Δίνω ραντεβού με την Ευγενία Ξυγκόρου σε ένα αγαπημένο της παραδοσιακό καφενείο στο Κουκάκι για μπιλιάρδο. «Περνάω συχνά χρόνο εδώ με την παρέα μου, παίζουμε χαρτιά, μπιλιάρδο, γελάμε. Είναι μια αποφόρτιση από την καθημερινότητα», μου λέει. Άραγε, αν ρωτούσα έναν καλό της φίλο να μου την περιγράψει, τι πιστεύει ότι θα μου έλεγε; «Ότι είμαι παρορμητική. Αυτό που θέλω, θα το πω. Ίσως να έλεγε και ότι δεν αντέχω τις πολλές συνεννοήσεις, ιδιαίτερα σε πρακτικά ζητήματα».
Για κάποιον, πάντως, που τη γνωρίζει πρώτη φορά, μοιάζει να είναι μια γυναίκα που ισορροπεί όμορφα ανάμεσα στη σιγουριά της ωριμότητας και την ελαφρότητα της νιότης. «Νιώθω ότι τώρα, στα 28 μου, αρχίζω να “ενηλικιώνομαι” πραγματικά. Σκέψου ότι πριν από λίγους μήνες έφυγα από το πατρικό μου στο Αιγάλεω και μετακόμισα σε δικό μου σπίτι. Καμιά φορά, σκέφτομαι: Μήπως είναι λίγο νωρίς; Δηλαδή, αφήστε με λίγο ακόμα να μην ενηλικιωθώ!» μου λέει, με εκείνο το πληθωρικό της γέλιο, που σπάει κάθε αμηχανία.
Με συνέπεια και γοητεία, η 28χρονη ηθοποιός έχει κατορθώσει τα τελευταία χρόνια να ξεχωρίσει στον χώρο της υποκριτικής, με πρωταγωνιστικούς ρόλους στο θέατρο και στην τηλεόραση. Φέτος, τη συναντάμε στη νέα σειρά του Alpha, Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι, βασισμένη στο ομώνυμο μπεστ σέλερ μυθιστόρημα της Λένας Μαντά. Ερμηνεύει την Πολυξένη, μια ηρωίδα που κάπως της μοιάζει. «Είναι κι αυτή ηθοποιός, μπορώ εύκολα να νιώσω κοντά της. Συναισθάνομαι τις ανασφάλειες, τα άγχη της. Είμαι κι εγώ αγχώδης στη δουλειά. Με πιάνει ένα παιδικό άγχος και λέω μέσα μου: “Πρέπει να δώσω το καλύτερο από μένα, κι αν δεν το κάνω, θα υπάρξει τιμωρία”. Δεν θα υπάρξει καμία, φυσικά, αλλά εκείνη την ώρα το νιώθεις έτσι».
Λέει ότι αγαπά πολύ την τηλεόραση. Διόλου τυχαίο, αφού εκεί πήρε ουσιαστικά το βάπτισμα του πυρός ως ηθοποιός, το 2018, στη σειρά Επιστροφή του ANT1, όταν οι παραγωγοί την ανακάλυψαν μέσα από τη σελίδα της στο Facebook. «Ξέρω ότι την αμφισβητούμε πολύ την τηλεόραση και θα μπορούσα κι εγώ να πω διάφορα για να φανώ ποιοτική”, όμως περνάω πολύ όμορφα κάθε φορά που κάνω ένα σίριαλ. Μου αρέσει η αίσθηση της κάμερας, ο χώρος και ο χρόνος που δίνεται σε έναν ρόλο να ανθίσει. Σίγουρα, η γενιά μου είναι πιο χαλαρή από τις προηγούμενες σε σχέση με τη διαχωριστική γραμμή θέατρο-τηλεόραση. Δεν θα πούμε σε κάποιονγιατί έπαιξες τηλεόραση, αλλά, μεταξύ μας, ούτε θα πούμε μ’ αρέσει η τηλεόραση. Θα πούμε μ’ αρέσει ο τάδε πειραματικός σκηνοθέτης, αλλά κάνω τηλεόραση γιατί πρέπει να πληρώσω το νοίκι!».
Κοιτώντας τις μπάλες πάνω στο μπιλιάρδο, της προτείνω ένα παιχνίδι: αν κάθε μπάλα ήταν ένας στόχος, ποιες θα έστελνε πρώτες μέσα στις τρύπες; «Σίγουρα, θέλω κάποια στιγμή να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ είμαι πολύ κοντά! Με βοήθησαν πολύ αυτές οι σπουδές στον τρόπο που σκέφτομαι. Ήρθα αντιμέτωπη με φιλοσοφικά ζητήματα και, ξέρεις, καλό κάνει αυτό όταν τα προσεγγίζεις. Νομίζω πως έγινα ηθοποιός για να καταλάβω λίγο καλύτερα τη ζωή, να καταλάβω τι πραγματικά “παίζει” γύρω από τα θεμελιώδη: τον έρωτα, τον πόνο, την οικογένεια κ.λπ. Από εκεί και πέρα, θέλω έναν ωραίο επόμενο ρόλο στην τηλεόραση και μια ταινία πιο πειραματική. Κατά τα άλλα, έχω απλούς στόχους: να καθαρίσω το σπίτι την άλλη εβδομάδα, να κάνω λέιζερ στα μάτια γιατί έχω μυωπία και να πάρω δίπλωμα οδήγησης. Ο μεγάλος μου στόχος είναι να καταφέρω να διατηρώ την ψυχική μου ισορροπία. Κυρίως, να προσπαθώ να μένω στο τώρα. Ζούμε στο τώρα, ούτε στο χθες ούτε στο αύριο».
*Η σειρά Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι προβάλλεται κάθε Παρασκευή στις 21.00 στον Alpha.
*Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία το Koukaki Billiards (Ορλώφ 6, Κουκάκι)
