Δεν έχουμε βάλει όλοι στη ζωή μας την αποταμίευση, πόσω μάλλον την επένδυση. Άλλος γιατί δεν του περισσεύουν τα χρήματα, άλλος γιατί θεωρεί ότι δεν υπάρχουν περιθώρια και άλλος γιατί το να «βλέπει μακριά» δεν είναι ακριβώς στις προτεραιότητές του. Άλλος πάλι μισεί ή φοβάται οτιδήποτε έχει να κάνει με «προϋπολογισμό» και άλλος δεν θέλει να εκτεθεί σε κανενός είδους ρίσκο.
Όποιος και αν είναι ο λόγος, η ουσία είναι μία: δεν συσσωρεύεται ένα κεφάλαιο, δηλαδή δεν δημιουργείται ένα «αποθεματικό», το οποίο θα μπορέσει να αξιοποιηθεί είτε για την κάλυψη κάποιας έκτακτης ανάγκης είτε για τη χρηματοδότηση μιας επένδυσης που μπορεί να αποδειχθεί προσοδοφόρα. Και πώς μπορεί να αλλάξει αυτό; Με μικρά αλλά σταθερά βήματα.
Η λογική είναι πολύ απλή και αποτυπώνεται στην απάντηση του ακόλουθου ερωτήματος: Πότε είναι ευκολότερο να αποταμιεύει κάποιος σταθερά ένα ποσό κάθε μήνα; Αν πρέπει να το θυμάται και να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες (από μεταφορά ποσού σε λογαριασμό μέχρι τοποθέτηση κέρματος ή χαρτονομίσματος σε κουμπαρά) ή αν όλα γίνονται αυτόματα με μεταφορά των χρημάτων από τον τραπεζικό του λογαριασμό. Προφανώς και ισχύει το δεύτερο. Έτσι, από τη στιγμή που θα ληφθεί η απόφαση να μπει κάποιος στον κόσμο της αποταμίευσης, απλώς ορίζει το ποσό που θα διοχετεύει προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση και… τέλος.
Και πού θα πηγαίνουν τα χρήματα; Μπορεί σε έναν απλό αποταμιευτικό λογαριασμό. Δεν θα υπάρχει απόδοση, αλλά δεν θα υπάρχει και κίνδυνος απώλειας του κεφαλαίου. Υπάρχουν και προϊόντα −στις περισσότερες περιπτώσεις προορίζονται για νέους− που εξασφαλίζουν και μια απόδοση της τάξεως του 2-3%, προκειμένου να κάνουν πιο ελκυστική τη λήψη της απόφασης. Μπορεί, από την άλλη, τα χρήματα να κατευθύνονται σε αμοιβαία κεφάλαια. Εκεί το ρίσκο κλιμακώνεται ανάλογα με το πού τοποθετούνται τα χρήματα: μετοχές, ομόλογα κ.λπ. Αυτά τα προϊόντα τα επιλέγουν όσοι προσβλέπουν να παραγάγει η αποταμίευσή τους στο μέλλον και κάποια «απόδοση». Υπάρχει και η επιλογή του ασφαλιστικού προϊόντος. Και με αυτά, οι μηνιαίες καταβολές επενδύονται ώστε να χτιστεί ένα κεφάλαιο, ενώ ορισμένες εταιρείες του κλάδου προσφέρουν και μερική ή ολική εγγύηση του επενδυμένου κεφαλαίου.
Η επιλογή του προϊόντος γίνεται καθαρά με βάση τα «θέλω» του κάθε αποταμιευτή. Μάλιστα, ήδη στην ελληνική αγορά, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες έχουν μπει στη διαδικασία να προσφέρουν ολοένα και περισσότερες επιλογές: μηνιαία επένδυση σε αμοιβαία κεφάλαια από 60 ευρώ τον μήνα ή τοποθέτηση ακόμα και 10 ευρώ, που θα προκύπτουν από τη στρογγυλοποίηση των αγορών με χρεωστική κάρτα (δηλαδή αγοράζεις ένα προϊόν που κάνει 19,10 ευρώ και τα 90 λεπτά μπαίνουν στην άκρη για επένδυση). Το ζητούμενο είναι να γίνει κατανοητή η λογική:
1. Η συστηματική μηνιαία αποταμίευση σε βάθος χρόνου χτίζει κεφάλαιο. Όσο μεγαλύτερο το χρονικό διάστημα, τόσο μεγαλύτερο μπορεί να γίνει και το κεφάλαιο.
2. Με τις μηνιαίες καταβολές σε βάθος χρόνου, το ρίσκο περιορίζεται, καθώς κάποιος αγοράζει και στα ψηλά και στα χαμηλά.
