Γνώριζα το σπουδαίο ταλέντο της Βιολέτας Ίκαρη στο τραγούδι, αγνοούσα όμως το χάρισμά της στη ζωγραφική. Έτσι συναντηθήκαμε στο σπίτι της για να μου το αποκαλύψει. «Από μικρή ζωγράφιζα σε κάθε σελίδα σχολικών βιβλίων και τετραδίων. Στο γυμνάσιο ξεκίνησα μαθήματα και στο τέλος της χρονιάς κέρδισα το δεύτερο βραβείο με το πρώτο μου έργο σε καμβά. Από τότε, το μικρόβιο της ζωγραφικής με συντρόφευε πάντα», λέει, δείχνοντάς μου τους πίνακές της που κοσμούν το ζεστό της σπίτι. «Αργότερα ήρθε και η αγιογραφία», μου λέει, μιλώντας μου και για τις σπουδές της στη βυζαντινή μουσική. «Μαθήτευσα κοντά στον Κώστα Λασκαρίδη στη σχολή Τέτιξ στην Πλάκα και με γοήτευσε η τεχνική της. Σήμερα ζωγραφίζω αποκλειστικά με χρώματα αγιογραφίας, πορτρέτα ανθρώπων από διάφορες εθνικότητες, βασισμένα σε φωτογραφίες που βρίσκω στο διαδίκτυο».
Η Βιολέτα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ικαρία –εξ ου και το Ίκαρη– και από παιδί τραγουδούσε στα περιβόητα πανηγύρια του νησιού της. «Στα πανηγύρια μας ακούγονται νησιώτικα, σμυρναίικα, ρεμπέτικα, λαϊκά, ακόμα και ευρωπαϊκά. Μπορεί να παίζουμε τον Ικαριώτικο και αμέσως μετά Τα κύματα του Δουνάβεως! Εκεί έμαθα να ελίσσομαι ανάμεσα στα είδη και να βλέπω τη μουσική ως μια γλώσσα», λέει.
Η πρόφασή της για να έρθει στην Αθήνα ήταν να φοιτήσει σε σχολή κομμωτικής. «Τελείωσα τη σχολή και εργάστηκα αρκετά χρόνια σε κομμωτήριο. Μου άρεσε αυτή η τέχνη, όμως από μωρό έλεγα ότι θα γίνω τραγουδίστρια. Μεγαλώνοντας, επηρεασμένη από τον περίγυρό μου, πίστεψα πως το τραγούδι είναι μόνο για τους πολύ τυχερούς και λαμπερούς ανθρώπους. Κι εγώ ήμουν και παραμένω γήινη και απλή, ένα παιδί του χωριού που ονειρεύτηκε να τραγουδά, αλλά μεγαλώνοντας έπρεπε να “σοβαρευτεί”. Καθώς κυλούσαν τα χρόνια, συνέχιζα να δουλεύω ως κομμώτρια, αλλά παράλληλα τραγουδούσα σε μικρά κουτούκια, για να ξεσκάω. Κάποια στιγμή αποφάσισα να δοκιμάσω τα μονοπάτια της ροκ: μπήκα σε μια μπάντα, κι εκεί, σε ένα live, με άκουσε ο παραγωγός του Γιάννη Μηλιώκα. Μου πρότεινε να μπω στο σχήμα του, για να ερμηνεύουμε μαζί τα ντουέτα του. Από εκεί και έπειτα, η μία συνεργασία έφερε την άλλη και σιγά σιγά σταμάτησα να δουλεύω ως κομμώτρια. Η πρώτη συνεργασία μου με τον Γιάννη Μηλιώκα είναι το φυλαχτό μου. Ο Γιάννης μού έμαθε πολλά για το τραγούδι και, από την πρώτη κιόλας συναυλία μας, μου χάρισε το Με ένα χρώμα».
Οι περισσότεροι γνώρισαν το σπάνιο ηχόχρωμα της φωνής της από το Έλα και ράγισε τον κόσμο μου, ένα υπέροχο κομμάτι που ερμήνευσε μοναδικά και της άνοιξε «δρόμους και αγκαλιές», όπως λέει. Σήμερα συμπράττει με τον Οδυσσέα Ιωάννου και τον Σταύρο Σιόλα σ’ έναν κύκλο πέντε νέων τραγουδιών. Το πρώτο, Σύννεφα μπαλόνια, που ήδη κυκλοφορεί, το περιγράφει ως «καταφύγιο αισιοδοξίας στη μαυρίλα της εποχής». «Αυτό το τραγούδι είναι ένα δικαίωμα στο όνειρο κι αυτή η συνεργασία για μένα είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα», συμπληρώνει.
Μια άλλη συνεργασία που την καθόρισε ήταν με τον Γιώργο Νταλάρα. «Μου έμαθε να είμαι συνεπής στη μελέτη μου, να έχω άποψη και ταυτότητα στο τραγούδι. Φίλοι μουσικοί μού λένε ότι τελείωσαν το Κονσερβατόριο κι εγώ τους απαντώ ότι σπούδασα στη μεγάλη σχολή “Γιώργος Νταλάρας”!».
Πριν την αποχαιρετήσω, της ζητώ να ζωγραφίσει κάτι που θα αποτυπώνει την τωρινή φάση ζωής της. «Θα ζωγράφιζα το πρόσωπο της κόρης μου να με κοιτάζει πονηρά πριν κάνει τη σκανταλιά!» μου λέει χαμογελώντας. «Το φαντάζομαι με ροζ και ανθρακί αποχρώσεις. Ίσως να έβαζα και λίγο ασπροκίτρινο στο φόντο…».
Η Βιολέτα Ίκαρη θα τραγουδήσει στις 18/10 στην Κεντρική Σκηνή Σταυρός του Νότου σε αφιέρωμα στον Άλκη Αλκαίο μαζί με τον Δημήτρη Μπάμπαλη. Και στις 31/10 και 7/11 στο Σταυρός του Νότου Club με τον Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη.
