Χάρολντ φον Κουρσκ/ Απόδοση: Παναγιώτης Κούστας
Ο Σουηδός Στέλαν Σκάρσγκαρντ έχει αναγνωριστεί, χρόνια τώρα, ως ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους ηθοποιούς, και δη από τους λίγους που έχουν κατακτήσει τεράστια φήμη στο Χόλιγουντ. Εκτός από την ανάληψη πρωταγωνιστικών ρόλων σε αρκετές βραβευμένες σκανδιναβικές ταινίες –ανάμεσά τους στην Ελπίδα, στον Κλέφτη αλόγων, καθώς και σε έξι μελοδράματα του Λαρς φον Τρίερ, συμπεριλαμβανομένων των Δαμάζοντας τα κύματα, Melancholia και Nymphomaniac– ο Σκάρσγκαρντ έχει συνεργαστεί και με μερικούς από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες σε αρκετές μεγάλες παραγωγές.
Πιο συγκεκριμένα, έχει υποδυθεί έναν φλογερό υποστηρικτή της κατάργησης της δουλείας στην ταινία Άμισταντ του Στίβεν Σπίλμπεργκ, έναν αλαζόνα μαθηματικό στον Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ, έναν αδίστακτο κατάσκοπο στους Ρόνιν του Τζον Φρανκενχάιμερ και έναν διαταραγμένο δολοφόνο στο Κορίτσι με το τατουάζ του Ντέιβιντ Φίντσερ, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του αείμνηστου Σουηδού συγγραφέα Στιγκ Λάρσον.
Πιο πρόσφατα, ο Σκάρσγκαρντ απέκτησε μεγάλη αναγνωρισιμότητα και από τον ρόλο του γιγαντόσωμου γαλαξιακού δικτάτορα βαρώνου Χάρκονεν, τον οποίο ενσάρκωσε σε δύο ταινίες του φρανσάιζ Dune, σε σκηνοθεσία του Γαλλοκαναδού Ντενί Βιλνέβ. Επιπλέον, το νεανικό κοινό ενθουσιάστηκε με την ερμηνεία του ως Λούθεν Ρέιλ στην εξαιρετικά δημοφιλή σειρά Andor, ένα spin-off του Star Wars που είναι διαθέσιμο στο Disney+. Αμφότερα αυτά τα πρότζεκτ επιβεβαίωσαν το εξαιρετικό εύρος και το ταλέντο που επιδεικνύει ο 74χρονος ηθοποιός.
Ενταση και ευαισθησία
Ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά του πανύψηλου (1,91 μ.) και αδύνατου Σκάρσγκαρντ που τον κάνουν να ξεχωρίζει από άλλους ηθοποιούς, αποτελεί ο ιδιαίτερος μαγνητισμός που ασκεί στο κοινό μέσα από την οθόνη. Υπάρχει κάτι το αόριστα επιβλητικό στην έκφραση και την παρουσία του, το οποίο ελκύει τους θεατές, ακόμα και αν ο ίδιος υποδύεται αδίστακτους κακούς.
Ωστόσο, από κοντά είναι πνευματώδης και διαθέτει γοητευτικούς τρόπους. Δίνει την εντύπωση ότι δεν του αρέσει να θυμώνει ή να αμφιβάλλει για την αξία του και πως αντιμετωπίζει τόσο τη ζωή όσο και τη δουλειά του με ένα περιπετειώδες, σχεδόν ατρόμητο πνεύμα. Ο Σκάρσγκαρντ δίνει στους χαρακτήρες που ερμηνεύει έναν συνδυασμό έντασης και ευαισθησίας, ο οποίος είναι αυθεντικός και συναρπαστικός.
Αυτό ισχύει και στην περίπτωση της λαμπρής ερμηνείας του στη Συναισθηματική αξία του Νορβηγού σκηνοθέτη Γιόακιμ Τρίερ (Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, Όσλο 31 Αυγούστου), που έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές. Αυτή η δραματική κωμωδία, που έκανε πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες στις 11 Σεπτεμβρίου, έχει όλα τα φόντα για να αποσπάσει μια σειρά από βραβεία κατά τη διάρκεια της ερχόμενης σεζόν και θα μπορούσε κάλλιστα στην επόμενη απονομή των Όσκαρ να κατακτήσει δύο αγαλματίδια, αυτό για την Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία και εκείνο για την Καλύτερη Ταινία, γενικώς.
Επιπλέον, ο ίδιος ο Σκάρσγκαρντ ονοματίστηκε πρόσφατα από το Hollywood Reporter ως ένα από τα φαβορί για υποψηφιότητα Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου.
Στη Συναισθηματική αξία υποδύεται τον Γκούσταβ Μποργκ, έναν ξεπεσμένο σκηνοθέτη αρτζχάουζ ταινιών, ο οποίος, όπως μαθαίνουμε, παραμέλησε τη γυναίκα και τις δύο κόρες του για χάρη της καριέρας του, αψηφώντας το πόσο άσχημα βίωνε την απουσία του η οικογένειά του. Ο Σκάρσγκαρντ, ο οποίος έχει οκτώ παιδιά από δύο συζύγους, εξηγεί ότι έχει ελάχιστα κοινά με τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει, ως προς την αδιαφορία που ο δεύτερος επιδεικνύει στη σχέση του με τα παιδιά του.
«Είναι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε καλός πατέρας, κυρίως επειδή δεν ήταν πολύ παρών στη ζωή τους όσο επικεντρωνόταν στη σκηνοθετική του καριέρα, αλλά και επειδή κατέκρινε τα παιδιά του με έναν τρόπο που εγώ δεν έχω ακολουθήσει ποτέ στα δικά μου παιδιά», δήλωσε κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης που έδωσε στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, τον Μάιο.
«Ως πατέρας, παρόλο που συχνά έλειπα μακριά από το σπίτι μου όσο γύριζα τις ταινίες μου, πάντοτε προσπαθούσα να περνάω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μου και να τα υποστηρίζω, χωρίς να παρεμβαίνω στις επιλογές τους. Γι’ αυτό, άλλωστε, και τέσσερις από τους γιους μου επέλεξαν να γίνουν ηθοποιοί!», είπε γελώντας.
Καθώς η ιστορία της Συναισθηματικής αξίας εξελίσσεται, βλέπουμε τον γηράσκοντα σκηνοθέτη να παλεύει για να κάνει comeback δεκαπέντε χρόνια μετά την τελευταία του ταινία. Έχει γράψει ένα σενάριο που αποτελεί μια ελαφρώς μεταμφιεσμένη αυτοβιογραφική περιγραφή της δυσλειτουργικής σχέσης του με την οικογένειά του και της αυτοκτονίας της μητέρας του. Αυτό του δίνει αφορμή για να επιχειρήσει μια απεγνωσμένη προσπάθεια επανασύνδεσης με την κόρη του Νόρα (την οποία ερμηνεύει η Ρενάτε Ράινσβε, γνωστή ως η σταρ του Χειρότερου ανθρώπου στον κόσμο), από την οποία έχει αποξενωθεί – της ζητάει να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Όταν όμως εκείνη απορρίπτει την ευκαιρία που της δίνεται να παίξει στην ταινία του, αρνούμενη ακόμα και να διαβάσει το σενάριο, ο Μποργκ στρατολογεί μια Αμερικανίδα σταρ, τη Ρέιτσελ Κεμπ (την οποία υποδύεται η Ελ Φάνινγκ), στον ρόλο που προοριζόταν για τη Νόρα, περιπλέκοντας με αυτόν τον τρόπο την ήδη τεταμένη σχέση πατέρα και κόρης.
Ο Σκάρσγκαρντ δημιούργησε τον χαρακτήρα του εκ του μηδενός και εξήγησε ότι ο Μποργκ αποτελεί έναν ιδεότυπο – θα μπορούσε να είναι ο καθένας. «Δεν “πάτησα” σε κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο για να τον ενσαρκώσω. Θα μπορούσε να είναι ένας συνθέτης, ένας μαέστρος, ακόμα και ένας τραπεζίτης. Πρόκειται για μια ταινία που ασχολείται με έναν άντρα που η δουλειά του είναι η ζωή του. Αυτό είναι και το πρόβλημά του. Η δουλειά του έρχεται σε σύγκρουση και καπελώνει την οικογενειακή του ζωή».
Η Συναισθηματική αξία κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών (που θεωρείται το δεύτερο κατά σειρά σπουδαιότητας μετά τον Χρυσό Φοίνικα) και αποτελεί ένα ευχάριστο διάλειμμα από τις μέτριες ταινίες δράσης, τις ανόητες κωμωδίες και τις λοιπές αμφιβόλου ποιότητος ταινίες που έχουν κατακλύσει φέτος τις κινηματογραφικές αίθουσες. Ο Σκάρσγκαρντ πιστεύει ότι η Συναισθηματική αξία μπορεί να συνεισφέρει στη διερεύνηση των πολύπλοκων δυναμικών της οικογένειας, καθώς και στην κατανόηση της ίδιας της ανθρώπινης κατάστασης.
«Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα θέματα που εξερευνά ο Γιόακιμ (Τρίερ, ο σκηνοθέτης). Έχουμε μια οικογένεια που διαλύεται και προσπαθεί να ξαναβρεί τα πατήματά της. Ο Γιόακιμ προσπαθεί να φτάσει στην ουσία των πραγμάτων που μας κάνουν οικογένεια, ακόμα και όταν δεν θέλουμε να είμαστε αγαπημένοι. Αυτή η ουσία έχει να κάνει με τη συναισθηματική αξία που επενδύουμε στην κοινή ιστορία της οικογένειας, όποια τροπή κι αν έχουν πάρει εν τω μεταξύ τα πράγματα», λέει ο Σκάρσγκαρντ.
«Όλες οι οικογένειες μπορεί να είναι έως έναν βαθμό δυσλειτουργικές, αλλά αυτό που μου άρεσε στην προσέγγιση της ταινίας είναι το ότι δεν προσπαθεί να επικρίνει τους χαρακτήρες. Ο χαρακτήρας που ερμηνεύω θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας κακός τύπος. Η ζωή, όμως, είναι περίπλοκη. Δεν είναι εύκολο να κατηγορείς τους ανθρώπους εξαιτίας κάποιων επιλογών τους. Η ταινία διερευνά το τι συμβαίνει όταν τα θεμέλια μιας οικογένειας κλονίζονται. Αυτό που κάνει ο Γιόακιμ είναι να αντιμετωπίζει τους χαρακτήρες με αγάπη και χιούμορ, ενώ οι ίδιοι τα κάνουν μαντάρα και προσπαθούν να επαναπροσεγγίσουν ο ένας τον άλλον».
Για τον 74χρονο Στέλαν Σκάρσγκαρντ, το ότι κατάφερε και διατηρεί μια ευτυχή ισορροπία μεταξύ της οικογενειακής του ζωής και της εξαιρετικά επιτυχημένης καριέρας του, αποφεύγοντας τη μοίρα του χαρακτήρα που ενσαρκώνει –αυτήν ενός απόντα πατέρα– είναι κάτι για το οποίο αισθάνεται περήφανος.
«Τα τελευταία σαράντα χρόνια δούλευα μόνο επί περίπου τέσσερις μήνες τον χρόνο, επειδή είχα πολλά παιδιά να φροντίσω», λέει χαμογελώντας. «Έζησα μια πραγματικά φυσιολογική ζωή και έμαθα τόσο πολλά πράγματα μεγαλώνοντας τα παιδιά μου, κάτι που πιθανότατα είχε πολύ θετική επίδραση στη δουλειά μου. Είχα το προνόμιο να μπορώ να δανειστώ πράγματα από τις διορατικές παρατηρήσεις των παιδιών μου, καθώς σε αυτά βλέπεις την ανθρωπότητα στην πιο ακατέργαστη μορφή της, χωρίς να μένει τίποτα κρυφό».
Μεγαλώνοντας τα παιδιά του
Η προσέγγιση του Σκάρσγκαρντ στην ανατροφή των παιδιών του ήταν απλή και ξεκάθαρη, όπως και ο δικός του ιδιαίτερος τρόπος να υπάρχει στον κόσμο. Πατέρας οκτώ παιδιών, μεγάλωσε τα έξι πρώτα με την πρώτη του σύζυγο, Μάι: τους γιους του Αλεξάντερ, 49 ετών (γνωστό από τη σειρά Big little lies και την ταινία Ο θρύλος του Ταρζάν), Γκούσταφ, 44 ετών, Μπιλ, 33 ετών, και Βάλτερ, 29 ετών, οι οποίοι είναι όλοι ηθοποιοί, καθώς και τον Σαμ, 40 ετών, που είναι γιατρός, και την κόρη του Έιγια, 33 ετών, που είναι διευθύντρια κάστινγκ.➔
Αφού ο Στέλαν και η Μάι χώρισαν το 2007, εκείνος παντρεύτηκε το 2009 την Αμερικανίδα συγγραφέα και παραγωγό Μέγκαν Έβερετ, είκοσι πέντε χρόνια νεότερή του, με την οποία απέκτησε άλλα δύο αγόρια, τον Όσιαν, 16 ετών, και τον Κόλμπιορν, 13 ετών, οι οποίοι, σύμφωνα με τον πατέρα τους, «δεν έχουν αρχίσει ακόμη να σκέφτονται την καριέρα τους».
Ο Σκάρσγκαρντ πιστεύει ότι τα καλύτερά του χαρακτηριστικά ως πατέρας –εκτός από το ότι προσφέρει αγάπη και φροντίδα στα παιδιά του– έχουν να κάνουν με την ειλικρίνεια και την ευθύτητά του.
«Μη λέτε ψέματα στα παιδιά σας. Ακόμα και αν σας κάνουν πολύ δύσκολες ερωτήσεις σε πολύ μικρή ηλικία, να είστε ειλικρινείς στις απαντήσεις σας… Και μην παρεμβαίνετε στη ζωή τους όταν μεγαλώσουν. Καθώς μεγαλώνουν, πρέπει να τους δίνετε όσο το δυνατόν περισσότερη αγάπη και ασφάλεια. Από όταν φτάσουν στην ηλικία των δεκαέξι ετών περίπου, πρέπει να τους επιτρέπετε να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις. Πρώτον, επειδή, κατά πάσα πιθανότατα, ούτως ή άλλως δεν θα ακούν πλέον τις δικές σας συμβουλές. Δεύτερον, επειδή πρέπει να ανακαλύψουν μόνα τους τον κόσμο, να κάνουν τα δικά τους λάθη και να βρουν τον δρόμο τους στη ζωή».
Το σπίτι των Σκάρσγκαρντ στη Στοκχόλμη ήταν ένα σπίτι-καταφύγιο, στο οποίο τα παιδιά τους ενθαρρύνονταν να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους και να επωφεληθούν από την απλή, χαλαρή επίβλεψη των γονιών τους. Ο Αλεξάντερ έχει πει σε συνεντεύξεις του ότι η ζωή στο σπίτι των Σκάρσγκαρντ ήταν εντελώς «μποέμ», πως «ο μπαμπάς μου συχνά κυκλοφορούσε γυμνός στο σπίτι», με τα παιδιά να αφήνονται ελεύθερα να αποφασίσουν αν θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του ή όχι, ως μέρος αυτής της συλλογικής ελευθερίας τους! Δεδομένου του ότι πέτυχαν στη ζωή τους, μάλλον επωφελήθηκαν από το χαλαρό κλίμα που επικρατούσε στο σπίτι τους.
Σίγουρα, ο Σκάρσγκαρντ πίστευε ότι με το να καλλιεργεί ένα ανοιχτόμυαλο και γενικά χωρίς ντροπές οικογενειακό περιβάλλον καταργούσε τα φράγματα μεταξύ παιδιών και γονιών.
«Το σπίτι μας ήταν πάντα πολύ ανοιχτό και γενικά οι φίλοι των παιδιών μου ένιωθαν πιο άνετα στο σπίτι μου παρά στα δικά τους, τα οποία είχαν πιο αυστηρούς κανόνες. Ως γονιός, προσπάθησα να δημιουργήσω ένα πολύ χαλαρό και καθόλου επικριτικό περιβάλλον εντός της οικογένειάς μας… Τα παιδιά μου τα βλέπω περισσότερο σαν φίλους μου. Η σχέση μας δεν είναι καθόλου ιεραρχική».
Πάθος για τον κινηματογράφο
Ο Σκάρσγκαρντ υπήρξε ανέκαθεν προσηλωμένος στον τρόπο ζωής των κινηματογραφικών αστέρων. Πάνω απ’ όλα, απολαμβάνει μέχρι σήμερα την αίσθηση του μοιράσματος στη διαδικασία της δημιουργικότητας και την ιδέα της κοινότητας η οποία συχνά προκύπτει όταν περνάει αρκετούς μήνες δουλεύοντας για μια ταινία.
«Λατρεύω τη διαδικασία. Λατρεύω να γυρίζω ταινίες, να δουλεύω και να δημιουργώ μαζί με άλλους ανθρώπους… Θέλεις να βρίσκεσαι μέσα σε ένα κλίμα στο οποίο η δημιουργικότητα αφήνεται ελεύθερη να ανθίσει, να είσαι ανάμεσα σε φίλους, να νιώθεις ασφαλής και να είναι όλοι ευτυχισμένοι, χωρίς να υπάρχουν ιεραρχίες ή ηλιθιότητες. Όλα πρέπει να έχουν να κάνουν με το να περνάς όμορφα και να κάνεις καλά τη δουλειά σου».
Δηλώνει κατηγορηματικά: «Η εμπειρία είναι πιο σημαντική από το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο συνήθως είναι πέρα από τον έλεγχό σου ως ηθοποιού, ενώ ακόμα και οι σκηνοθέτες δεν γνωρίζουν πραγματικά το πώς θα διαμορφωθεί η ταινία τους. Μέχρι τώρα, έχω γυρίσει περίπου 150 ταινίες, το να γυρίζω ταινίες είναι αυτό που κάνω στη ζωή μου. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πάντα αυτό που θα είναι… Προτιμώ να γυρίσω μια μέτρια ταινία με πραγματικά λαμπρούς, καλούς ανθρώπους παρά μια εξαιρετική ταινία με μια ιδιοφυΐα που ως άνθρωπος είναι ποταπός».
Αυτή η αρχή τέθηκε σε σκληρή δοκιμασία κατά τη μακροχρόνια συνεργασία του με τον αμφιλεγόμενο Δανό σκηνοθέτη Λαρς φον Τρίερ, ο οποίος κηρύχθηκε ανεπιθύμητος από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2011, μετά το ατυχές αστείο του για τις «ναζιστικές» του τάσεις.
«Ο Λαρς δεν αισθάνεται άνετα όταν μιλάει δημόσια, όπως δεν αισθάνεται πολύ άνετα και με το ποιος είναι στην πραγματική του ζωή», εξηγεί ο Σκάρσγκαρντ. «Είναι ένας πολύ γενναιόδωρος, φιλεύσπλαχνος και ευχάριστος άνθρωπος, που δεν συμπεριφέρεται καθόλου ως δικτάτορας στα γυρίσματα και συχνά δίνει στους ηθοποιούς του μεγάλη ελευθερία. Είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος σκηνοθέτης, που ταλαιπωρείται από πολλούς φόβους και δαίμονες που κατοικούν στην ψυχή του. Παραμένει, όμως, ένας υπέροχος άνθρωπος και απόλαυσα τη δουλειά μαζί του… Πολύς κόσμος με πρόσεξε στο Δαμάζοντας τα κύματα, αυτή η ταινία έδωσε ώθηση στην καριέρα μου».
Ο Σκάρσγκαρντ α λα ελληνικά
Η προτίμηση του Σκάρσγκαρντ στη ζεστή, οικογενειακή ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων των ταινιών στις οποίες παίζει, έφτασε στο αποκορύφωμά της όσο κινηματογραφούσε το Mamma Mia! στη Σκόπελο και τη Σκιάθο. «Ήμουν τρομοκρατημένος όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα του Mamma Mia!, γιατί δεν είμαι ούτε τραγουδιστής ούτε χορευτής. Η ευχάριστη διάθεση που επικρατούσε και νιώσαμε σε αυτά τα νησιά, όμως, με βοήθησε να ξεπεράσω κάθε αναστολή που είχα, και αυτό πέρασε στο κοινό. Ήταν σωστό γλέντι τα γυρίσματα. Ήταν πολύ χαλαρό το κλίμα δίπλα στη θάλασσα, με τον τόσο καλό καιρό. Φυσικά, κάναμε και φοβερά πάρτι στα νησιά». Στην ερώτηση για το ποιος πάρταρε καλύτερα, παραδέχεται: «Συνήθως μεθάω αρκετά. Σε αυτό, ο Κόλιν [Φερθ] και εγώ ήμασταν αρκετά καλοί! Να αναφέρω, επίσης, ότι δεν βρίσκω λόγια για να περιγράψω το πόσο φιλόξενοι ήταν οι Έλληνες που συναντήσαμε στα νησιά. Ένιωσα σαν στο σπίτι μου εκείνη την περίοδο».
Μπλοκμπάστερ και ανεξάρτητες ταινίες
Πρόσφατα, η καριέρα του Σκάρσγκαρντ πήρε ξανά τα πάνω της, χάρη στις εμφανίσεις του στις ταινίες του φρανσάιζ Dune και στη σειρά Andor, τεράστια πρότζεκτ μεγάλων στούντιο, τα οποία επισκιάζουν τον προϋπολογισμό και την εμβέλεια (για να μην αναφέρουμε τις οικονομικές απολαβές) της Συναισθηματικής αξίας.
Αισθάνεται εξίσου άνετα να δουλεύει τόσο στο πλαίσιο των χολιγουντιανών μπλοκμπάστερ, όσο και σε εκείνο ενός μικρού νορβηγικού ανεξάρτητου πρότζεκτ, όπου κάποτε πλήρωσε από τη δική του τσέπη πλουσιοπάροχα γεύματα για το καστ και το συνεργείο.
«Μου αρέσει να συμμετέχω σε ταινίες όπως η Συναισθηματική αξία, στις οποίες όλα είναι πολύ πιο ζεστά στην ατμόσφαιρα και μπορείς πραγματικά να αφιερώσεις χρόνο στο να αναπτύξεις τον χαρακτήρα σου, να δουλέψεις πάνω στις βαθιά συναισθηματικές σκηνές. Ως ηθοποιός, όμως, μου αρέσει αυτό το πηγαινέλα από τις ταινίες μικρού προϋπολογισμού στις ταινίες μεγάλου προϋπολογισμού… Μου αρέσει να δουλεύω με τα μεγάλα στούντιο, όπου γίνεσαι μέρος αυτής της φανταστικής μηχανής και των τεράστιων σκηνικών. Πάντα μου άρεσε να συμμετέχω στις ταινίες των μεγάλων στούντιο».
Απόλαυσε ιδιαίτερα, επίσης, το ότι υποδύθηκε τον Λούθεν Ρέιλ στη σειρά Andor από το σύμπαν των Star Wars, η οποία δημιουργήθηκε από τον Τόνι Γκίλροϊ (γνωστό από τις ταινίες Μάικλ Κλέιτον και Rogue One: A Star Wars story). «Ο Τόνι μού πρότεινε τον ρόλο και μου είπε ότι θα έφτιαχνε μια ιστορία πιο ρεαλιστική από τις άλλες [των ταινιών του σύμπαντος των Star Wars]. Γνωρίζω και εκείνον και το έργο του, κάθε σκηνή που γυρίζει έχει λόγο ύπαρξης… Ως ηθοποιός, βρήκα συναρπαστικό το να υποδύομαι αυτόν τον τύπο που ζει μια διπλή ζωή και να δημιουργώ δύο διαφορετικούς χαρακτήρες από έναν… Είναι, πραγματικά, σαν τα μέλη της γερμανικής Φράξιας Κόκκινος Στρατός ή οποιονδήποτε τρομοκράτη. Ως επαναστάτης, όμως, είναι και σαν τον Τζορτζ Ουάσιγκτον. Έχει, λοιπόν, όλα αυτά τα συστατικά που τον κάνουν πολύ συναρπαστικό».
Περί υστεροφημίας
Νωρίτερα φέτος, ο Σκάρσγκαρντ αποκάλυψε ότι πέρασε ένα ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο –χωρίς να έχει γίνει γνωστό το πότε συνέβη αυτό, πιστεύεται ότι το πέρασε πριν από δύο χρόνια– το οποίο του έχει κάνει πιο δύσκολο το να απομνημονεύει τις ατάκες του, αν και κατά τα άλλα χαίρει καλής υγείας. Πλέον, συχνά χρειάζεται να του «σφυρίζουν» τις ατάκες του μέσω ενός ακουστικού, αν και ο ίδιος λέει ότι αυτό «δεν επηρεάζει τόσο πολύ τη δουλειά μου».
Όπως και να ’χει, φέτος, όσο προωθεί τη Συναισθηματική αξία ανά τον κόσμο, πρώτα τον Μάιο στις Κάννες, έπειτα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι τον Ιούλιο και πιο πρόσφατα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά γεγονότα στη Βόρεια Αμερική, δεν παρουσιάζει εμφανή σημάδια κόπωσης.
Όσον αφορά, δε, την υστεροφημία του, ο Σκάρσγκαρντ δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το πώς θα βλέπουν το έργο του μετά τον θάνατό του. Απαξιώνει την έννοια της προσωπικής κληρονομιάς που αφήνει κάποιος πίσω του. «Δεν μπορείς να απολαύσεις την υστεροφημία σου, καθώς αυτή θα υπάρχει μόνο στο μυαλό των άλλων ανθρώπων. Οπότε, ας την ξεχάσουμε την υστεροφημία… Συνήθως, το καλύτερο που μπορείς να ελπίζεις είναι το να καταφέρεις να παραμείνεις αγαπητός και το έργο σου να αναγνωρίζεται για περίπου μία δεκαετία μετά τον θάνατό σου, καθώς μετά το κοινό θα έχει προχωρήσει σε άλλα πράγματα. Το μόνο που έχει σημασία για μένα, κι αυτό μέχρι έναν ορισμένο βαθμό, είναι το ότι τα παιδιά μου θα μπορούν να βλέπουν τις ταινίες μου μετά τον θάνατό μου και να θυμούνται τον πατέρα τους όποτε το επιθυμήσουν», λέει.
Παρά την παραγωγικότατη καριέρα του, συνεχίζει να περιγράφει την υποκριτική ως μια, κατά καιρούς, επισφαλή περιπέτεια. «Η υποκριτική μπορεί να αποδειχθεί το πιο τρομακτικό πράγμα, η πιο τρομακτική δουλειά που μπορείς να βάλεις στον νου σου. Είναι σαν να χορεύεις συνεχώς πάνω στο φτερό του καρχαρία. Δεν μπορείς να φυλάγεσαι… Αν τρομοκρατηθείς, θα μπλοκάρεις ο ίδιος τον εαυτό σου. Εννοώ ότι δεν θα καταφέρεις να κάνεις τίποτα το αξιόλογο, δεν θα καταφέρεις αυτό που κάνεις να έχει ζωή και αυτό που κάνεις πρέπει να σπαρταράει, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; Κατά κάποιον τρόπο, ο χειρότερος εχθρός σου είναι ο εαυτός σου. Είναι ο φόβος. Και πρέπει αυτόν τον φόβο να τον νικάς ξανά και ξανά, συνέχεια μέσα στα χρόνια».
Παρ’ όλα αυτά, για έναν άνθρωπο που ως νεαρός Σουηδός ονειρευόταν να γίνει διπλωμάτης όπως ο ήρωάς του, ο πρώην γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Νταγκ Χάμαρσκελντ, ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ παραμένει αποφασισμένος να συνεχίσει να ασκεί το επάγγελμά του με την ίδια αφοσίωση που επιδείκνυε πάντα.
«Το ταξίδι μου σε αυτόν τον χώρο δεν έχει ακόμη τελειώσει… Την αγαπώ τη δουλειά μου και περνάω καλά κάνοντάς τη… Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να έχω μια καλύτερη ζωή από αυτήν που έζησα. Δεν έχω κανένα παράπονο. Πλέον, δεν χρειάζεται καν να είμαι σταρ ή να συμμετέχω σε κάτι πολύ επιτυχημένο. Θέλω απλώς να περνάω καλά».
