θάλασσα και το κυκλικό μπαλκόνι μου.
Το σημείο όπου χαλαρώνω: Συνήθως κάθομαι τα πρωινά στο μπαλκόνι.
Δεν ξεχνάω ποτέ: Να κοιμηθώ και να φάω καλά!
Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Η φασαρία! Οι μουσικές και ο κόσμος που περνάει από τη Φωκίωνος, το πιάνο που ακούγεται από το διπλανό διαμέρισμα, τα πολλαπλά τηλεφωνήματα…
Θα ήθελα να αλλάξω: Το στρογγυλό δωμάτιο του σπιτιού που το έχω κάνει αποθήκη.
Η επόμενη αγορά μου: Λουλούδια.
Στο σπίτι συνηθίζω να: Κάθομαι στον καναπέ κάνοντας ζάπινγκ και μιλώντας στο τηλέφωνο.
Καθημερινή συνήθεια: Πρωινή βόλτα στη Φωκίωνος και το βράδυ κόκα κόλα στον Φοίβο.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ξυπνάω: Όσο ζούσε ο σκύλος μου, όταν άνοιγα τα μάτια, κοιτούσα να δω πού είναι και τι κάνει. Τώρα πια κοιτάω το πορτρέτο του. Στο κρεβάτι δίπλα μου είναι ο γάτος, σηκώνομαι, πάω στην κουζίνα για να φτιάξω καφέ και αυτός νιαουρίζει μέχρι να τον ταΐσω.
Καταλαβαίνει κάποιος ότι ζω εδώ από: Τα πολλά μικρά φωτιστικά και τα μονίμως ανοιχτά παράθυρα.
Από το να είμαι σπίτι, προτιμώ να: Κάνω βόλτες στην Αθήνα, αλλά συνήθως είμαι στο εργαστήριό μου.
Αγαπημένο έπιπλο: Το μεγάλο ξύλινο τραπέζι στο σαλόνι. Το είχαμε φτιάξει από τις καρυδιές που είχε η γιαγιά μου στη Δράμα. Και ο καναπές στο χολ, της άλλης μου γιαγιάς από την Κεφαλονιά.
Προορισμός: Η Βραζιλία. Εκεί έζησε τα παιδικά της χρόνια η μαμά μου. Μου φαίνεται φοβερό ότι εγώ έχω με έναν τρόπο σχέση με αυτό το μακρινό μέρος. Σαν να γυρίζω πίσω σε έναν τόπο όπου δεν έχω πάει ποτέ.
Συλλογή: Δεν μου αρέσουν οι συλλογές. Ό,τι προκύψει κάπως βρίσκει τον δρόμο του και μένει στη ζωή μου.
Διακόσμηση: Παρεξηγημένη έννοια. Θα έλεγα ότι είναι ίσως αυτό που μας προκαλεί θαλπωρή.
Αν δεν ζούσα εδώ: Θα είχα κάπου, όχι πολύ μακριά από την Αθήνα, ένα κτήμα με δέντρα και πολλά ζώα και ένα μέρος για να κοιμάμαι. Και θα δούλευα σίγουρα σε ανοιχτό χώρο.
«Η διακόσμηση είναι παρεξηγημένη έννοια. Θα έλεγα ότι είναι ίσως αυτό που μας προκαλεί θαλπωρή».
Ένα σπίτι που είδα και ζήλεψα: Της Μαρίας στη Δροσιά, γιατί είναι με κάποιον τρόπο σαν προσωπικό φρούριο γεμάτο ιδιαιτερότητες και ιδιορρυθμίες. Και μόνο να σκεφτείς ότι για να μπεις ανεβαίνεις με ένα εξωτερικό αναβατόριο στο μπαλκόνι της κουζίνας!
Βόλτα στην Αθήνα: Παρέα με έναν φίλο μου, χρόνια τώρα, στον Λυκαβηττό.
Γειτονιά: Μεγάλωσα στου Παπάγου, εκεί έμενε όλη η οικογένεια, ενώ οι γιαγιάδες μου ζούσαν στον Χολαργό. Τώρα πια ζω στην Kυψέλη. Εδώ βλέπω κόσμο που δεν θα έβλεπα αλλού.
Αρχιτεκτονική: Έχω μια επαφή περίεργη, αλλά καθημερινή. Ακούω συνέχεια συζητήσεις, μια και o φίλος μου ανήκει στην αρχιτεκτονική ομάδα «Ασκήσεις Εδάφους» και δουλεύουν συχνά στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού.
Καλλιτέχνης: Τζ. Ντ. Σάλιντζερ. Μου φαίνεται ζηλευτό να γράψει κάποιος ένα τόσο όμορφο βιβλίο και μετά να αποφεύγει τη δημοσιότητα.
Τέχνη στο σπίτι: Έργα αγαπημένων φίλων.
