Σώμα γεμάτο τατουάζ. Πολλά παιδικά τραύματα, πολλά ναρκωτικά, μια αυτοκαταστροφική τάση, ένα παιδί που το έκανε στα 18 και άλλο ένα που το έκανε φέτος, στα 35, με τη Μέγκαν Φοξ. Ο MGK (γνωστός και ως Machine Gun Kelly) είναι ο τύπος με τον οποίο δεν θα ήθελες να μπλέξει η κόρη σου. «Νομίζω πως οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να μου λένε τι να κάνω», έλεγε πρόσφατα σε μια συνέντευξη, «γιατί θα κάνω το αντίθετο». Αυτά ακούμε και μας πιάνει τρόμος… Βέβαια, η μουσική του δεν έχει κάτι το επαναστατικό. Συμβατική pop-punk είναι, ιδανική για καταστήματα ρούχων. Να την ακούς την ώρα που προβάρεις βερμούδες και να σου δίνει ώθηση. Το γιατί τα άλμπουμ του σκαρφαλώνουν στο Νο 1 του αμερικανικού Billboard 200 είναι ένα από τα μυστήρια του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Ομοίως και το πώς κατάφερε να κερδίσει τον θαυμασμό του Μπομπ Ντίλαν, ο οποίος αρχικά ανέβασε ένα βίντεο του MGK στο Instagram, εκπλήσσοντας τους πάντες, ενώ λίγο μετά έδωσε τη φωνή του στο τρέιλερ του νέου του άλμπουμ, Lost Americana.
Στο διά ταύτα, το Lost Americana έχει σκληρό ήχο, δυναμισμό, απλές μελωδίες, τραγούδια ευχάριστα (Miss sunshine) και τραγούδια που θα μπορούσαν να ακουστούν σε κάποιο αμερικανικό εφηβικό πάρτι. Στο Indigo o MGK υπενθυμίζει ότι είναι καλός ράπερ, στο Don’t wait run fast γίνεται ροκ και στο Orpheus τού βγαίνει το ρομαντικό του. Στίχοι δήθεν εξομολογητικοί, μουσικές προβλέψιμες, πόζα και αλητεία. Αν είσαι έφηβος, μπορεί να γοητευτείς. Αν έχεις περάσει τα 18, μάλλον θα ψάξεις κάτι πιο αληθινό.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠΝothing and everything – More blue
Μια αξιόλογη, μικρής εμβέλειας μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, επηρεασμένη από τους Pink Floyd και τη μακρά παράδοση του ψυχεδελικού ροκ. Οι στίχοι δεν καταλαβαίνεις εύκολα τι λένε, οι συνθέσεις δεν μένουν στο μυαλό, όμως οι ηλεκτρικές κιθάρες και το γενικότερο δέσιμο των μουσικών δικαιώνουν την προσπάθεια.
