Βρισκόμουν καθ’ οδόν για το γραφείο στο μετρό, όταν ο αλγόριθμος του YouTube μού εμφάνισε στη λίστα με τα προτεινόμενα ένα βίντεο από τον λογαριασμό The Mini Diaries. Πρωταγωνιστές του, ένα Mini Cooper του 1976 ονόματι Μπομπ και ο οδηγός του στην έρημο Σαχάρα. Στην οθόνη του κινητού παρακολουθούσα τις βραχώδεις όψεις της, με το μικροσκοπικό αμάξι να σκαρφαλώνει στους λόφους και να φτάνει στα χωριά της Τυνησίας, όπου γυρίστηκαν σκηνές από τον Πόλεμο των Άστρων. Κάποια στιγμή, όταν ο οδηγός σταμάτησε και μοιραζόταν συμβουλές για τη φροντίδα και την επισκευή του Μπομπ, το μάτι μου έπεσε πάνω στον σκελετό του αυτοκινήτου, όπου είχαν γραφτεί στιχάκια σαν ευχολόγια στα ελληνικά. Ο Γιώργος Δόνιος έχει εργαστεί ως μηχανικός και φωτογράφος, ζει στη Θεσσαλονίκη και την περασμένη άνοιξη πραγματοποίησε ένα οδικό ταξίδι στην Τυνησία, που διήρκεσε πενήντα ημέρες, διανύοντας 7.500 χιλιόμετρα με αυτό το Mini.
«Όταν γνώρισα τον Μπομπ»
Το 2006, τα τμήματα του αυτοκινητόδρομου της Εγνατίας Οδού στην Ήπειρο ήταν ακόμη υπό κατασκευή και ο Γιώργος Δόνιος εργαζόταν εκεί ως μηχανικός. «Επέστρεφα στη Θεσσαλονίκη και είχα κάνει μια στάση στα Γιάννενα για φαγητό. Σε μια πλατεία, είδα παρκαρισμένο τον Μπομπ και ένα πωλητήριο. Τον ερωτεύτηκα. Γύρισα Θεσσαλονίκη, αλλά την επόμενη μέρα επέστρεψα στα Γιάννενα με το ΚΤΕΛ. Αποφάσισα να τον αγοράσω». Του έδωσε το όνομα Μπομπ από τον αριθμό πλαισίου του, που είχε την ένδειξη «B», σημάδι που δείχνει ότι συναρμολογήθηκε στο Βέλγιο.
Τα road trips ήταν αγαπημένη συνήθεια του Γιώργου, ονειρευόταν όμως τη στιγμή που θα πραγματοποιούσε ένα μεγάλο και μακρύ οδικό ταξίδι. «Είχα επηρεαστεί από όλους εκείνους που ανεβάζουν τα δικά τους στο YouTube, αλλά τη σπίθα άναψε ένα κείμενο του Νίκου Δήμου με τίτλο Ο άνθρωπος που ετοίμαζε το αυτοκίνητό του. Η ιστορία μιλούσε για έναν άνδρα που ξόδεψε τη ζωή του κρατώντας το όχημά του σε ετοιμότητα για ένα μεγάλο ταξίδι. Προτού πάρει την απόφαση να το κάνει, πέθανε και δεν κατάφερε ποτέ να το πραγματοποιήσει. Τότε είπα πως είχε έρθει η στιγμή».
Χρησιμοποιώντας τις μηχανολογικές του γνώσεις, επισκεύασε και προσάρμοσε τον Μπομπ για τις ανάγκες ενός απαιτητικού road trip, ενσωμάτωσε μερικές ευρεσιτεχνίες και οργάνωσε ένα ταξίδι για την Τυνησία, μέσω Νότιας Ιταλίας και Σικελίας. «Στην αρχή ξεκινάς φοβισμένος, σκέφτεσαι χιλιάδες πράγματα που μπορούν να πάνε λάθος. Η ηθική ικανοποίηση, όμως, του να έχεις μεταμορφώσει ένα αυτοκίνητο και να οδηγείς σε μια ατελείωτη ευθεία στην έρημο Σαχάρα σε κάνει να νιώθεις πιο ολοκληρωμένος». Όταν αναχωρούσε από Θεσσαλονίκη, για να προλάβει το πλοίο στην Ηγουμενίτσα, το ημερολόγιο έγραφε 16 Μαρτίου 2025.
Ετοιμόλογος και ετοιμοπόλεμος
Όση ώρα μιλάμε, αντιλαμβάνομαι αμέσως την ευκολία του να μιλάει άμεσα και να δημιουργεί εύκολα φιλίες. Αυτή τη δεξιότητα τη χρησιμοποίησε και για να γνωρίσει ανθρώπους που θα άνοιγαν το σπίτι τους για να τον φιλοξενήσουν. «Σε μια προσπάθεια να διαχειριστώ το περιορισμένο μπάτζετ μου, φιλοξενήθηκα από μια οικογένεια στην παραθαλάσσια πόλη Μοναστίρ, με αντάλλαγμα την εργασία. Για τρεις εβδομάδες, κάποιες ώρες καθημερινά, δούλευα μαζί με τον πατέρα της οικογένειας στο καρνάγιο. Αυτός είχε μια παλιά σκούνα και την επιδιόρθωνα. Παρότι η στάση καθυστέρησε το ταξίδι μου, μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω τον κόσμο και τον τόπο στον οποίο βρισκόμουν. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι με έκαναν να αισθανθώ σαν να είμαι στο σπίτι μου και να ανήκω στην οικογένειά τους».
«Στην αρχή είσαι φοβισμένος, σκέφτεσαι όσα μπορούν να πάνε λάθος. Έπειτα όμως οδηγείς στην ατελείωτη ευθεία της ερήμου και νιώθεις πιο ολοκληρωμένος».
Ως μία από τις πιο ευχάριστες εμπειρίες που έζησε, επιλέγει την τυχαία ανακάλυψη ενός φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής, όπου πολλοί καλλιτέχνες του αραβικού κόσμου παρευρέθηκαν σε μια όαση της ερήμου, παίζοντας μουσική κάτω από τον έναστρο ουρανό. Ωστόσο, η επιστροφή στο κατάλυμά του ήταν μια αναπάντεχη πρόκληση. «Αποφεύγω να οδηγώ το βράδυ, λόγω περιορισμένης ορατότητας, εκτός κι αν είναι επείγον. Κάποια στιγμή, θεώρησα πως οι ρόδες μου πάτησαν μια πλαστική σακούλα. Την επόμενη μέρα άκουγα ήχους από τον τροχό. Κάτι δεν πήγαινε καλά και ανακάλυψα μια σκουριασμένη μπάλα από σύρμα. Θα μπορούσε να μου είχε κόψει τα φρένα ή να είχε διαλύσει το αμορτισέρ, αλλά αυτό δεν συνέβη».
Ο Μπομπ δεν τον πρόδωσε ποτέ. Άλλωστε, ήταν καλά εξοπλισμένος. Οι αποσκευές του Γιώργου δεν ήταν πολλές – τον χώρο του αυτοκινήτου καταλάμβαναν τα εξαρτήματα και τα εργαλεία, που χρησιμεύουν σε περίπτωση βλάβης. «Με πήγε και με έφερε παλικαρίσια. Ωστόσο, πάνω στον πανικό μου να βεβαιωθώ ότι έχω φροντίσει και την παραμικρή λεπτομέρεια στο μηχανικό κομμάτι, παραμέλησα τον εαυτό μου».
Η μεγάλη ευκαιρία
Τώρα βρίσκεται στο γκαράζ του στη Θεσσαλονίκη, προσπαθώντας να βελτιώσει το Mini Cooper, ώστε σε επόμενο ταξίδι η καταπόνηση του σώματος λόγω της πολύωρης οδήγησης να είναι η ελάχιστη δυνατή. Παράλληλα, προσπαθεί να συντηρήσει από τη φθορά του χρόνου και τα χειρόγραφα μηνύματα με ευχές που του έγραψαν φίλοι και άνθρωποι που συνάντησε στον δρόμο.
Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ίσως ο Γιώργος να βρίσκεται κάπου στην Ασία, ακολουθώντας τα χνάρια του Δρόμου του Μεταξιού. Ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν θα κάνει τον γύρο της Κασπίας Θάλασσας ή αν θα καταλήξει προς Κίνα. Ωστόσο, θεωρεί πως είναι η ευκαιρία να το πραγματοποιήσει. «Έχω αποταμιεύσει κάποια χρήματα και, επειδή αυτή την εποχή δεν εργάζομαι, έχω την πολυτέλεια του χρόνου». Ο Μπομπ, πάντως, είναι έτοιμος για κάθε πρόκληση.
