Η πρώτη ατάκα του Μοχάμεντ Ουαχμπί, ομοσπονδιακού προπονητή του Μαρόκου που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Κ20 στη Χιλή, ήταν ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση: «Δεν θέλουμε να περιμένουμε το Μουντιάλ του 2030 (σ.σ. που το Μαρόκο θα συνδιοργανώσει με Ισπανία και Πορτογαλία) για να αναδειχθούμε παγκόσμιοι πρωταθλητές, το Μαρόκο θα το επιχειρήσει το 2026».
Στην αραβική, μουσουλμανική χώρα της Βόρειας Αφρικής, πάντα θεωρούσαν ότι είναι ικανοί για τα πάντα με την μπάλα στα πόδια. Πλέον, έχουν τις αποδείξεις και τα εχέγγυα για να μη μείνουν μόνο στα λόγια.
Εσχάτως, το μαροκινό ποδόσφαιρο σε εθνικό επίπεδο κάνει άλματα με ζηλευτή συνέπεια: Το 2022 η Εθνική Ανδρών έγινε η πρώτη αφρικανική ομάδα που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά ενός Μουντιάλ (τερμάτισε τέταρτη), το 2024 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, πριν από λίγες ημέρες κάθισε στον παγκόσμιο θρόνο σε επίπεδο Κ20 και, το 2026, κάνει (ρεαλιστικά) όνειρα για μια ιστορική επιτυχία στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών, Καναδά και Μεξικού.
Το όραμα το Μοχάμεντ του 6ου
Η Αφρική πάντα υπήρξε πηγή χιλιάδων ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, με αρετές την ταχύτητα, την αντοχή, την επιμονή. Τι έλειπε; Η πειθαρχία και, κυρίως, το πλάνο. Το 2009, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία ίδρυσε την εθνική ακαδημία, επενδύοντας 80 εκατ. ευρώ με τη στήριξη του βασιλιά Μοχάμεντ του 6ου, ο οποίος και της έχει δώσει το όνομά του.
Η εθνική ακαδημία, με έντεκα γήπεδα, πέντε ξενοδοχεία (όλα πέντε αστέρων), πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων και ακόμα και γραφεία της FIFA, έχει φιλοξενήσει και αναδείξει εκατοντάδες ταλέντα, με πιο πρόσφατο τον εξτρέμ Γιασίρ Ζαμπίρι, ήρωα στον τελικό του Μουντιάλ Κ20 κόντρα στην Αργεντινή, όπου και σημείωσε τα δύο γκολ του θριάμβου. Ακολούθησε μια δεύτερη ακαδημία, η οποία στοίχισε 63 εκατ. ευρώ.
Ταυτόχρονα, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία προσέλαβε σκάουτ σε όλη την Ευρώπη, ώστε να εντοπίσουν τα ταλέντα που μεγαλώνουν σε άλλες χώρες, αλλά έχουν τη δυνατότητα να αγωνιστούν με το Μαρόκο.
Τέτοια περίπτωση είναι ο Μπραΐμ Ντίαθ της Ρεάλ Μαδρίτης, ο οποίος επέλεξε τα «Λιοντάρια του Άτλαντα», αλλά και ο Λαμίν Γιαμάλ, ο οποίος όμως προτίμησε την Ισπανία. Στην τωρινή εθνική ομάδα των Ανδρών, η πρώτη χρονικά που εξασφάλισε το μουντιαλικό εισιτήριο από την αφρικανική ζώνη και ισοφάρισε το ρεκόρ διαδοχικών νικών της Ισπανίας με 16, απαρτίζεται κατά 85% από ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται εκτός συνόρων.
Παίκτες που διψούν για διάκριση, που κινούνται βάσει συγκεκριμένου αγωνιστικού πλάνου και που, διανθισμένοι και με τα μεγαλύτερα ταλέντα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Κ20, κάνουν ξύπνιοι όνειρα για το επερχόμενο Μουντιάλ.
