Ο Μανώλης Μητσιάς μιλά με αγάπη για τον Νίκο Γκάτσο και τον τρόπο που διαμόρφωσε τη σκέψη του και την αισθητική του: «Τι να κάνω κύριε Γκάτσο; Εσύ ξέρεις, μου απαντούσε, δεν έκανε ποτέ τον έξυπνο, στην κουβέντα επάνω σε άφηνε εσύ να δεις τι πρέπει να κάνεις. Εσύ ξέρεις, μονάχος σου θα αποφασίσεις. Και όταν έγραψε το “Δίχτυ” από το “Ρεμπέτικο” του Ξαρχάκου και άκουσα εκείνο το “μονάχος βρες την άκρη της κλωστής” λέω, α, ρε Γκάτσο το είχες δει, εγώ δεν καταλάβαινα».Φτιάχνει εικόνες από πρόβες με τον Μάνο, από ηχογραφήσεις σε στούντιο, μας μεταφέρει στην αυτοσχέδια σκηνή στο πίσω μέρος ενός ζαχαροπλαστείου στη Θεσσαλονίκη που έκανε τα πρώτα του βήματα.
Μας λέει πώς του κόπηκε η ανάσα όταν βρέθηκε στο πάλκο με τον Τσιτσάνη στην πλάτη του. Αναφέρει πώς αισθάνθηκε όταν άκουσε πρώτη φορά την «Ελευσίνα» στο ραδιόφωνο. Θυμάται με συγκίνηση τους ανθρώπους που τον βοήθησαν: τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Δήμο Μούτση, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον πρώτο του μαέστρο στη χορωδία της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος. Τραγουδάει το «σου είπαν ψέματα πολλά» και το «Σφαγείο» για να καταλάβω ποια τραγούδια του ζητούσε ο Θεοδωράκης να φυγαδεύσει στο εξωτερικό στη διάρκεια της Χούντας, στην πρώτη τους κιόλας συνάντηση.
Ξεδιπλώνει ιστορίες από όλο το ελληνικό τραγούδι – είναι και εκείνος άλλωστε αναπόσπαστο μέρος του. Δεν μπόρεσαν να χωρέσουν όλα σε αυτή τη συνέντευξη, κάποια έμειναν έξω, όπως το πώς έκοψε το τσιγάρο πριν 40 χρόνια, με την πίεση της Άννας Βίσση που τον άκουγε να βήχει, όπως τον «Τρελό» του Άκη Πάνου που έκανε θραύση στην ομογένεια της Αυστραλίας ή για τους πολιτικούς που ποτέ δεν του άρεσε ο τρόπος που σκέφτονταν. «Τους έχω δει τους πολιτικούς και όταν ήταν φοιτητές και έρχονταν να τους κεράσω πορτοκαλάδα στην μπουάτ και μετά όταν έγιναν υπουργοί».
Ο Μανώλης Μητσιάς μιλά στο περιοδικό «Κ» αυτήν την Κυριακή (5/10) με αφορμή τη συναυλία αφιέρωμα στον Άκη Πάνου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 9 Οκτωβρίου.
