«Τα σημερινά παιδιά αναζητούν μέσω αυτών των παιχνιδιών μια εξωτερικευμένη συναισθηματική σύνδεση που με τα χρόνια γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη», σημειώνει η ψυχολόγος, κοινωνική ερευνήτρια και συγγραφέας Αγνή Μαριακάκη μιλώντας στο «Κ». «Τα παιδιά είναι καθημερινά συνδεδεμένα μέσω των κινητών τους στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά στην πραγματικότητα δεν δημιουργούν καμία μορφή ένωσης. Αυτή την έλλειψη έρχονται να καλύψουν αυτά τα λούτρινα. Έχουμε να κάνουμε με μια καίρια ένδειξη μοναχικότητας».
Στη φρενίτιδα γύρω από τα Labubu, φαίνεται να μπαίνουν στην εξίσωση και περισσότερο ψυχολογικοί παράγοντες, καθώς δεν έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι ταυτισμένο μόνο με τα παιδιά, αλλά με την παιδικότητα ως κυρίαρχη έννοια. Αυτό που δημιουργούν τα Labubu είναι μια μορφή ποπ τέχνης. Συγκεκριμένα, η κ. Μαριακάκη λέει ότι τα Labubu «τοποθετούνται συνειδητά ως “τέχνη για όλους” και όχι απλώς ως παιχνίδι, κάτι που του προσδίδει κύρος και το καθιστά ελκυστικό ακόμα και για ένα ενήλικο, συλλεκτικό κοινό». Ο Ντάρεν Μπάναρς, ψυχοθεραπευτής με έδρα το Λονδίνο, εξήγησε στον βρετανικό Indepedent ότι αποδίδουμε μεγαλύτερη αξία σε πράγματα που είναι δύσκολο να αποκτηθούν. «Οι άνθρωποι δεν αγοράζουν απλώς ένα παιχνίδι. Συμμετέχουν σε μια αναζήτηση που έχει νόημα ακριβώς επειδή είναι απαιτητική. Το κυνήγι έχει γίνει τόσο σημαντικό όσο το έπαθλο, μετατρέποντας μια απλή συναλλαγή λιανικής σε κάτι που μοιάζει με γνήσιο επίτευγμα».
«Η στρατηγική του blind box και της τεχνητής σπανιότητας είναι πολύ πιο επιθετικές και συστηματικές από οτιδήποτε υπήρχε στην εποχή των Ευχούληδων ή των Furbys. Η επιτυχία του Labubu είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με πλατφόρμες όπως το Instagram και το TikTok. Το unboxing και τα posts με φωτογραφίες από συλλογές είναι κεντρικά στοιχεία της κουλτούρας του, δημιουργώντας έναν διαρκή, παγκόσμιο κύκλο επιθυμίας και μίμησης», λέει η κ. Μαριακάκη.
Ο Κρις Γουόνγκ, ψυχολόγος στην κλινική Resilienz με έδρα τη Σιγκαπούρη, μιλώντας στο αμερικανικό δίκτυο CNBC, εμβαθύνει περαιτέρω στην εσωτερική δράση που έχουν τα κουκλάκια στην ψυχοσύνθεση των κατόχων τους: «Το κύριο θέμα με τα “τυφλά κουτιά” είναι το άγνωστο, η αβεβαιότητα. Υπάρχει κάποια εγγενής περιέργεια για το τι θα πάρει κάποιος. Αυτό προκαλεί έναν ορισμένο βαθμό ενθουσιασμού όταν οι άνθρωποι αγοράζουν “τυφλά κουτιά”. Όταν αυτή η αβεβαιότητα επιλυθεί, αυτομάτως γεννιούνται ορισμένα ευχάριστα συναισθήματα, όπως διασκέδαση, έκπληξη και απόλαυση».
Η δράση, φυσικά, φέρνει αντίδραση. Κάτι που είναι το «άλας» των κοινωνικών δικτύων. Ο κάτοχος ενός Labubu δεν επιθυμεί να κρύψει το απόκτημά του. Αντιθέτως, το ποστάρει στα σόσιαλ μίντια με σκοπό, όπως σημειώνουν οι ειδικοί, να ικανοποιήσει την ανθρώπινη ανάγκη του για κοινωνική σύνδεση. «Το φαινόμενο Labubu δεν είναι μοναδικό ως προς τον ψυχολογικό πυρήνα της απήχησής του. Αντιθέτως, εντάσσεται σε μια μακρά γεννεαλογία ηρώων που, ενώ διαφέρουν αισθητικά και χρονολογικά, μοιράζονται θεμελιώδη κοινά χαρακτηριστικά που τους καθιστούν τόσο αγαπητούς», σημειώνει η κ. Μαριακάκη. «Από τον Κermit των Muppets και τους Ευχούληδες μέχρι τον Furby και τα Cabbage Patch Babies, πάντα υπήρχαν αυτοί οι… ασχημούληδες, μα τόσο χαριτωμένοι ήρωες».
Πώς μπορεί όμως η ασχήμια τους να γίνεται αποδεκτή; «Αντιπροσωπεύουν το ugly cute design, την αισθητική της ατέλειας, που είναι ο αντίποδας των τέλειων προτύπων. Ανακουφίζουν από τα υπερ-άψογα και άπιαστα πρότυπα που επικρατούν σε κάθε εποχή… Τα παιδιά και οι έφηβοι θέλγονται μεν από αυτά τα τέλεια πρότυπα, ωστόσο ευκολότερα συνδέονται και ταυτίζονται με το ατελές και ασχημούτσικο. Οι δημοφιλέστατοι ήρωες, από τον Κermit, τον Ευχούλη και τον Furby μέχρι το Labubu, έχουν έντονη “αισθητηριακότητα”. Σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο άυλος και ψηφιακός, η φυσική, απτή επαφή με ένα αντικείμενο με γούνινη αίσθηση, χαϊδέψιμο, προσφέρει μια αίσθηση ζεστασιάς αλλά και γείωσης και πραγματικότητας. Γι’ αυτό και οι κούκλες Labubu υπερβαίνουν τον ρόλο του απλού παιχνιδιού και γίνονται συνδετικοί, συναισθηματικοί σύντροφοι», εξηγεί η Αγνή Μαριακάκη.
«Οι κούκλες Labubu υπερβαίνουν τον ρόλο του απλού παιχνιδιού και γίνονται συνδετικοί, συναισθηματικοί σύντροφοι», εξηγεί η Αγνή Μαριακάκη.
«Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια άυλη και συνάμα πολιτισμική άλωση της Δύσης από τη Ανατολή. Δείτε ακόμη την επέκταση της κορεατικής ποπ και πώς διαμορφώνει το στιλ των παιδιών της Δύσης. Είναι φανερό πως η διείσδυση της Ανατολής είναι πολύπλευρη και ουσιαστικά αντικαθιστά αυτό που έκανε παλαιότερα το –αποδυναμωμένο πια– Χόλιγουντ», καταλήγει.
