Ο εναρκτήριος διάλογος στο Last Week Tonight, ανάμεσα στον παρουσιαστή Τζον Όλιβερ και το δημοφιλές γερμανικό καρτούν Bernd, das Brot (Μπερντ, το ψωμί) πήγε κάπως έτσι: «Κύριε Μπέρντ, συγγνώμη που σας ενοχλώ. / Γιατί το κάνεις τότε; / Με λένε Τζον και παρουσιάζω μια μεταμεσονύχτια κωμική εκπομπή. / Κωμωδία… Σιχαίνομαι την κωμωδία. / Τότε ίσως και να σας αρέσει η εκπομπή μας. / Αμφιβάλλω, αλλά ορίστε ένα ανέκδοτο: «Ελπίδα!».
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, οι Αμερικάνοι γνώρισαν την οπτική -ή πιο σωστά τη γκρίνια- του Μπέρντ για τη ζωή. Μετά, ανέλαβε ο αλγόριθμος, μοιράζοντας το βίντεο σε εκατομμύρια χρήστες των social media ανά τον κόσμο. Η πρώτη γνωριμία του πλανήτη με το συμπαθέστατο (;) αν και τρομερά απαισιόδοξο γερμανικό καρτούν ήταν γεγονός.
Το πρώτο, μεγάλο μπαμ
Συνήθως τα κινούμενα σχέδια έχουν χρώμα, χαμόγελα και ήρωες γεμάτους όρεξη για ζωή και εξερεύνηση. Ο Μπερντ όμως δεν ακολουθεί την πεπατημένη. Δημιουργήθηκε το 2000 από τον Νόρμαν Κέστερ και τον Τόμι Κράπβαις, όταν ο πρώτος φέρεται να είπε κατά τη διάρκεια ενός δείπνου σε πιτσαρία ότι «το ψωμί είναι αστείο». Ο Κράπβαις πήρε μια τετράγωνη φρατζόλα και την έβαλε μπροστά στο πρόσωπο του Κέστερ· και εγένετο Μπερντ, αφού ο τελευταίος φαίνεται να έχει πολλά κοινά στοιχεία με το καρτούν.
Το 2000 πρωτοεμφανίστηκε στην εκπομπή με παρωδίες του κρατικού παιδικού καναλιού KiKA «Tolle Sachen» (Απίθανα Πράγματα), έχοντας στο πλευρό του δύο ήρωες που εξέπεμπαν θετικότητα. Το 2003 ήρθε το μεγάλο «μπαμ», με σύντομα κλιπάκια του Μπερντ να εμφανίζονται σε λούπα μετά τα μεσάνυχτα. Αυτά προκάλεσαν την προσοχή του ενήλικου κοινού, το οποίο έσπευσε να τον ειδωλοποιήσει.
«Η ζωή μου είναι μια κόλαση»
Ο Μπερντ θέλει απλώς ησυχία και ηρεμία. Τίποτα άλλο. Άφησέ τον μόνο του και θα είναι ευχαριστημένος. Αυτό είναι βέβαια το στοιχείο που τον κάνει ξεκαρδιστικό, διότι μονίμως κάποιος τον ενοχλεί για κάτι ασήμαντο. Για τον ίδιο, «η ζωή μου είναι μια κόλαση». Μέσα από αυτές τις αντιδράσεις και το στωικό του χιούμορ, ο Μπερντ συμπυκνώνει το στερεότυπο πως το μόνο πράγμα που ξέρουν να κάνουν οι Γερμανοί είναι να παραπονιούνται. Γι’ αυτό και πολλοί χρήστες σχολιάζουν ότι είναι το πιο γερμανικό πράγμα που έχουν δει στο διαδίκτυο.
Μέσα στο σύμπαν του Μπερντ, μαθαίνουμε ότι κάποτε δήλωσε συμμετοχή σε έναν διαγωνισμό για να αποτελέσει τη μασκότ ενός φούρνου. Η απόρριψη, όμως, τον οδήγησε στο κατώφλι του KiΚΑ, χωρίς να γνωρίζει για ποιον λόγο προσλήφθηκε τελικά. Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο λόγος που είναι λυπημένος, ούτε το γεγονός ότι θεωρεί την τηλεόραση βρώμικη δουλειά.
Ένα καλτ είδωλο
Στο 85ο επεισόδιο μοιράστηκε ότι η στενοχώρια του οφείλεται σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. «Πολύ καιρό πριν ερωτεύτηκα μια όμορφη, λεπτή μπαγκέτα. Ήταν τόσο απίστευτα χαριτωμένη και αστεία. Δυστυχώς, όμως, ο έρωτας μου δεν είχε αντίκρισμα. Είχε μάτια μόνο γι’ αυτόν τον τελείως ξένο: ένα πολύσπορο ψωμί. […] Έκτοτε, η καρδιά μου έγινε μια ξερή μάζα αλεύρι».
Η απόλυτη ειλικρίνεια έχει κερδίσει τους Γερμανούς, οι οποίοι τον έχουν αναγάγει σε καλτ είδωλο. «Ο Μπερντ ενσάρκωσε τη θεμελιώδη απαισιοδοξία που ένιωθαν πολλοί -αν όχι οι περισσότεροι- Γερμανοί για… σχεδόν τα πάντα. […] Το γεγονός ότι οι Γερμανοί θα αγαπούσαν έναν χαρακτήρα όπως ο Μπερντ και θα ήταν πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε αυτή τη μορφή αυτοανάλυσης και αυτοχλευασμού θα πρέπει, κατά την άποψή μου, να είναι αξιέπαινο. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι της χώρας του Γκαίτε και του Σίλερ θα επέλεγαν ως οδηγό τους σε αυτή την πνευματική εξερεύνηση ένα κλινικά καταθλιπτικό καρβέλι ψωμί, είναι, ίσως, απλώς ένα ακόμη απίθανο στοιχείο του γερμανικού Zeitgeist», επισήμανε το 2006 στο Der Spiegel, ο Τζέρεμι Ουάσερ σε άρθρο toy με τίτλο «Ποιος είπε ότι οι Γερμανοί δεν είναι αστείοι;». Όπως όλα δείχνουν, μόνο ένα καρβέλι ψωμί μπορούσε να πει την αλήθεια που όλοι σκεφτόντουσαν: ότι το να είσαι Γερμανός, τελικά, σημαίνει να παίρνεις στα σοβαρά ακόμη και το χιούμορ σου.
