Δεν χρειάζεται να είστε φανατικοί της Κ-Pop για να την έχετε προσέξει. Όλο και κάπου θα έχει πάρει το μάτι σας την animated ταινία που έκανε πρεμιέρα τον Ιούνιο στο Netflix και σήμερα έχει καταφέρει κάτι πρωτοφανές: Nα κυριαρχήσει στον κόσμο του streaming, του σινεμά και των μουσικών charts ταυτόχρονα.
Για αρχή, η ταινία KPop Demon Hunters έχει σπάσει ρεκόρ θέασης ξεπερνώντας τα 266 εκατομμύρια προβολές στο Netflix, έχει βαθμολογία 98% στο Rotten Tomatoes, παίχτηκε στη μεγάλη οθόνη για λίγες προβολές που έφεραν μέσα σε ένα σαββατοκύριακο κέρδη 19 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο στην Αμερική, κατακτώντας μάλιστα την κορυφή στο US Box office για τις μέρες αυτές.
Το κερασάκι έρχεται να βάλει το πανδαιμόνιο που έχει προκαλέσει στη μουσική βιομηχανία. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Billboard, ένα soundtrack έχει τέσσερα κομμάτια στο TOP10: To τραγούδι «Golden» που σκαρφάλωσε στο νούμερο ένα, έμεινε εκεί για τρεις εβδομάδες ενώ συγκέντρωσε εκατομμύρια streams σε Spotify και YouTube. Όσο για τις δύο φανταστικές μπάντες της ταινίας; Τόσο οι Huntrix όσο και οι Saja Boys έγιναν τα πρώτα φανταστικά συγκροτήματα που ξεπέρασαν πραγματικούς K-pop αστέρες στα παγκόσμια charts. Τέλος, όσο παράδοξο κι αν σας φαίνεται, ακόμη και ο τενίστας Νόβακ Τζόκοβιτς εκτέλεσε έναν χορό που βλέπουμε στην ταινία, σε έναν αγώνα του στο US Open.
Κυνηγώντας δαίμονες
Πάμε να δούμε όμως περί τίνος πρόκειται. Η animated ταινία ακολουθεί ένα κοριτσίστικο συγκρότημα που πολεμά δαίμονες. Οι Huntrix είναι ένα τρίο K-pop που έχει ως αποστολή να προστατεύσει το Honmoon, το «πέπλο» που χωρίζει τον κόσμο μας από τον κάτω κόσμο των δαιμόνων. Πέρα από μουσικά είδωλα, είναι και κυνηγοί δαιμόνων. Όμως οι ισχυρές τους δυνάμεις έχουν ως πηγή τους ίδιους τους θαυμαστές τους. Όσο περισσότερο μεγαλώνει η επίδραση που έχουν σε αυτούς, όσο πιο πολύ τις αγκαλιάζει ο κόσμος, τόσο πιο δυνατές γίνονται. Από την άλλη πλευρά, ο κακός της υπόθεσης, για να τις κερδίσει, δημιουργεί ένα boy band, τους Saja Boys, που απειλεί να σαγηνεύσει με τη σειρά του το κοινό.
Η ταινία αποτελεί ένα δυναμικό και επιδραστικό κοκτέιλ, ειδικά στις νεότερες γενιές. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Διαθέτει κορυφαία εφέ, γρήγορες οπτικές εναλλαγές και εθιστικό soundtrack, έναν συνδυασμό δράσης και χιούμορ, αυτο-ανακάλυψης και βαθύτερης φιλίας που το καθιστά προσβάσιμο σε όλους. Η μουσική, αντίθετα με άλλες ταινίες και σειρές, μπαίνει εδώ στο επίκεντρο, δεν αποτελεί απλά συμπλήρωμα που παίζει ως χαλί ανάμεσα στις σκηνές και συνοδεύει ταιριαστά τα δρώμενα, αλλά αντίθετα αποτελεί τον πρωταγωνιστή. Οι ίδιοι οι σκηνοθέτες ξέροντας τη σημασία ενός soundtrack απευθύνθηκαν σε κορυφαίους παραγωγούς (όπως τους Τέντυ Παρκ και τον βραβευμένο με Grammy, Λίντγκρεν, που έχει συνεργαστεί με τους BTS και TWICE). Εδώ περνάμε σε ένα άλλο στοιχείο: Την παγκόσμια επίδραση της K-POP.
Πρόκειται για ένα είδος, οι φανς του οποίου είναι κάτι παραπάνω από αφοσιωμένοι στα είδωλα της σκηνής. Έρευνες δείχνουν ότι οι Αμερικανοί fans του K-pop δίνουν πάνω από διπλάσια χρήματα σε merchandise σε σχέση με τους fans της pop γενικότερα. Η αφοσίωση λοιπόν του κοινού αποτελεί το νίτρο για την εκτόξευση των σούπερ σταρς του είδους. Η ταινία παίρνει το «fandustry» του K-pop και το βάζει στο επίκεντρο της. Καταφέρνει να πείσει πως η δύναμη δεν βρίσκεται σε ένα-δυο techbillionaires που κυβερνούν τον κόσμο, αλλά στο κοινό και τη δύναμη του – όλοι λοιπόν έχουν μια θέση σε αυτό το πάνθεον.
Παράλληλα, όμως, αποτυπώνει με αυθεντικό τρόπο την κορεάτικη κουλτούρα. Πατά πάνω σε στοιχεία της καθημερινής ζωής, γαστρονομικά χαρακτηριστικά, παραδόσεις, εμβληματικά τοπόσημα της ιστορίας επενδύοντας με έναν -κάθε άλλο παρά επιφανειακό- τρόπο στην αποτύπωση της ταυτότητας αυτής, συστήνοντάς την στο παγκόσμιο κοινό. Έτσι, το ΚPop Demon Hunters πατά στην κυριαρχία της κορεάτικης κουλτούρας (K-pop, K-films, K-dramas) και σε ένα Τρεντ που μοιάζει ασταμάτητο, και αντανακλά, όπως διαβάζουμε σε άρθρο του ΒΒC, την πολιτισμική αυτή μετάβαση. Οι δημιουργοί ταξίδεψαν στην Νότια Κορέα ερευνώντας ακόμη και τη ζωή σε παραδοσιακά χωριά για να καταφέρουν να αποτυπώσουν τις πτυχές της αρχιτεκτονικής όπως έπρεπε.
Ένας μετα-πολυπολιτισμικός κόσμος
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η προσέγγιση της Γιούνι Χονγκ, στην κριτική της στους New York Times, σύμφωνα με την οποία η ταινία αποτελεί απόδειξη πως βιώνουμε μια πολιτισμική αλλαγή. Δεν πρόκειται για μια ακόμη επιφανειακή παραγωγή, αλλά για μια απόπειρα που συμβολίζει το πώς η παγκόσμια ποπ κουλτούρα έχει προχωρήσει πέρα από τις παλιές ιδέες του που ήθελαν μια κουλτούρα να βρίσκεται στο επίκεντρο και τις άλλες να αποτελούν εξωτικά στοιχεία τα οποία προστίθενται γύρω της. Βλέπουμε μπροστά μας έναν κόσμο μετα-πολυπολιτισμικό, όπου γλώσσες, στιλ και ταυτότητες μπλέκονται στη νεανική κουλτούρα του σήμερα, όχι με κάποια ειρωνική προσέγγιση αλλά ως κανόνας.
«Οι πρωταγωνιστές της ταινίας, όπως και οι τραγουδιστές του K-pop στην πραγματική ζωή, δεν φαίνονται ούτε Κορεάτες ούτε λευκοί ούτε οποιασδήποτε άλλης φυλής· φαίνονται εξωγήινοι. Ορισμένοι χαρακτήρες δεν είναι ούτε άνθρωποι ούτε δαίμονες, αλλά ένα μείγμα και των δύο», διαβάζουμε. Η πολυπολιτισμικότητα βέβαια δεν γεννήθηκε ούτε αποδόθηκε στις οθόνες τώρα. Η διαφορά όμως, όπως καταλήγει η αρθρογράφος, με αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι μεγάλη. «Υβρίδια, μίξεις, όπως κι αν θέλετε να τα ονομάσετε, αυτά δεν αποτελούν πια μια παράξενη θεατρική υπερβολή που μπορεί να απολαύσει κανείς μόνο ειρωνικά. Το KPop Demon Hunters είναι σημάδι των καιρών: Βρισκόμαστε σε μια μετα-πολυπολιτισμική, μετα-ειρωνική και μετα-μετα-ιστορική εποχή. Ευλογημένο το χάος».
