Η ηχογράφηση που έχω ακούσει περισσότερο στη ζωή μου δεν είναι κάποιο τραγούδι του Καρβέλα, του Σαββόπουλου ή των Μπιτλς. Είναι το κλασικό χιτ Ό,τι έχετε για πέταμα παίρνω των πλανόδιων παλιατζήδων της γειτονιάς. Το συνειδητοποίησα ακούγοντάς το ως sample στο τραγούδι Ιλίσια του Lewnidas (Λεωνίδας Οικονόμου, φωτογραφία κάτω) – το πρώτο από μια σειρά singles που ο μουσικός των My Wet Calvin θα κυκλοφορήσει έως τα τέλη της χρονιάς. Η ηλεκτρονική μουσική εδώ μπλέκεται με το αστικό αφήγημα, ο ήχος είναι δουλεμένος, ο ίδιος ο Λεωνίδας ντύνεται αστροναύτης στα λάιβ του και η συνέχεια έπεται ακόμα πιο συναρπαστική, με συμμετοχές εγχώριων indie icons.
Ένα άλλο τρέχον πρότζεκτ που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι το Vooeetone (από την ελληνική λέξη Βουητόν). Πρόκειται για την μπάντα που έφτιαξε ο κιθαρίστας Γιάννης Ντρενογιάννης, μαζί με άλλους παλαίμαχους επιζώντες του ελληνικού underground. Στο EP The structure in me ξεχωρίζουν τα φωνητικά του Άκη Μπογιατζή, ο ακατέργαστος ήχος και η αγνή αγάπη για το ροκ.
Κάτι πιο δροσερό μάς φέρνει η Demi Spriggs: Το ολοκληρωμένο ντεμπούτο της Nights on the folkway κινείται σε φολκ μονοπάτια, βάζοντας στο επίκεντρο τη φωνή της, αλλά και κάποιες προσεγμένες ενορχηστρώσεις (ακούστε το δεύτερο σκέλος του τραγουδιού Craggen Rogg).
Από εκεί και πέρα, οι Veslemes & Δεσποινίς Τρίχρωμη καταθέτουν μια αναστατωμένη ποπ στο τραγούδι Τα θαύματα, ενώ το άλμπουμ The Secret life of Mara Gibb του Prins Obi είναι μια space opera με σύντομα τραγούδια, που θα άρεσαν πολύ στους Flaming Lips και στους εξωγήινους.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠIdlewild – Idlewild
Ομολογώ δεν είχα αναρωτηθεί τόσα χρόνια τι κάνουν οι Idlewild (ούτε εκείνοι βέβαια είχαν ρωτήσει ποτέ για μένα). Oι Σκωτσέζοι indie rockers υπήρξαν από τα δυνατά ονόματα του είδους πίσω στο 2002, αλλά η νέα τους δουλειά βρίθει από κλισέ, σε κάθε επίπεδο. Δικαιούται, άραγε, το ροκ να είναι τόσο βαρετό;
